commentariüs in epistolam pauli ad corinthios il - Archive ouverte ...

129 CAPUT XL 130
eminere* nihil Ulis relinquit in quo mereantur quidquam
laudis. Erat illud in speoiem laudabile, contemnere
pecuniam. Sed fucum eos fecere dicit quo
decipiant: quemadmodum si meretrix ornatum honestae
matronae mutuetur. Detrahenda enim erat
larva, quae Dei gloriam obsourabat. Dolosi sunt
operarii, inquit, hoc est, non produnt suam nequitiam
primo adspectu, Bed astute obrepunt honesto
praetextu. Itaqne diligenter et penitus sunt excutiendi:
ne simul atque refulserit color aliquis
virtutis, illos pro veris Christi servis amplectamur.
Nee vero livore vel invidia in sinistram partem torquet
Paulus quod virtutis loco censeri poterat, sed
eorum improbitate coactus malum occüUum detegit:
16. Iterum dicor ne quis me putet insipientem
esse: alioqui iam etiam ut insipientem accipiteme, ut
paululum quidäam et ego glorier. 17. Quod dico,
non dico secundum Dominum, sed velut per msipientiam:
in hoc audacia gloriationis. 18. Quandoquidem
multi gloriantur secundum carnem, et ego gloriabor.
19. Libenter enim suffertis insipientes: quum suis
ipsi sapientes. 20. Suffertis enim si quis vos in
servitutem adigit, si quis excédât, si quis aocipit, si
quis attoUit sese, si quis vos. in faciem caedit. 21. Iuxta
contumeliam loquor, perinde quasi nos infwmi fuerimus:
imo in quocunque audet aliquis, per insipientiam lo~
quor, ego quoque audeo.
quia noxia erat virtutis profanatio, quod se fingebant 16. Iterum dico. Duplex est apostoli consilium.
maiore quam omnes Christi servos selo flagrare. Partim siquidem refutare vult putidam pseudo-
14. Neque id mvrum. Argumentum a maiori, apostolorum vanitatem, quod tarn importuni essent
si Satan, qui omnium est deterrimus, adeoque caput laudum suarum praecones: deinde expostulare cum
et prineeps malorum omnium, se transfigurât: quid Corinthiis, quod sibi necessitatem iniungerent glo-
facient eius ministri? Utrumque nos quotidie exriandi praeter animi sui propositum. Iterum dico,
perimur: nam Satan, quum nos sollicitât ad malum, inquit. Superius enim abunde ostenderat non fuisse
non profitetur se esse id quod est. Nihil enim causam cur deberet contemni: simul etiam osten­
proficeret, si admoniti essemus ipsum esse capitalem derat se aliis esse longe dissimilem: ideoque non
inimicum et oppugnatorem salutis nostrae. Semper debere ad regulam mensurae ipsorum suas glorias
igitur aliquo integumento abutitur ad nos illa- exigi. Ita rursus admonet, in quem finem gloriatus
queandos: neque cornua statim ostendit (quemad­ fuerit hactenus: nempe ut suum apostolatum vendimodum
vulgo loquuntur), sed potius dat operam ut caret a contemptu. Nam si Corinthii fecissent
angelus appareat. Etiam ubi ad crassa flagitia nos officium, verbum de hac re nullum ipse fecisset.
impellit, aliquid tarnen coloris praetendit, quo nos
incautos attrahat in suas nassas. Quid igitur, ubi Alioqui iam ut insipientem. Si iudicor a vobis
sub specie boni, adeoque sub ipso Dei titulo nos insipiens, saltern concedite ut iure meo ac libertate
adoritur? Eandem (sicut dixi) artem imitantur eius utar: hoc est, ineptiam stultorum more. Ita pseudo-
satellites. Aureae sunt istae praefationes, vicarius apostolos taxât, qui quum essent ineptissimi in hac
Christi, Petri successor, servus servorum Dei: verum parte, non solum tolerabantur a Corinthiis, sed cum
excussis larvis, quis et qualis deprehendetur papa? multo applausu excipiebantur. Exponit deinde quale
vix ipse Satan eius magister tarn pulchellum disci- sit istud insipientiae genus: recitare suas laudes
pulum ullo abominationis genere superabit. Notum scilicet. Quod quum illi absque fine et modo face-
est illud de Babylone, quod venenum in calice rent, sibi insolitum esse significat, quum dicit, pau­
aureo propinet: ergo cavendum a larvis. Si nunc lulum quid dam. Nam particulam hanc ego ad
quispiam roget: Ergone suspectos omnes habebi- tempus refero: ut sensus sit, Paulum nolle diu
mus? Respondeo, nequaquam hoc voluisse aposto- continuare, sed quasi alienam personam induere ad
lum. Sunt enim notae discretionis, quas negligere momentum, et statim desinere. Sicuti solemus le-
stuporis esset, non prudentiae. Tantum erigere viter praeterire quae sunt ab instituto nostro aliéna:
attentionem nostram voluit, ne leonem protinus a quum stulti èv rcapépyoïç assidue immorentur.
pelle iudicemus. Nam si non praecipitemus iudi- 17. Quod dico, non dico secundum Dominum.
cium, faciet Dominus ut brevi emineant auriculae. Animus quidem Deum respiciebat, sed ipsa forma
Deinde similiter voluit noB admonere, ut in aesti- videbatur minus convenire servo Domini. Quammandis
Christi servis non respiciamus larvas, sed quam haec, quae de se confitetur Paulus, potius
quaeramus quod est praecipuum. Ministros iustUiae damnât in pseudoapostolis. Neque enim illi pro­
hebraica phrasi pro fidelibus et probis dixit. positum erat se laudare, sed tantum illis se oppo-
15. Quorum fmis erit. Hoc addit ad piorum nere, ut eos deiieeret. Transfert igitur in suam
consolationem. Est enim vox hominis magnanimi, personam quod illorum erat proprium, ut Corinthiis
qui contemnit stulta hominum iudicia: et patienter aperiat oculos. Ubi reddidi audaciam, graeoe
exspectat diem Domini. Interea prae se fert sin- est ùTtéatascç: de cuius verbi significatione dictum
gularem conscientiae fiduciam quae Dei indicium est capite 9. Argumentum certe aut substantia hic
non reformidet.
minime quadrant.
CcUvmi opera. Vol. L. 9