LEI TROUBAIRE MARSIHÉS Obro deis Encian, un Eissame de ...

LOU CURA DE SANT-BRANCAI
St Brancai, vilàjoun de quatre à cinq cents âmo.
S'atrovo dins leis Aups, superbe, gigantas,
Su lou darrié crestèn dóu pié de Nouesto-Damo,
Que vesès pa bèn luen dóu pichot Carpentas.
Es aqui qu'un dimar, barrulant pèr mountagno,
M'aplantèri dous jour tant es bèu lou païs.
Emé sei boues, sei pra, sei verdalo campagno,
Qu'on si crèirié, ma fé, dedins lou paradis!
Coumo un nis d'aubanèu desfisant lei chavano,
Sant-Brancai, su la roco, eilamoundaut quiha,
S'enauro vèr lou cèu, trounejo su la plano,
Dirias qu’es lou gouvèr de talo majesta!
Sa glèiso su lou bau emé sa coulounado,
Encaro soun clouchié, qu'enfounço dins lei niéu,
Pareissoun patrouna touto aquelo encountrado
Benesido, segur, pèr la man dóu bouon Diéu!
Aqui, toucant la gleiso, à dous pas, l'a 'no baumo
Que serve d’abarit à n’un paure mesquin,
Dóu matin fin qu’au souar coumo bèsti de saumo
Pèr orto lou vesès, de longo es pèr camin.
Es un humble ermitan, que dins la soulitudo,
S'es vengu retira pèt mourtificacien.
Soun parla melicous, sa moudesto abitudo,
L'an gagna, de cadun, dóu païs l'afecien.
A tort vo pèr resoun, si di qu’a de scienci;
Si di mai, que de fes, emé lou bouon cura,
Qu'es pamens bèn prouvis de sèn, de pacienci,
Si soun pres à parla coumo chin emé gat.
Tambèn parei qu’un jour, davan tout lou vilàji.
Li poudènt plu teni, lou cura Pascalet,
Prenènt finalamen à dous man soun couràji,
En l'amounestegant li coupé lou siblet.