II - Université de Provence

Acò ‘s lou raioun de soulèu,
Esclargido pèr la famiho,
Douço lus, clarta que briho,
Tau lis estello... Sant calèu!
Tant-lèu vèn la primo jouvènço,
Vesèn noste cèu s’escursi;
Emé la vido e si soucit
Fau deja faire couneissènço;
E se, pèr seca nòsti plour,
Avian pa’ au cor un pau d’amour,
Viéurian sèmpre dins l’inchaiènço.
Acò ‘s lou raioun de soulèu
Qu’escampo sa claro lusido
Sus li marrit jour de la vido
E li caufo d’un fiò nouvèu.
Quand la paniero es de la vèio
Véuso de soun darrié panoun,
Que lou paure a plus de carboun
Pèr bouta dins la chaminèio,
Es alors que fau l’assousta
E que la man de Carita
l’adugue soulas e tubèio.
Acò ‘s lou raioun de soulèu
Que vèn dire au paure: - Courage!
Li làgni soun que de passage,
Li jour clarin tournaran lèu!
- - -
LOU PIÈ-ROUGE
I
Emé si baisso de caiau,
Si camin de mounto-davalo
Ounte l’arrounze se rebalo
Au pèd dis éuse e dis avaus,