commentariüs in epistolam pauli ad corinthios il - Archive ouverte ...

til EPI8T. PAULI AD CORINTHIOS II 112
tote contenti: quia incredulis, quos inquiétai habendi
cura, nihil est magis ieiunum vel famelicum.
Quae per vos producii. Ab alio effectu Ulis oommendat
eleemosynas, quas erogatnri erant: quod scilicet
oessurae erant in gloriam Dei. Et poatea id
clarius exprimit cum amplificatione, hoo modo : praeter
ordinarium fructum caritatis parient etiam gratiarum
actionem. Amplificat autem, quia per multos
agentur gratiae Deo: neque tantum de ipsa liberalitate,
qua fuerint adiuti, sed de tota pietate Corinthiorum.
Ministerium vocat, quod ipse susceperat
eoclesiarum rogatu. Ubi vero nos vertimus
functionem, graece est Xeitoupyfac. Quae dictio
nunc sacrificium significat, nunc quodvis munus publice
iniunctum: quorum utrumque praesenti loco
bene conveniet. Nam et eleemosynas vocari saorifîcia
non est novum. Et quemadmodum distributis
inter cires functionibus, nemo gravatur obire munus
sibi impositum: ita in ecclesia communicatio ex neoessariis
officiis censeri debet. Gorinthii igitur et
reliqui, fratres Ierosolymitanos sublevando, sacrificium
Deo offerebant, vel functionem obibant legitimam
et a se debitam. Paulus sacrifioii minister
erat. Potest tarnen etiam ad Corinthios referri diaconia
vel ministerium: sed parum refert.
13. Per pröbationem ministerii etc. Probatio hie
(sicuti compluribus aliis locis) documentum vel experimentum
significat. Erat enim specimen idoneum
probandae Gorinthiorum caritati, quod erga
fratres proeul remotos tarn liberales erant. Sed
Paulus longius extendit : hoc est, ad consentientem
obedientiam in evangelio. Talibus enim testimoniis
vere probamus, nos evangelii dootrinae obedire. Consensus
autem inde apparet, quod communi omnium
consilio conferuntur eleemosynae.
14. Et precatione eorum. Nullam utilitatem
omittit, quae aliquid valeat ad movendos Corinthios.
Primo recensuit solatium, quod sensuri erant fidèles.
Secundo, gratiarum actionem, qua glorifioandus erat
Deus. Imo hanc fore confessionem, quae testatum
omnibus faceret in fide et pia obedientia unanimem
eorum consensum. Nunc adiungit mercedem, quam
reeepturi erant Corinthii a Sanctis, nempe benevolentiam
ex gratitudine manantem, et intercessiones.
' Habebunt, inquit, quod mutuo rependant: quia et
debito amore vos prosequentur, et in preeibus suis
vos habebunt apud Deum commendatos. Tandem,
sum in vos. 2. Bogo autem, ne praesens audeam ea
fiducia, qua cogito audax esse in quosdam, qui nos
aestimant ac si secundum carnem ambularemus.
3. Nam in carne ambulantes, non secundum carnem
müitamus. 4. Siquidem arma müüiae nostras non
carnalia sunt, sed potentia Deo ad destruetionem munitionum,
quibus consilia destruimus: 5. et omnem
celsitudinem, quae extottitur adversus cognitionem Dei:
et captivam dueimus omnem cogitationem ad obediendum
Christo: 6. et in promptu habemus vendiäam
adversus omnem inobedientiam, quum impleta fuerit
vestra obedientia.
Absoluta exhortatione transit nunc partim ad
refellendas caliimnias, quibus traduetus erat a pseudoapostolis:
partim ad reprimendam quorundam improborum
petulantiam, qui se in ordinem cogi aegre
patiebantur. Utrique ut Paulo autoritatem adimerent,
vehementiam, qua in epistolis detonabat, ftpaaoSetXt'av
interpretabantur, quod coram non perinde
vultu et sermone ad ostentationem compositus, sed
humilis foret atque abiectus. Ecce, dioebant, hie
qui suae tenuitatis conscientia adeo modestus est
coram ao timidus: nunc quum proeul abest, ferociter
insurgit. Cur minus audet voce quam Uteris?
an eminus nos terrebit qui praesens est despeotui?
Unde autem ista confidentia, ut sibi omnia licere
in nos putet? Eiusmodi voces spargebant, ut éludèrent
eius severitatem, atque etiam odiosam redderent.
Respondet Paulus, se non esse audaoem,
nisi quatenus necessitate cogitur. Humilitatem vero
corporalis praesentiae, ob quam habebatur contemptui,
nihil de sua autoritate minuere, quod spirituali
virtute excelleret, non pompa carnali. Itaque non
impune evasuros, qui suas vel exhortationes, vel
obiurgationes, vel minas deriserint. In his verbis
ipse ego emphatica expressio est, ac si diceret, quamvis
malevoli homines eum inaequalitatis insimulent, se
tarnen non esse varium, sed eundem semper manere.
1. Exhortor vos. Est abrupta oratio, quales
saepe sunt pathetioae orationes. Sensus est: Rogo
vos, atque adeo per lenitatem Christi obtestor, ne
vestra contumacia duriorem me esse cogatis quam
velim et quam futurus sum in eos, qui me ideo
contemnunt, quod nihil in speciem habeam praeolarum:
neque spiritualem, qua me Dominus ornavit,
excellentiam agnosount, a qua potius aestimandus
quasi voti compos, ad laudem Deo canendam evehitur: eram. Obsecratio, qua utitur, ex re praesenti sumpta
quo suam fiduciam quasi re iam confeeta testari voluit. est: quum scilicet dicit, per lenitatem et mansuetudinem
C h r i s t i. Vitio illi vertebant calumniatores,
quod praesentia corporalis parum digni­
CAPUT X.
tatis haberet: rursum quod proeul per epistolas
fulminaret. Utramque calumniam apte repellit, si-
1. Porro ipse ego Paulus exhortor vos per lenicuti dictum est. Sed hic testatur nihil sibi magis
tatem et mansuetudinem Christi, qui secundum faciem esse cordi quam mansuetudinem Christi ministro
humilis quidem sum inter vos, absens autem audax dignam: cuius exemplum praebuit ipse magister.