commentariüs in epistolam pauli ad corinthios il - Archive ouverte ...

265 CAPUT VI. 266
faciunt omnia romanae sedis oracula quam asini
ruditum : sed periolitari nolunt. Denique tale Paulus
certamen habuit cum Ulis impostoribus, quale
nobis hodie est cum fucatis evangelii professoribus,
qui Christum cum papa miscendo chimaeram nobis
componunt. Talibus ergo larvam detrab.it Paulus,
quum nihil eos sincere agere docet: verum circumcisionem
praecipere, ut se venditent Iudaeis, quia
neophytos adduxerint. Hoc enim est in carne ipsorum
gloriari. De vobis, inquit, triumphum agere
volunt: atque ita corpore vestro abutuntur ad venandum
favorem, ubi falsis legis selatoribus in carne
vestra mutilata pads et consensus tesseram ostentaverint.
14. Mihi autem absit gloriari, nisi in cruce Domini
nostri Iesu Christi, per quam mundus mihi crucifixus
est, et ego mundo. 15. Nam in Christo neque
ci/rcumcisio quidquam valet, neque praeputium: sed
nova creatura. 16. M quicunque hac régula ambulabunt,
pax super eos et misericordia, et super Israelem
Dei. 17. In reliquis nemo facessat mihi molestiam.
Ego enim stigmata Domini Iesu in corpore
meo porto. 18. Gratia Domini nostri Iesu Christi
cum spiritu vestro, fratres, Amen.
14. Mihi autem. Nunc pseudoapostolorum consiliis,
animi sui sinceritatem opponit: ac si diceret:
Uli, ne quam cogantur ferre crucem, Christi crucem
abnegant, gratiam hominum mercantur ex carne
vestra: denique triumphum agunt de vobis. Meus
autem triumphus ac mea gloria est in cruce filii
Dei. Nisi prorsus sensu communi destituti essent
Galatae, nonne eos detestari debuerunt, quos videbant
suo periculo ita ludere? Gloriari in Christi
cruce perinde valet atque in Christo crucifixo,
nisi quod plus exprimit. Significat enim mortem
illam ignominiae probrique plenam, imo etiam maledictam
a Deo. Quam igitur horrent homines, et
cuius ipsos pudet, in ea gloriari se dicit: quia perfectam
in ea felicitatem habeat. Nam ubi summum
bonum, illic gloria. Sed cur non alibi? nam etsi
in Christi cruce salus est exhibita, quid de resurrectione?
Respondeo, in cruce totam redemptionem
et eius partes contineri: sed resurrectio Christi a
cruce nos minime abducit. Notandum etiam, quod
aliam quamvis gloriam non secus ac capitalem
noxam abominatur. Avertat Deus hanc pestem,
hoc portentum. Hoc enim valet apud Paulum ubique
verbum absit. .
Per quam mundus. Quia axaupoç masculinum
est, relativum utrique apud Graecos convenit, tarn
Christo quam cruci: aptius tarnen est, meo iudicio,
ad crucem referre. Nam per illam mundo proprie
morimur. Quid autem mundus significat? opponitur
procul dubio novae ereaturae. Quidquid ergo con-
trarium est spirituali Christi regno, mundus est:
quia ad veterem hominem pertinet. Vel, ut uno
verbo dicam, mundus est quasi obiectum et scopus
veteris hominis. Eum sibi crucifixum dicit
Paulus : quo sensu alibi (Philip. 3, 8) testatur, omnia
se reputasse pro stercoribus. Crucifixio enim
mundi est contemptus et abiectio. Addit vioissim
se mundo cruci fixum: quo intelligit, sibisusque
deque esse, quod nihili fiat, sitque tanquam in nihilum
redactus: quia nihil ad mortuum pertineat,
vel certe se mortificatione veteris hominis renuntiasse
mundo. Nam quod quidam exponunt: si
mundus me anathema et catharma reputat, ego
vicissim ilium damno et exsecrationi habeo: mihi
videtur esse paulo remotius a mente Pauli. Iudicium
tarnen erit penes lectores.
15. Nam in Christo neque circumcisio. Ratio
est cur sit mundo crucifixus, et mundus illi: quia
in Christo, cui insitus est, solum valet nova creatura.
Alia igitur omnia facessere, imo interire
oportet. Intelligo, quae renovationem spiritus impediunt.
Hoc est quod dicit etiam in secunda ad
Corinthios (5, 17): Si quis in Christo, nova sit
creatura: hoc est, si quis censeri vult in Christi
regno, ille reformatus sit Dei spiritu: non vivat
amplius sibi nee mundo, sed sit suscitatus in novam
vitam. Cur autem inde inferat, neque circumcisionem,
neque praeputium, ante dictum est: quia
scilicet Veritas evangelii omnes legis figuras absorbeat
et exinaniat.
16. Quicunque hac régula. Quicunque tenent
hanc regulam, inquit, bene illis sit ac féliciter.
Fausta haec precatio approbations quoque signum
est. Significat igitur amandos esse et omni favore
prosequendos, qui talem doctrinam afferunt: contra
vero, qui ab ea discedunt, indignos esse qui audiantur.
Nomen regulae posuit ad exprimendum
certum et perpetuum tenorem, cui insistere debent
omnes pii evangelii ministri. Quemadmodum enim
architecti quae exstruunt aedificia ad normam exigunt,
ut singulae partes iusta proportione inter se
ac symmetria cohaereant : ita canonem assignat
verbi ministris, quo rite et ordine ecclesiam aedificent.
Hie locus miram alacritatem addere debet
tarn fidis et sinceris doctoribus, quam universis qui
ad illorum regulam formari se patiuntur, quod audiunt
se per os Pauli a Deo benedici. Non est
quod papae fulmina tarn timeamus, si pacem et
misericordiam Deus e coelo nobis promittit. Verbum
ambulare tarn ministro quam populo commune
esse potest: tametsi praecipue in ministros cornpetit.
Futurum verbi tempus ad notandam perseverantiam
positum est.
Super Israelem Dei. Irridet oblique vanam
pseudoapostolorum iactantiam, qui de carnali Abraham
progenie superbiebant. Duplicem itaque facit