commentariüs in epistolam pauli ad corinthios il - Archive ouverte ...

59 EPIST. PAULI AD OORINTHIOS II 60
patientia: nisi quia in brevi malorum sensu obstupescimus,
neque altius attollimus nostram cogitationem?
Ergo optimum remedium hie praescribit
Paulus, ne affüctionibus fractus suecumbas, quum
futuram beatitudinem, quae tibi in coelo reposita
est, Ulis opponit. Nam ista comparatio levé facit,
quod ante videbatur ponderosum: brève et momentaneum,
quod videbatur immensae durationis. In
Pauli verbis aligna est öbscuritas: quia mim dieif,
secundum hyperbolen in hyperbolen, tarn vetus interpres
quam Erasmus utraque particula extölli puta-
acquiescamus, nisi aeternae vitae fiduciam. Observa
hancloquutionem, spectare quae non videntur:
nam oculus fidei longius pénétrât quam omnes humanae
naturae sensus: et fides etiam ideo vocatur
rerum invisibilium adspectus.
CAPUT V.
1. Scimus enim quod si terrenum nostrum domicilium
tabemaculi destruatur, aedificationem ex Deo
runt magnitudinem coelestis gloriae, quae fidèles manet: habemus, domum non manufactam, aeternam in coélis.
vel certe retulerunt ad verbum operatur: quod mihi 2. Etenim in hoc gemimus, domiciiium nostrum, quod
non displicet: sed quia apte etiam convene distinetio est e coelo, superinduere desiderantes: 3. siqmdem
quam posui, libera sit qptio lectoribus;
etiam vestiti, non nudi reperiamur. 4. Etenim dum
Aeternum pondus operatur. Non intelligit Pau­ sumus in tabernaculo, gemimus gravati: eo quod non
lus talem affüctionum perpetuum esse effectum. Ple- exui volumus, sed superindui, ut destruatur quod morrique
enim miserrime hie omni malorum genere pretale est a vita. 5. Qui autem aptavit nos ad hoc
muntur, quibus tarnen id ipsum maioris potius exitii ipsum, Deus est: qui etiam dédit nobis arrhabonem
est causa quam salutis adiumentum. Sed quia de spiritus. 6. Confidimus ergo semper, et scimus quod
fidelibus sermo est, ad eos solos restringere quod habitantes in corpore peregrinamur a Domino. 7. Per
hie dicitur, convenit. Hoc enim speciale est erga fidem enim ambulamus, et non per adspectum. 8. Con­
eos Dei beneficium, quod praeparantur ad beatam fidimus, inquam, et lïbentius optamus peregrinari a
resurrectionem communibus humani generis mise- corpore et habitare apud Dominum.
riis. Quod autem papistae hoc loco abutuntur, ut
probent afflictiones salutis nostrae esse causas, nimis 1. Scimus enim. Sequitur èTteÇepyaofa, vel ex-
infirmum est: nisi forte causas aeeipere libeat pro politio superioris sententiae. Hoe enim agit Paulus,
mediis, ut vulgo loquuntur. Libenter certe fatemur, ut in nobis impatientiam, crucis horrorem ac tae-
oportere nos per multas tribulationes ingredi in regdium, humilitatis contemptum, fastum denique et
num coelorum. Neque de eo est controversia. Sed delitias corrigat. Quod fieri nequit quin animos
quum nos doceamus, ideo momentaneam affüctionum per contemptum mundi in coelum usque attollat.
levitatem in nobis efficere aeternum vitae pondus, Duobus autem arguments nititur. Hinc miseram
quia ad hoc destinati sint omnes filii Dei, ut Christo hominum sortem in hac vita ostendit: inde sum-
in cruce perferenda conformes fiant: eoque modo mam et perfectam beatitudinem, quae fidèles post
praeparentur ad coelestis haereditatis fruitionem, mortem in coelo manet. Quid enim adeo retinet
quam ex gratuita dei adoptione habent: papistae homines in perversa huius vitae cupiditate, nisi
opera meritoria esse fingunt, quibus coeleste regnum quod falsa imaginatione se deeipiunt: dum scilicet
acquiratur. Breviter iterum repetam: afflictiones beatos se esse opinantur hic vivendo? Kursus non
viam esse non negamus, qua pervenitur in regnum sufficit intellexisse huius vitae miserias, nisi in men-
coelorum: sed affüctionibus mereri nos negamus tem nobis veniat futurae vitae félicitas et. gloria.
haereditatem, quae non nisi ex gratuita Dei adoptione Hoc commune est bonis simul et malis, quod utri-
nobis obvenit. Papistae verbulum unum inconsideque vivere appetunt. Hoc etiam utrisque commune,
rate arripiunt, super quod turrim babylonicam ex- quod, dum reputant quot et quantis aerumnis hic
struant: regnum Dei non haereditatem a Christo sint obnoxii (nisi quod infidèles sola corporis in­
nobis partam, sed meroedem, quae operibus nostris commoda agnoscunt: pios autem magis angunt spi-
debeatur. Verum huius quaestionis solutio plenior rituales miseriae), saepe ingemiscunt, saepe déplo­
ex Institutione nostra petatur.
rant suam sortem et remedium optant suis malis.
18. Dum non spectamus. En quid nobis faciles Sed quia naturaliter horrent omnes mortem, infi­
toleratu faciat omnes mundi huius miserias: nempe dèles nunquam libenter migrant ex vita, nisi earn
si cogitationem nostram ad regni coelestis aeterni- fastidio aut desperatione abiieiant. Fidelibus autem
tatem transferamus. Momentum enim longum est, voluntaria est migratio: quia potior illis spes extra
quamdiu circumcirca respicimns: verum ubi semel mundum est proposita. Haec argumenti summa:
in coelum sustulimus animos, mille anni instar mo- nunc sigillatim verba excutiamus. Scimus, inquit.
menti esse incipiunt. Atque id sibi volunt apostoli Haec sententia non est humani ingenii, sed ex spi­
verba, intuitu rerum praesentium nos falli, quia ritus sancti revelatione manat : itaque propria est
nihil ibi est nisi temporale: non esse ergo in quo fidelium. De animae immortalitate aliquid opinati