Télécharger au format pdf (2,6 Mo)

Télécharger au format pdf (2,6 Mo) Télécharger au format pdf (2,6 Mo)

sites.univ.provence.fr
from sites.univ.provence.fr More from this publisher
27.04.2013 Views

(L'Araignée et L'Hirondelle) Uno pauro pichouno Araigno Veniet de fielar seis arrets, Et d'un trauc d'aquelo baraigno Guèiravo qu'houro serien pres Lèis cousins, mouissouns et mousquettos Que li roudavoun a l'entour, Et, coumo pèr li far liguettos, Vounvounegeavoun tout lou jour. Dins lou tèms que lèis esperavo, Tapado dins soun cafouchoun, Coumo un cassaire à l'agachoun, Et qu'à courre si preparavo (La pauro! aviet fouesso pati), Uno affamado Dindouletto, Qu'aviet soun nis prochi d'aqui, Veniet, tout en fasèn l'aletto, De longo passar, repassar, Et, quand vesiet mousquo ou mouissaro. Badavo sènso dire garo, Et vague de lèis rescassar; Mais, luego de lèis empassar, Anavo tout d'uno voulado Embouquar sa pichouno niado, Qu'eme sèis bècs jaunes dubèrts, Coumo de pichouis emboutaires, Sénso huils, sèrquavoun de tous caires, En badan coumo de limbèrts. Laissaz-mi dounc bousquar ma vido, Li fet l'Araigno, au noum de Dieou! Va viaz pas, sieou touto avanido; Soubraz quauquèis mousquos per yeou! Mais sènso escoutar soun reprochi, Esto Dindouletto risiet De ce que l'Araigno disiet. Un cooup li passet bèn tant prochi Qu'embalet tararigno et tout, Eme la mauherouso Araigno Que pendoulavo alin au bout, Touto espalooufido de laigno. Es ensin qu'arribo, souvènt, A-n-un pichoun marchand, pecaire: Alestisse bèn soun affaire, Estalo sa boutigo au vènt; Mais, quand crèi d'aver la pratiquo, Prochi d'eou si bouto un coutau Que, plus riche, li fa la niquo Et l'arrouino soun paure houstau. L'ARAIGNO ET LA DINDOULETTO

(La Perdrix et Les Coqs) LA PARDRIS ET LÈIS GAUS Une jouvo Pardris que tenien presonuiero, Viviet dins uno grangeo eme un troupèou de Gaus, Ooussèous amouroux, fouligauds, Qu'aurien degu paupar la femèlo estrangiero, Bouniasso et pas rèn trecassiero. Mais, quand veniet mangear, lèis galavards brutaus La fasien cauquar fouero l'iero, Et souvènt, luego de respèct, Li fichavoun de cooups de bèc. Dins lèis coumensamens la pauro si fachavo Et maudissiet soun sort et la fouelo natien Que de longo l'acoussegeavo, La plumavo, la pitassavo.... O troupo maladito et sènso enducatien! Mais puis, quand aguet vist aquesto, A cooups de bèc, à cooups d'ounglouns, Si derrabar lèis huils, si matrassar la cresto Et si trauquar lou vèntre à grands cooups d'esperouns, Diguet: — Beni-siet-Dieou! pusqu'entre ellis si battoun Et toutis lèis jours si sagatoun, Dounc es soun naturèou, pèrque mi plagnirieou? Es bèn plus mauheroux aqueou pople furieou! Se poudieou choousir ma coumpagno, Bèn segur que m'en anarieou, Car èici rèn de bouen si gagno; Mais lou mèstre dis que va fau... Riguèm de moun sort, autant vau! Et n'autres tamben, sur la tèrro Vivèm au mitan de couquins, Que zouboun lèis paurèis mesquins, Que de longo li fan la guèrro Et troboun encaro qu'an tort... Que li farèm!... es nouestre sort!... LOU CHIN EN QUAU AN ROUGNA LÈIS OOURILHOS (Le Chien à qui l'on a coupé les oreilles) Medor, jouve cadèou deja de bèllo tailho, Et que partiet pèr èstre un dogou de batailho, Un matin gingoulavo et courriet pèr lou camp, En fèn la traço de soun sang. — Hai-hai! hai-hai! cridavo, en gassailhan la tèsto: Home, lou flèou dèis animaus, Mèstre desnaturat, sèmpre ta man es lèsto Pèr nous desmemouriar,nous acclapar de maus. Vai, vai, s'un jour tu venies bèsti Ti proumeti ben, ti proutèsti Que ti regalariam ensin:

(La Perdrix et Les Coqs)<br />

LA PARDRIS ET LÈIS GAUS<br />

Une jouvo Pardris que tenien presonuiero,<br />

Viviet dins uno grangeo eme un troupèou de G<strong>au</strong>s,<br />

Ooussèous amouroux, foulig<strong>au</strong>ds,<br />

Qu'<strong>au</strong>rien degu p<strong>au</strong>par la femèlo estrangiero,<br />

Bouniasso et pas rèn trecassiero.<br />

Mais, quand veniet mangear, lèis galavards brut<strong>au</strong>s<br />

La fasien c<strong>au</strong>quar fouero l'iero,<br />

Et souvènt, luego de respèct,<br />

Li fichavoun de cooups de bèc.<br />

Dins lèis coumensamens la p<strong>au</strong>ro si fachavo<br />

Et m<strong>au</strong>dissiet soun sort et la fouelo natien<br />

Que de longo l'acoussegeavo,<br />

La plumavo, la pitassavo....<br />

O troupo maladito et sènso enducatien!<br />

Mais puis, quand aguet vist aquesto,<br />

A cooups de bèc, à cooups d'ounglouns,<br />

Si derrabar lèis huils, si matrassar la cresto<br />

Et si tr<strong>au</strong>quar lou vèntre à grands cooups d'esperouns,<br />

Diguet: — Beni-siet-Dieou! pusqu'entre ellis si battoun<br />

Et toutis lèis jours si sagatoun,<br />

Dounc es soun naturèou, pèrque mi plagnirieou?<br />

Es bèn plus m<strong>au</strong>heroux aqueou pople furieou!<br />

Se poudieou choousir ma coumpagno,<br />

Bèn segur que m'en anarieou,<br />

Car èici rèn de bouen si gagno;<br />

Mais lou mèstre dis que va f<strong>au</strong>...<br />

Riguèm de moun sort, <strong>au</strong>tant v<strong>au</strong>!<br />

Et n'<strong>au</strong>tres tamben, sur la tèrro<br />

Vivèm <strong>au</strong> mitan de couquins,<br />

Que zouboun lèis p<strong>au</strong>rèis mesquins,<br />

Que de longo li fan la guèrro<br />

Et troboun encaro qu'an tort...<br />

Que li farèm!... es nouestre sort!...<br />

LOU CHIN EN QUAU AN ROUGNA LÈIS OOURILHOS<br />

(Le Chien à qui l'on a coupé les oreilles)<br />

Medor, jouve cadèou deja de bèllo tailho,<br />

Et que partiet pèr èstre un dogou de batailho,<br />

Un matin gingoulavo et courriet pèr lou camp,<br />

En fèn la traço de soun sang.<br />

— Hai-hai! hai-hai! cridavo, en gassailhan la tèsto:<br />

Home, lou flèou dèis anim<strong>au</strong>s,<br />

Mèstre desnaturat, sèmpre ta man es lèsto<br />

Pèr nous desmemouriar,nous acclapar de m<strong>au</strong>s.<br />

Vai, vai, s'un jour tu venies bèsti<br />

Ti proumeti ben, ti proutèsti<br />

Que ti regalariam ensin:

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!