commentariüs in epistolam pauli ad corinthios il - Archive ouverte ...

233 CAPUT IT. 234
admodum angelorum opera nobis gratias suas distribua
Deus : ita etiam diyinitus excitantur pii dootores,
qui bonum omnium longe excellentissimum nobis
administrent, doctrinam scilicet aeternae salutis.
Ergo non immerito angelis comparantur, per quorum
manus talem thesaurum Deus nobis dispensât.
Deinde vere nuntii Dei sunt, quorum ore Deus
nobiscum loquitur. Atque haec ratio apud Malachiam
habetur cap. 2, 7. Altius adhuc transscendit, addendo
tanquam Christum Iesum. 'Nam et Dominus
ipse non aliter ministros suos haberi praecipit ac
se Ipsum. Qui vos audit, me audit : qui vos spernit,
me spernit. Nee mirum: legatione enim pro ipso
funguntur. Itaque personam eius sustinent, cuius
vices agunt. Talibus elogiis commendatur nobis
evangelii maiestas: et ministerium illius ornatur.
Quod si secundum Christi mandatum ita honorandi
sunt mini8tri, certum est, eorum contemptum ex
diaboli instigatione esse. Et certe contemni nequeunt
quamdiu verbum habetur in pretio. Caeterum
frustra hoc praetextu superbiunt papistae: nam
quum sint manifesti Christi hostes, quam ridiculum
est arripere plumas servorum Christi, quibus sese
venditent? Ergo qui volunt. pro angelis coli, officium
faciant angelorum: qui instar Christi audiri
volunt, purum eius verbum fideliter nobis afferant.
15. Ubi igitur beatiludo. Innuit tunc fuisse
beatos, qui suae beatitudinis instrumentum tarn pio
affectu amplectebantur: nunc miseros, qui spoliari
se patiantur eius ministerio, cui acceptum ferre debebant
quidquid habebant Christi. Vult enim hac
admonitione ipsos pungere. Quid? an hoc totum
erit perditum ? an nihil vobis profuerit, quod semel
Christum agnovistis permeloquentem? An frustra
per me fundati estis in fide? an nunc defectio gloriam
vestrae obedientiae coram Deo delebit? Summa
est, contemptu purae quam amplexi erant doctrinae
îdtro abiicere quam adepti erant beatitudinem sibique
accersere exitium quo misère pereant.
Testimonium enim reddo. Non satis est exhiberi
pastoribus reverentiam, nisi etiam amentur. Haec
enim duo sunt necessaria. Quia alioqui suavis non
erit doctrinae gustus. Utrumque testatur fuisse in
Galatis. De reverentia prius dixit : nunc de
amore. Est enim rari amoris indicium, oculos
eruere, si opus sit. Quia plus est quam vitam profundere.
16. JErgone vera loquendo. Nunc ad se redit
ac negat, sua culpa fuisse factum ut mutaverint
animos. Tametsi enim usu tritum est, ut Veritas
odium pariât: non tarnen odiosa est, nisi malitia et
pravitate eorum, qui earn non sustinent audire. Se
igitur ita purgat a culpa alienationis, ut eorum ingratitudinem
oblique perstringat. Est tarnen simul
arnica admonitio, ne temere et sine causa suum
apostolum reiiciant, quern prius unice amarunt:
quia dignum amore cognoverant. Quid enim magis
indignum quam veritatis odio ex amicis fieri inimicos
? itaque non tarn exprobrandi causa hoc dixit,
quam admonendi, ut resipiscerent.
17. Aemulardur vos. Tandem ad pseudoapostolos
descendit, quos tacendo odiosiue désignât
quam si nominibus exprimeret. Nam solemus suppresso
nomine de iis loqui, quos nominare piget ac
taedet. Admonet autem Galatas de praepostera
illorum ambitione: quia specie zeli falli poterant.
Ac similitudinem a procis mutuatur, qui non caste
puellas appetunt, nee honesto amore, sed ut ad
8uam libidinem abutantur. Quod vos appetunt vel
ambiunt, ne id vobis imponat: faciunt enim non
recto zelo, sed prava cupiditate acquirendi nominis.
Ea sanctae zelotypiae opponitur, cuius meminit 2. Oorinthios
cap. 11, 2.
Imo excludere. Auget adhuc praeposteras ipsorum
techna8 addita correctione. Non tantum vos captant,
inquit: sed quia aliter potiri vobis nequeunt,
dissidium accendere inter nos conantur, ut quasi
destituti vos Ulis dedatis. Vident enim, quamdiu
inter nos constabit pius consensus, sibi non fore
locum. Hoc commune est artificium omnibus Satanae
ministris, alienare plebem a suo pastore, ut ad se
postea alliciant: et quasi sublato aemulo vacuam
possessionem occupent. Si quis attente prudenterque
observet, videbit inde semper illos facere initium.
18. Bonum est aemulari. Incertum est, de sene
loquatur, an de Galatis. Nam probos ministros
sancta zelotypia ardere decet, ut ecclesias' retineant
in casta cum marito suo coniunctione. Ergo si de
Paulo accipimus, talis erit sensus: Ego quidem me
etiam aemulari vos confiteor, sed alio fine et affectu..
Idque facio absens non minus quam praesens: quia
fructum mihi proprium non quaero. Mihi tarnen
magis placet referri ad Galatas: ac ne sic quidem
erit unus sensus. Nam poterit exponi hoc modo,
isti quidem vos a me alienare conantur, ut destituti
ad ipsos migretis: vos autem, qui me praesentem
amastis, pergite etiam absentem eodem amore prosequi.
Verior opinio est, Paulum in verbi amphibologia
lusisse. Nam quum aemulari posuisset pro
ambire, nunc pro imitari vel eniti ad alterius virtutem
aeeipit. Damnando enim praeposteram aemulationem,
hortatur ut Galatae se in diverso aemulandi
genere exorceant: idque etiam quum abest.
19. Filioli meié Hic molliore etiamnum appellationo
utitur. Nam et plus est filii nomen quam
fratris: et diminutivum non ad contemptum, sed
blandiendi causa usurpavit. Etsi interim subindicat
ipsorum tèneritudinem, qui iam debuerant adolevisse.
Est autem abrupta oratio, ut soient quae
sunt maxime patheticae. Yehementia enim affectus
médias voces abrumpit, dum non invenimus quod