II - Université de Provence

La primo-aubo di clar matin
Mostro à l’ourizount levantin
Lis Aup que lou nivo poutouno:
Ridèu inmènse, fabulous,
Mounto-davalo espetaclous.
Dirias, alin dins lou cèu blous,
Lis erso d’uno mar ferouno.
Pièi lou regard, fasènt lou tour,
Vèn se turta sus lou Ventour,
Gigant de roco amoulounado,
Dreissant soun mourre blanquinèu,
Que, souto sa manto de nèu,
Quouro lou jour es clarinèu,
Trelusis dins la souleiado.
Bravant di pople li foutrau,
Bravant l’alen dóu vènt-terrau,
Tau qu’un Titan mountant la gardo,
Aquéli paret trauquiha
Mounte li siècle an resquiha
Sènso pousqué li desquiha:
Es la tourre de Bello-Gardo.
II
Aupiho, mar, cièri rouman,
Vès-lèi que se baion la man
Autour de l’antico Eraclèio!
E nàutri, pople Sant-Gilen,
Sian d’Eraclèio li felen;
Tant que nons restara d’alen
Devèn reflouri sa liéurèio.
Après l’ivernun sourne e gris,
Tant-lèu que lou printèms sourris,
Que s’espeton li gréu di souco,
Tant-lèu lou poulit mes de Mai,
Carrejant li cansoun à fais,
Dins l’alenado dóu margai
Nous trais de poutoun sus li bouco;