sounet - Université de Provence

Qu’esprès pèr nautre avien adu li Catalan.
Nous vaqui mai en routo, e bèn lèu countemplan
Lou soulèu qu’esplendis sus touto la naturo.
Es pas iéu, es Mistral, ami, qu’aurié degu
Te dire noste viage en-delai di frountiero:
Éu te l’aurié counta de tant fino maniero
Que te mourdriés li det de pas èstre vengu.
II
A sièis ouro, arriban à Figuiero. La vilo
Èro en coumbour deja. Sus nòsti pas vesèn
Qu’ome nous saludant, chato nous sourrisènt;
Li coumtavian pèr cènt; de-que dise? pèr milo.
— Mai de-qu’arribo dounc? demandan tóuti tres.
— De qu’arribo? nous fan: arribo d’en Prouvènço
Li barde de l’Amour, dóu Bèu, de la Jouvènço!
De-qu’arribo? Mistral! li Felibre!... Es dounc res?
Enterin li clóuchié, tant qu’avien de campano,
Dins l’èr jiton de clas que nous trancon lou cor:
Se cantavo à la glèiso uno messo de Mort;
I tres quart sé ie rènd la ciéuta catalano.
Devinariés jamai pèr quau pregavon Diéu,
Pèr quau lou mausoulèu e l’óufice en musico?
— Pèr un encian sóudard de nosto Republico:
En pregant pèr lou paire, ounouravon lou fiéu
S’es bèu, quand sian tant liuen, tant liuen de nòsti terro,
De rescountra d’ami que nous sarron la man,
Es encaro pu bèu de ié vèire subran
De fraire ageinouia pèr la memo preiero!…
Lou paire de Mistral èro, e, nounanto-tres,