commentariüs in epistolam pauli ad corinthios il - Archive ouverte ...

27 EPI8T. PAULI AD CORINTHIOS II 28
laetitiae esse testatur : quod non poterant, si fuissent
ipsi tristes. Hic affedus si in pastoribus vigeat, optimum
erit temperamentum, ne terrorïbus animos perturbent,
quos laeta comitate fovere debuerant. Nam
hinc nimis morosa severitas, quod ecclesiae salute non
perinde laetamur, ut deceret.
3. Et scripseram vobis hoc, ne veniens tristitiam
super tristitiam haberem, a quibus oportebat me gaudere
: fiduciam habens de vobis omnibus, quod meum gaudium
vèstrum omnium sit. 4. Ex multa enim afflictione
et angustia cordis, scripsi vobis per multas lacrymas:
non ut contristaremini, sed ut caritatem cognosceretis,
quam habeo abundantius erga vos. 5. Si quis
autem contrisiavit, non me contristavit, sed ex parte:
ut ne vos omnes gravem.
3. Scripseram vobis. Sicuti nuper dixerat se
ideo distulisse adventum ad eos suum, ne secundo
tristis et rigidus veniret: ita nunc quoque se per
epistolam primo tristem venisse docet, ne coram
sereritatis suae rigorem sentirent. Quare non est
quod de priore ilia tristitia conquerantur, in qua
illis consulere voluit. Longius etiamnum procedit:
nempe quod soribendo noluerit eis moerorem incutere,
aut dare aliquam significationem indignationis:
sed potius suum erga eos Studium probare, suumque
amorem. Hoc modo si quid fuit acerbitatis in
epistola, non mitigat tan tum, sed etiam amabile et
suave reddit. Sed quum postea fateatur quod hic
* negat, videtur secum pugnare. Respondeo, nullam
esse repugnantiam : neque enim fatebitur hune sibi
finem ultimum fuisse, contristare Corinthios: sed
viam qua eos ad verum gaudium perduoeret. Priusquam
tarnen hoc dicat, de fine hic tantum loquitur :
medium quod minus gratum erat, omittit, vel paulisper
suspendit.
Fiduciam habens. Fiduciam hanc sibi sumit
erga Corinthios, ut vicissim ita sint persuasi de
animo ipsius. Nam qui odit, invidet: ubi commune
gaudium, illic perfectus amor sit oportet. Quod si
Pauli opinioni iudicioque non respondeant Corinthii,
indigne eum frustrantur.
4. Ex multa enim afflictione. Altera ratio mitîgandae
asperitatis, -qua usus fuerat : nam qui ridentes,
voluptatem capiunt ex aliorum fletu, quum
in eo crudelitatem suam prodant, non possunt nec
debent ferri. Paulus autem longe aliter affectum
se' fuisse testatur. Yehementia doloris, inquit, mihi
èxtorsit quaecunque scripsi. Quis non excuset ac
boni consulat quod ab eo animi affectu profioiscitur?
praesertim quum ipse non sua, sed eorum causa et
culpa angeretur. Deinde non evomeret dolorem
suum, ut in eos exonerando se levaret: sed potius
ut suum illis amorem ostenderet. His de causis
non oportuit Corinthios exacerbari duriori repre-
hensione. La cry ma s addit: quae in viro forti et
magnanimo ingentis doloris indicium sunt. Hic perspicimus,
ex quo animi sensu manare debeant piae
sanctaeque reprehensiones et obiurgationes. Sunt
enim multi clamosi reprehensores, qui in vitia declamitando,
vel potius fulminando, mirum zeli ardorem
prae se ferunt: interea securo sunt animo,
ut videantur per lusum guttur et latera exercere
velle. At pii pastoris est, flere secum priusquam
alios ad fletum provocet : tacita cogitatione disoruciari
priusquam indignationis signum edat: et plus
retinere apud se doloris quam aliis faciat. Notandae
etiam Pauli lacrymae: quae sua abundantia
mollitiem testantur, sed magis heroicam quam fuerit
illa ferrea Stoicorum durities. Quo enim teneriores
sunt caritatis affectus, eo sunt laudabiliores,
Adverbium abundantius comparative potest exponi.
Atque ita tacita querimonia esset, Corinthios non referre
pares in amore vices, quia frigidius diligant a
quo ardenter amantur. Simplicius tarnen accipio, quod
Paulus suum erga eos amorem extollat, ut haec persuasio
quidquid severitatis est in eius verbis mitiget.
5. Si quis autem. Tertia ratio leniendae ofifensionis,
quod dolorem habuerit communem cum illis:
et causa aliunde profecta sit. Pariter, inquit, doluimus:
et alius in culpa est. Quamquam de hoc
ipso etiam mitius loquitur, quum dicit, si quis: non
affirrnans, sed potius rem suspendens. Porro locus
hic a quibusdam sic intelligitur, quasi velit Paulus
dicere, qui mihi causam dédit moeroris, ille TOS
quoque offendit. Mecum enim debuistis pariter dolere:
parum tarnen abest quin solus doluerim. Nolo
enim simpliciter hoc dicere, ne vos omnes gravem.
Ita in secundo membro esset correctio prions;
Sed Chry8ostomi expositio multo est aptior.
Legit enim uno contextu, non me solum ille contristavit,
sed propemodum vos omnes. Et quod dico
ex parte, id eo facio, ne illum nimis gravem. Tantum
in particula hac ex parte a Chrysostomo
dissentio. Interpretor enim positam pro quodammodo.
Scio Ambrosium de parte sanctorum accipere:
quia divisa esset Corinthiorum ecclesia: sed
illud est argutum magis quam fir mum.
6. Sufficit ei, qui talis est, correctio, quae itti contigit
a pluribus: 7. ut potius e diver so debeatis condonare,
et consolari : ne forte abundantiori tristitia absorbeatur
qui eiusmodi est. 8. Quamobrem obsecro
vos, .ut confirmais erga eum caritatem. 9. Nam in
hoc etiam scripseram vobis, ut probationem vestri cognoscerem:
an ad omnia obedientes sitis. 10. Gui autem
condonatis, etiam ego. Et enim cui condonavi, si quid
condonavi, propter vos condonavi in conspectu Christi.
11. Ut ne occupemur a Satana. Non enim cogitationes
eius ignoramus.