sounet - Université de Provence

O Bèu-caire,
Poulit caire,
Siés la terro dis Amour:
Li chatouno
Galantouno
Ié greion coume li flour.
LA MORT
1875.
A moun ami Teodor AUBANÈU
L’AI visto davans iéu la negro es Descarado,
E l’orro Segnouresso, emé sis iue cava,
Avié l’èr de me dire: «Es l’ouro, cambarado!
Dóu terrestre bonur te siés bèn proun gava!
An! d’aut! qu’ai pas lou tèms, e moun obro es sacrado!»
— O Mort, à te segui siéu lèst, se Diéu lou vòu.
Es verai qu’ai agu de bèu jour dins la vido;
Mai tambèn que de plour, de magagno e de dòu!
Espèro encaro un pau… Ta voues, que me counvido
A la niue dóu toumbèu, crèi-me, noun me fai pòu.
Mai regardo, crudèlo: ounte es ma pauro feno,
Ma galanto Naïs e mi fiéu adoura;
Ma poulido Mirèio e ma gènto feleno,
E mis ami courau que ma mort trancara?…
Qu’au mens ié digue adiéu; pièi, siéu à tu sèns peno.