sounet - Université de Provence

Lou bon-Diéu, Alfred, mandè pèr ta fèsto
Lou pus bèl anjoun qu’avié capita
Dins sa court celèsto.
Dempièi, Fifineto emé vautre rèsto
E clafis l’oustau de felecita.
Lou bon-Diéu, Alfred, mandè pèr ta fèsto
L’ange que coumplis vosto ternita.
Que de voste cèu lou soulèu s’escounde:
Pèr vous crèire urous e l’èstre belèu
Coume en aquest mounde,
Pèr que la clarta tourna vous inounde,
Pèr que l’astre d’or lusigue mai lèu,
Que de voste cèu lou soulèu s’escounde:
Sourris voste enfant? vaqui lou soulèu!...
A LA NÒVIO.
Lis avèn tant bèn cantado, pecaire!
Li poulìdi chato à iue plen d’amour
Qu’assousto Bèu-caire,
Que lis amourous lampon de tout caire
Pèr lis acampa, nòsti gènti flour;
Lis avèn tant bèn cantado, pecaire!
Marìo, qu’es iuei vengu voste tour.
Eto, es voste tour, galanto Marìo,
De quita Bèu-caire e de dire adiéu
A vosto famiho.
L’arderous païs qu’abito ma fiho
Vous agradara, qu’es tant agradiéu.
Eto, es voste tour, galanto Marìo;
Voste nòvi espèro urous coume un diéu.