sounet - Université de Provence

A MA FIFINO
DOUS SOUNET
(La vèio de sa fèsto, 23 de desèmbre 1870)
Es bèn lou mens qu’entre-mitan
De nòstis ouro ennegresido,
Lou Cèu mande uno entre-lusido,
O ma Fifino qu’ame tant!...
Quand la Franco, maire escarido,
Vèi peri si valènts enfant,
Dins l’orre chaple que n’en fan
Di Prussian li chourmo abourrido,
Oubliden un briéu, se se pòu,
Lou sang que regoulo e lou dòu
Que la crudèlo Mort sameno,
E sabouren l’ur sèns egau
Que, coume chasque an, au fougau,
Iuei, pèr ta fèsto, Diéu remeno!…
I
II
Dins sa capo de gèu se l’Ivèr te remeno
La magagno que trais la doulour au fougau,
Sabes faire giscla de toun cor sèns egau
Lou mèu counsoulatour que la Fe ié semeno:
Caro doulènto, es tu qu’amaises nòsti dòu!
Se sian triste, ta voues fai mai que ço que pòu