II - Université de Provence

Tres fes ounour pèr aquéu que s’estaco
A soun oustau, soun pichot vilajoun,
E que, pèr bèn n’aguènt qu’un noum sèns taco,
Mounte es nascu saup se tène rejoun.
Tres fes ounour pèr aquéu qu’a dins l’amo
L’amour escrèt dóu Bèu e dóu Verai,
Que vai cerca la joio e la calamo
Dins li cansoun, dins la pas dóu travai.
Ounour à-n-éu!
A parla dóu campèstre
Emé li mot grana dóu terradou,
De sa Sesido e de sis escaufèstre,
De soun roubin de soun descaussadou;
Nous a douna dins li Cant dóu terraire
Ço qu’a de nòu l’amo d’un pèd-terrous:
Piéu-piéu d’aucèu, bresihamen d’araire,
Dicho de rèire e prepaus d’amourous.
Sèmpre galoi, mai-que-mai poupulàri,
Subre d’èr vièi qu’avèn ausi souvènt,
Souto li pin, mai d’un cop seculàri
Fai viroula li couble de jouvènt.
Nous a parla di pastre dins si jargo,
Di grand troupèu que paisson dins la Crau,
Di gardianoun de la basso Camargo
Acampejant li manado de brau.
En nous cantant l’epoco di Semenço
Canto e reviéu l’obro qu’éu a viscu,
Obro de pas que chasque an recoumenço,
Richo d’espèr e paurasso d’escut.
Proche d’acò (deja proun meritòri)
I’a lou pres-fa grandas, espetaclous,
Que fai soun noum inmourtau dins l’Istòri,
Fasènt fougna li saberu jalous:
Se couneissèn l’Oudissèio d’Oumèro,
Se nous fai gau, bèn mai s’avèn talènt
De n’en segui li làgni, lis espèro,
Es que li Grè parlon lou Mistralen!
Pèr ounoura lou pacan pantaiaire
Que s’enchusclè dóu vièi parla rouman,
Pèr ounoura lou noum dóu travaiaire,
Li Prouvençau, vuei, se baion la man.