commentariüs in epistolam pauli ad corinthios il - Archive ouverte ...

185 CAPUT II. 186
5. Quibus ne ad horam quidem. Haec constantia
sigillum fait paulinae doctrinae. Nam quum ei
instarent falsi fratres, qui nihil aliud cupiebant
quam ipsum criminari, et ipse intrépide staret, in
posterum omnem dubitationem tollebat. Neque enim
insimulari iam potest, quod apostolus fefellerit.
Negat igitur se vel ad momentum illis cessisse per
subiectionem : hoc est, in modum subiectionis : ita
ut esset opus illud quasi documentum oppressae
libertatis: alioqui mansuetudine et tolerantia semper
ad vitae usque ftnem omnibus cedere paratus fuit.
Vt Veritas evangelii. Non erat periculum ne
libertate sua Paulus spoliaretur, etiam aliis se subiiciendo:
sed aliis nocuisset exemplum. Prudenter
ergo consideravit quid expediret. Ita videmus et
quatenus vitanda sint scandala, et quid semper in
rebus mediis sit spectandum, nempe aedificatio.
Summa est, nos fratrum esse servos: sed in hunc
finem, ut simul omnes serviamus Domino, et conscientiis
salva maneat sua libertas. Nam quia volebant
falsi fratres in Servituten) adigere pios, non
fuit illis mos gerendus. Yeritas evangelii accipienda
pro genuina eius puritate: vel quod idem est, pro
pura et intégra eius dootrina. Neque enim penitus
evangelium abolebant pseudoapostoli, sed adulterabant
suis commentis: ita ut iam actum esse inciperet
et larvatum. Quale semper est ubi vel paululum
a Christi simplicitate deflectimus. Qua igitur
fronte verum se evangelium habere iactabunt papistae?
quod non tantum multis figmentis est corruptum:
sed multis impiis dogmatibus plus quam
adulteratum? Meminerimus ergo non satis esse
6. Ab iis qui videbantur. Nondum contentus
est Paulus, nisi etiam sciant Galatae, nihil eum didicisse
a Petro et apoBtolis. Hinc superbiae sanctum
virum accusant Porphyrius et Iulianus, quia
tantum sibi arroget, ut nihil ab aliis discere sustineat:
quia doctorem se nullo magistro vel adiutore
factum iactet : quia tantopere laboret ne quo videatur
inferior. Yerum quisquis reputabit quam necessaria
fuerit haec iactantia, sanctam et summa laude dignam
fuisse agnoscet. Nam si hoc dedisset adversariis,
sub apostolis se profeoisse, duabus eos armasset
calumniis. Siquidem protinus dixissent: Tandem
aliquid profecisti ut corrigeres quod ante
peccaveras, et pedem a temerario progressu referres.
Ita primo suspecta fuisset tota superioris temporis
doctrina et diruta aedificatio. Deinde in posterum
quoque minus habuisset autoritatis: quia habitus
fuisset pro vulgari discipulo. Videmus ergo ut non
tarn sua causa, quam asserendae doctrinae necessitate
in hanc sanctam gloriationem efferatur. Hie
non est certamen ambitionis, quia nequaquam de
pefsonis agitur : sed non vult Paulus ullius hominis
magnitudine obscurari suum apostolatum, cui adiuncta
erat doctrinae autoritas. Quod si ad canes
illos compescendos non sufficit, eorum tarnen latratum
abunde réfutât;
Quales aliquando fuerint. Haec seorsum legenda
sunt. Nam ut scirent adversarii ipsum non morari
hominum existimationem, parenthesin istam interposuit.
Caeterum varie exponunt hunc locum. Ambrosius
putat obiter perstringi eorum stultitiam qui
tenere nomen evangelii et qualemcunque summam, Paulo obiiciebant apostolus ad eum deprimendum.
nisi solida etiam puritas maneat illibata. Ubi sunt, Ac si diceret: Quasi vero mihi non liceat excipere,
qui fucatis moderationibus conciliare nos papistis pauperculos fuisse idiotas, qui nihil tenerent prae­
volunt? quasi fas sit ex religionis doctrina, sicuti ter artem piscandi : me vero sub Gamaliele magistro
ex pecunia vel praediis, aliquid decidere. Yidemus liberaliter a puero fuisse eruditum. Sed id totum
quantum ab hoc genere transactionis abhorruerit omitto: quia scio apud Deum nihili esse personas.
Paulus, qui negat verum esse evangelium, nisi Chrysostomus et Hieronymus durius accipiunt: quasi
purum.
oblique minetur etiam primis apostolis, in hunc sensum
: qualescunque sint, non effugient Dei iudicium,
6. Ab iis autem, qui videbantur aliquid esse (gua-
si déclinent ab officio: non liberabit eos vel officii
les aliquando fuerint, nihil mea refert: personam
dignitas, vel hominum existimatio. Mihi haec ex-
hominis Deus non accipit) — nam mihi qui videbantur
positio simplicior videtur et magis consentanea menti
esse in pretio nihil contulerunt: 7. imo contra, quum
Paulinae, ut concédât primos quidem ordine tempo­
vidissent mihi concreditum fuisse evangelium praepuris
fuisse: sed id sibi obesse neget quominus gratii,
quèmadmodum Petro cvrcumcisionis 8. (nam qui
dum nunc suum pariter teneat. Non dicit sibi nihil
efficax fuit in Petro ad apostolatum circumcisionis,
esse curae quales sint. in praesentia, sed de praete-
efficax fuit et in me erga gentes), 9. quumque cogrito
tempore loquitur, quo iam erant apostoli, ipse
novissent gratiam mihi datam Iacobus et Cephas et
alienus a Christi fide. In summa, non vult ex tem­
Iohannes, qui videbantur columnae esse, dextras dedepore
praeterito aestimationem fieri: nee proverbium
runt mihi ac Barnabae societatis, ut nos inter gentes,
illud valere in hac causa, ut qui tempore prior est,
ipsi vero in circumcisionem apostolatu fungeremur:
potior sit iure.
10. tantum ut pauperum memores essemus. In quo Personam hominis. Praeter expositiones, quas
et diligens fui, ut hoc ipsum facerem.
iam adduxi, haec quoque tertia habet aliquid colons,
quod in mundi politia locum habent personae: