II - Université de Provence

PRIMAVÈRO
A la gènto damisello Marcello Dugat.
Dins lis espèro de la jouvènço, gènto Marcello,
Tout te counvido pèr li sourrire, cansoun e flour;
Tis iue bevèire farien jalouso, pèr la belour,
L’estello lindo qu’amoundaut briho pivelarello.
Proche uno maire que tu pivelles, cor que te bèlo,
Cando e sereno crèisses urouso liuen di doulour;
Elo s’enchusclo, sènso rèn cregne de la malour,
Davans ta gràci tras qu’esmouvènto de vierginello.
Primo-aubo blouso de l’eisistènci, sorgo de lus,
Floro maienco, longo-mai visques dins lou trelus.
O Primavèro! sout toun reinage tóut es en aio...
Fai bon s’esperdre souto l’oumbrino di fres draiòu:
La fueio es verdo, la branco es pleno de roussignòu,
L’erbo embausemo, l’auro poutouno... l’amo pantaio!
- - -