II - Université de Provence

III
En te cantant, forço descouneigudo,
Sènte que ma liro esmougudo
Canto lou subre-bèu dins lou meravihous;
Canto la fado lumenouso
Que pèr l’Engèni se desnouso
Di diéu que la tenien dins si det nervihous.
L ‘amalauti que lou mau desvariho,
Vers elo, fisançous, chauriho:
Sènt que pèr soun aflat la voio ié revèn;
Pèr l’aliunchi, greva pèr l’ànci,
Fai desparèisse li distànci,
Fai entre mar e mount lou signe que counvèn.
Finirian plus de debana l’escagno
Di grand pres-fa qu’elo acoumpagno
En pourgissènt à tóut soun gàubi naturau:
Soun uiaussado preclarino
Es la vincèiro de l’oumbrino;
Jamai cantaren proun soun trelus majourau!
Es pèr acò qu’elo vuei nous counvido.
‘Tout lou proublèmo de la vido
Tèn dins ço qu’elo caup d’engèni soubeiran.
Rèino, divesso la prouclame;
Talo la vese, talo l’ame,
Talo de mai en mai li pople la veiran!
Misteriouso, ardènto, belugueto,
A l’Impoussible fai lingueto;
Quau pòu dire au-jour-d’uei ço que sara deman?
Vuei, soun iue trauco li muraio,
Deman, fourçara la sarraio
Qu’enclaus li pensamen dins lou cervèu uman!
O, quau dira ço que deman nous gardo,
Se dis la Sciènci que regardo
Vers lou trelus reiau de soun bléuge matin.
Quau saup ço que nous rèsto à vèire?
Quau saup s’avèn pas dret de crèire
Qu’un jour mestrejaren li forço dóu Destin????