commentariüs in epistolam pauli ad corinthios il - Archive ouverte ...

105 CAPUT IX. 106
omnes potius aedificarentur. Ideo videndum, si venirent ad vos: ut praepararent ante promissam
velimus illi esse similes, ne nostra causa bonam benedictionem vestram, quo in promptu sit, atque ita
famam appetamus. Qui negligit famam, inquit ut benedictio, non tenacitas.
Augustinus, crudelis est: quia non minus necessaria
nobis est coram proximo quam bona conscientia Prima facie male vel non satis commode CO'
coram Deo. Id verum est, modo in Dei gloriam haeret haec sententia cum, superioribus. Nam vi-
fratrum saluti consultum velis : paratus interea prodetur de, re nova loqui quam nondum attigerit :
bra et ignominiam pro laude reportare, si ita Do­ quum persequatur idem argumentum. Observent
mino visum fuerit. Semper tarnen curae sit homini tarnen lectores, Paulum nihil aliud hic agere quam
christiano, vitam componere in proximorum aedifi- quod prius egerat: non diffidentia scilicet hortari
cationem, et sedulo cavere, ne quem obloquendi se Corinthios, nee suam admonitionem cum aliqua
praetextum habeant Satanae! ministri, in Dei con- praeteriti temporis reprehensione coniunctam esse:
tumeliam et bonorum offensionem.
verum se habere rationes quibus moveatur. Quod
22. Ob multam fiduciam. Sensus est : Non timeo ergo nunc dicit, hunc habet sensum: Non doceo vos
ne irritus sit istorum adventus ad vos et sine subveniendum esse Sanctis: quid enim opus est?
fructu. Certam enim fiduciam praesumpsi, féliciter nam id vobis satis est cognitum, et re ipsa decla-
cessuram eorum legationem. Ita mihi perspecta rastis nolle vos Ulis déesse: sed quia iactando ubi-
est eorum fides ac diligentia. Fratrem, cuius nomen que vestram liberalitatem fidem meam simul et
subticet, magis àlacrem fuisse dicit, partim quod eum vestram obstrinxi. Haec causa non patitur me
praeclare videret sentire de Corinthiis, partim quod a quiesoere. Tarn anxia sollicitatio nonnihil alioqui
Tito animatus esset, partim quia videret multos prae- odiosa esse poterat Corinthiis, quia putassent vel
stantes viros coniunctis studiis in idem negotium in- sibi exprobrari suam pigritiam, vel se Paulo suspeccumbere.
TJnum igitur restabat, ut Corinthii ipsi tus esse. At vero commoda excusatione efficit ut
partibus suis non deessent. Quod apostolos ec- absque odio liberum sit non hortari eos tantum,
clesiarum vocat, posset dupliciter intelligi, vel sed subinde urgère. Verum possit alicui suspioio
destinatos esse a Deo apostolos ad ecclesias: vel haec venire in mentem: Paulum hie simulare aliud
ordinatos ab ecclesiis ad obeundum hoc munus. Hoc quam sentiat. Quod nimis absurdum foret : si enim
secundum melius congruit. Yocantur et Christi satis propensos ad officium iudicat, cur tantopere
gloria: quoniam siouti solus fidelium gloria est, insistit illis admonendis? sin autem dubitat de eorum
ita debet vicissim ab ipsis glorificari. Ergo qui­ voluntate, cur supervacuam fore admonitionem asconque
pietate et sanctimonia excellunt, sunt Christi sent? Caritas utrumque fert, bonam spem et solli-
gloria: quia nihil habent nisi dono Christi. In citudinem. Nunquam tale Corinthiis testimonium
conolusione duo ponit: Facite ut caritatem vestram reddidisset, nisi ita persuasus fuisset ut loquitur.
perspiciant fratres nostri : secundo, cavete ne frustra Yiderat laeta initia: progressus non dissimiles fore
de vobis gloriatus fuerim. Nam elç CCÛTOÙÇ mihi sperabat. Sed quia non ignota illi erat humani
tantundem valet ac coram ipsis. Befertur enim par- iugenii inconstantia: non potuit esse nimius cavendo
ticula haec non ad pauperes, sed ad nuntios quorum ne a sancto proposito deflecterent.
facta est mentio. Nam continuo post subiicit, non 1. Subministratione, etc. Videtur hoc non apte
iîlos solos fore testes, sed eorum relatu ad ecclesias in eos competere, qui de suo erogant pauperibus: quia
usque procui venturam esse famam.
digna est splendidiore elogio Uberalitas. Sed respexit
Paul/us quid suis membris debeant fidèles. Mutuo
enim sibi ministrare debent Christi membra. Ita
quum fratribuB snbvenimus, nihil aliud quam prae-
CAPUT IX.
stamus debitum illis ministerium. Sanctos vero
negligere, quum ope nostra indigent, plus quam in-
1. Nam de subministratione, quae fit in sanctos, humanum est, quia suo eos iure fraudamus.
supervacuum mihi est scribere vobis. 2. Novi enim 2. De qua gloriatus sum, etc. Bectam, quam
promptitudinem animi vestri, de qua pro vobis gloriatus habebat de ipsis, opinionem inde probat, quod prope-
sum apud Macedones: quod Achaia parata sit ab modum sponsorem se interposuerit in asserenda
anno superiore: et aemulatio vestri excitavit complures. promptitudine eorum. Sed quid si temere asseruit
3. Misi autem fratres, ut ne gloriatio nostra de vobis plus quam res ferebat? hoc enim videtur. Iactabat
inanis fiat in hacparte: ut, quemadmodum disci, parati enim anno uno paratos esse, in quibus parandis
sitis. 4. Ne si forte mecum venerint Macedones, et adhuc nunc laborat. Respondeo, non accipienda
vos deprehenderint imparatos, nos pudore suffundamur esse verba, perinde ac Bi testatus esset Paulus, iam
(ne dicam vos) in hac fiducia gloriationis. 5. Neces- repositum esse in area quod daturi erant: sed tansarium
ergo existimavi, exhortari fratres, ut ante tum narrabat quidnam esset inter eos constitutum: