commentariüs in epistolam pauli ad corinthios il - Archive ouverte ...

109 CAPUT ix: ' no
esse natura, quod sumus ad diffideûtiam proclives,
qua« unumquemque sollicitât ad suum mordicus
retinendum. Ad hoc vitium. corrigendum arripienda,
nobis eat haec promissio, qui pauperi bus benefaciunt,
nihilominuB sibi consulere,...ac ai 3äuai' praedia irri-
• garent. Eleemosynis. enim tanquam canalihus,, Dei
benedictionem, qua locupletentur, in ise, dérivant.
Hoc. est quod vult. Paulus: Nihil votia detrahet
haec beneficentia : aed faciet Deus ut multo majore!
exuberantia ad : voa. redeat.. Loquitur enim jde po-,
tentia Dei: non quemadmodum poetae, aed pro
more ecripturae, quae illi tribuit potentiam in actu,
cuius effectuai praeaentem sentiamus ipsi, non quam '
otiosam imaginemur.
Ut in omnibus sufficientiam. Dtfplicem fructum
ponit illius gratiae, quam promiserat Corinthiis: ut
habeant ipsi quantum sit satis, et ad benefaciendum
abundent. Sufficientiae nomiDe significat modum,
quem Dominus utilem nobis esse cognoscit. Neque
enim semper nobis expedit usque ad satietatem
impleri. Dominus ergo pro utilitatis nostrae modo
nobis subminietrat, nunc plus, nunc minus : sed ita
ut simus content]. Quod multo plus est quam si
quis totum munduin ingurgitet. In hac sufficientia
oportet nos abundare ad benefaciendum aliis. Neque
enim ideo nobis benefacit Deus, ut sibi habeat
quisque quod accepit : sed ut sit mutua inter nos
communicatio, prout tulerit nécessitas.
9. Quemadmodum scriptum est: Dispersit. Adducit
testimonium ex Psal. 112, 9, ubi inter alias
virtute8 pii hominis hanc quoque commémorât propheta,
quod benefaciendo non deficiet, aed quemadmodum
ex perenni fonte 8emper defluit aqua, ita
fluxus liberalitatis eius perpetuus erit. Hue spectat
Paulus -, ne defatigemur benefaciendo: atque hoc
etiam sonant prophetae verba.
scaturigo, :exqua victua nobis fluat. Huic cogitationi
réclamât Paulus, asserens tarn semen porrigi,
quam victum subministrari Dei gratia, etiam agrioolis
qui aeminant, et qui putantur se et alios opera
aua alere. Similis est sententia Deut. 8, 16: Nutrivit
te Deus manna, cibopatribus tuia incognito : ne
forte, quum veneris in terram quam daturus est
tibi, dicas, manua mea et fortitudo mea paravit mihi
hanc opulentiam : quia Dominus est qui dat virtutem
»d copias parandaa etc.
Suppeditet. Hie duae sunt diversae lectionea,
etiam àpud Graecos. . Quaedam enim exemplaria
futurum tempùs habèntin his tribus verbis suppéditare,
multiplicare, augere. Hoc modo confirmatio
esset proximae sententiae: neque enim rarum
est Paulo, eandem promissionem aliis verbis repetere,
quo melius animis insideat. In aliis exemplaribus
leguntur haec verba in modo infinitivo.
Modum autem infinitivum optativi loco interdüm
capi notum est. Atque hanc lectionem potius seqnor
: turn quod magis est recepta, turn quod Paulo
solenne est, suas exhortationes precationibua claudere,
quibus id ipsum a Deo flagitet quod ante in
doctrina complexus fuerat: quamquam prior non
male quadraret.
Panem in cibum. Duplicem divinae erga nos
benedictionis fructum ponit. Ut habeamus quod
nobis satis sit ad vitam tolerandam : deinde ut sit
quod in aliorum necessitates erogemus. Nam ut
nobis solis non sumus nati: ita homo christianus
neque sibi debet vivere, neque possidere in privatum
usum quod habet. Sementem et proventus
iustitiae ad eleemosynas refert. Proventus
etiam iustitiae oblique reditibus opponit, quos maior
pars in cellas, horrea, vel penuaria recondit, ut singuli
quidquid colligere, imo corradere possunt, ad se
locupletandos ingurgitent. Priore materiam benefa-
10. Porro qui suppediiat semen seminanti, is et ciendi, altero opus ipsum, vel officium caritatis dé­
panem in cibum suppeditet, et multiplied sementem notât. Nam iustitia hie per syneodochen pro bene­
vestram, et augeat proventus iusUtiae vesträe:. 11. ut ficentia capitur. Ac si diceret: Non taotum vobis
in omnibus locupletemini in omnem simplicitatem, quae suppeditet Deus quod in proprium cuiusque usum
per vos producit gratiarum actionem Deo. 12. Nom\ sufneiat, aed etiam ut fons liberalitatis vestrae per-
mmisterium huius functionis non solum supplet ea petuo fluens nunquam exhauriatur. Quod si pars
quae desunt Sanctis: verum etiam exuberat in hoc, iustitiae est subvenire proximorum inopiae, ut certe
quod per multos agantur gratiae Deo; 13. quod per est non postrema: iniquos esse oportet, qui hanc
probationem ministerii huius glorificant Deum super officii partem negligunt.
obedientia consensus vestri in evangelium Christi : et
de simplicitate communication's in ipsos, et in omnes: ; 11. Locupletemini in omnem simplicitatem. Sim-
14. et precatione eorum pro vobis: qui desiderant vos ,plicitati8 nomine iterum utitur ad exprimendam
propter eminentem Dei gratiam in vobis. 15. Gratia verae benignitatis naturam, nempe quum reiecta
autem Deo super inenarrabili suo munere.
in Deum sollicitudine alacriter nostra in quoscumque
usus praecipit, exponimus. Has esse veras fide-
10. Qui suppeditat. Pulchra Dei periphraaia, lium opes admonet, quum in Dei Providentia repo-
• et eximiae oonaolationia plena. Nam qui. sementem ] nentes vietus sui sufficientiam, diffidentia non co-
fecit in tempore, videtur metendo fructum laboris hibentur a benefaciendo. Nee abs re opulentiae titulo
. industriaeque suae colligere. Et satio videtur esse insignit satietatem simplicis animi suaque mediocri-