commentariüs in epistolam pauli ad corinthios il - Archive ouverte ...

69 CAP
TV. 70
tota, quam in ipso habere nos convenu, fiducia et 18. Omnia ex Deo. Omnia intelligit, quae ad
consolatio. Verum hominem et fratrem nostrum Christi regnum pertinent. Ac si diceret : Si Christi
agnoscimus Christum in came sua, non carnaliter: esse volumus, ex Deo nos renatos esse oportet.
quia nonnisi in consideratione spiritualium eius do- Atqui non est hoc vulgare domina. Non ergo lonorum
acquiescimus. Ipse ergo nobis spiritualis quitur hic de creatione universali, sed de gratia
est, non quia deposito corpore conversus sit in regenerationis, qua peculiariter electos suos dignatur
spiritum : sed quia suos regeneret ac gubernet Spiri­ Deus, et iam esse ex Deo praedicat: non quatenus
tus sui virtute.
coeli et terrae creator est atque opifex, sed quatenus
17. Proinde si quis in Christo. Quoniam de- suos refingens ad imaginem suam, ecclesiae novus |
fectira est oratio, ita implenda est: Si quis in est creator. Ita humiliatur omnis caro, et admonen-
Christo, hoc est, in regno Christi, vel in ecclesia tur fidèles, Deo vivendum iam esse, ex quo sunt
locum aliquem obtinere cupit: ille sit nova crea- nova creatura : quod fieri nequit, nisi mundi oblivistura.
Hoc verbo damnât quamvis excellentiam, cantur: quemadmodum etiam iam non sunt amplius
quae magni fieri solet ab hominibus, si desit reno- ex mundo, quia ex Deo.
vatio cordis. Doctrina quidem, et eloquentia, et reli- Qui nos reconciliavit. Duo sunt capita : alterum.
quae dotes pretiosae sunt et honorandae: sed ubi de reconciliatione hominum cum Deo : alterum quo-
non adest timor Domini et recta consoientia, totus modo fruamur huius reconciliatonis benefioio. Op-
earum honor evanescit. Nemo igitur superbiat ulla time autem cohaerent haec cum superioribus. Nam
excellentia: quoniam praecipua laus Christianorum quia praetulerat apostolus cuivis excellentiae bonam
est, sui abnegatio. Neque vero hoc tantum dicitur conscientiamj: nunc ostendit totum evangelium hue
ad refutandam pseudoapostolorum vanitatem, sed tendere. Simul tarnen apostolici muneris dignitatem
etiam ad corrigenda ambitiosa Corinthiorum iudicia, indioat, ut admoneantur Corinthii quid in eo quaerere
quibus pluris erant externae larvae quam vera sin- debeant : qui ideo non poterant inter veros et falsos
ceritas. Tametsi hoc commune est vitium fere ministros discernere, quod sola ostentatio illis
omnibus saeculis. Quotus enim quisque est, qui non placebat. Ergo hac commemoratione ipsos excitât,
ostentationi multo plus tribuat quam verae saneti- ut melius proficiant in evangelii doctrina. Inde
moniae? Ergo hanc admonitionem teneamus, nihil enim praepostera admiratio profanorum hominum,
esse in ecclesia debere omnes, qui non renovati qui ambitioni magis suae quam Christo serviunt:
sunt Dei spiritu: quibuslibet alioqui ornamentis quod nescimus quid contineat aut sibi velit evan­
fulgeant.
gelii praedicandi officium. Nunc redeo ad ilia duo
capita, quae hie perstringuntur. Prius est, De um
Vetera praeterierunt. Quum de regno Christi
nos reconciliasse sibi per Christum. Mox
loquuntur prophetae, coelum novum et terram no-
sequitur declaratio, quia Deus in Christo fuerit, et in
vam fore denuntiant. Quo significant omnia in
eius persona peregerit reconciliationem. Modus
melius conversum iri, donee compleatur piorum féli­
additur, non imputando hominibus peccata. Iterum
citas, lam vero quum spirituale sit Christi regnum,
annectitur secunda declaratio: quia Christus pia-
conversio haec potissimum in spiritu fieri debet:
culum factus pro peocatis nostris, iustitiam nobis
ideoque merito inde incipit. Est igitur elegans et
acquisierit. Secundum membrum est, applicari
apta allu8io, quum Paulus eiusmodi elogium ad ex-
nobis per evangelium reconciliationis gratiam, ut
tollendam regenerationem accommodât. Yetera autem
simus eius participes. Est hic insignis locus, si
appellat, quae non sunt spiritu Dei reformata. Pro­
quis alius est in toto Paulo. Proinde diligenter
inde hoc nomen gratiae renovationis opponitur. Trans-
excutere singulas particulas convenit.
iisse accipit pro emarcuisse: ut soient res caducae
Ministerium reconciliationis. Praeclarus evangelii
post elapsum suum tempus decidere. Solus ergo
titulus, quod legatio sit ad reconciliandos homines Deo.
novus homo floret ac viget in regno Christi.
Singularis quoque ministrorum dignitas, quod cum
hoc mandate a Deo mittantur ad nos, ut internuntii
18. Porro omnia ex Deo, qui nos reconciliavit sibi sint et quasi sponsores. Verum hoc non tam ad
per IesumChristum: et dedit nobis Ministerium recon- ornandos ministros dictum est, quam in piorum
ciliationis. 19. Quoniam erat Deus in Christo mun- consolationem : ut, quoties evangelium audiunt, sciant
dum reconcilians sibi, non imputando Ulis sua ipsorum Deum secum de reditione in gratiam tractare, et
peccata: et deposuit in nobis sermonem reconciliations. quasi pacisci. Quid hoc bono optabilius? Memi-
20. Itaque pro Christo legatione fungimur, tanquam nerimus ergo hune praecipuum esse evangelii finem :
Deo exhortante per nos: rogamus pro Christo, recon- quum natura simus filii irae, ut abolito inter Deum
cuiemi/ni Deo. 21. Eum qui peccatum non noveratf et nos dissidio recipiamur ab ipso in gratiam. Hoc
pro nobis peccatum fecit, ut nos efficeremur iustitia mandate instruuntur ministri, ut nuntium tanti boni
Dei in ipso.
ad nos perforant: imo certiores nos reddant da
5*