258 - Up

258 - Up 258 - Up

bobson.ludost.net
from bobson.ludost.net More from this publisher
04.04.2013 Views

N. 303 ii. allgemeiner und gelehrter briefwechsel 1701–1702 527 303. DANIEL PAPEBROCH AN LEIBNIZ Antwerpen, 14. Oktober 1701. Überlieferung: k Abfertigung: LBr. 712 Bl. 50–51. 1 Bog. 4 o . 3 S. von Schreiberhand. Auf Bl. 50 r o oben links von einer Hand des 18. Jhs: ” Papebrochius. 1701. 27. Septembr.‘‘. Illustrissime et Erud me Domine Pax Christi 5 Datas 13. Sept. ab amica manu Clar mi D ni Hugonis gratanter accepi hac 27 ejusdem, et sine intermissione per eundem respondeo, ac paucis repeto quae scripseram, significando de perlatis Francofurto Constantiensibus Actis, Accessionibus Historicis, aliisque Tuis lucubrationibus, quae non poterunt non esse acceptissimae. Iisdem litteris offerebam Ranulphi Cestrensis Chronicon Anglicanum integrum in 10 membrana, si forte dignum Tibi videretur publica luce saltem pro ea parte qua gentis illius Historia ab ingressu Anglo-Saxonum in Britanniam deducitur usque ad Seculum 14; nam prior meram fabulam sapit. Nunc autem oblata tam bona occasione utendum ea censeo, non expectato Responso. Uteris eo pro arbitrio tuo, sin autem utendum eo non putabis, remittes per aliquam occasionem. Wartinenses chartas, quarum mihi usum 15 Zu N. 303: k antwortet auf einen nicht gefundenen Leibnizbrief vom 13. September 1701, zu dem N. 235 Beilage war (vgl. Z. 6 bzw. S. 528 Z. 1 f.) und blieb seinerseits unbeantwortet, bis Leibniz mit seinem Brief vom 11. Juli 1706 (Brüssel Société des Bollandistes ms. boll. 432, Bl. 135 pièce n o 40) unter Anspielung auf das Zitat S. 529 Z. 5 f. die Korrespondenz wieder aufnahm. k wird erwähnt in N. 61. 6 Hugonis: Johann Burchard Hugo. 7 repeto: Offenbar hatte Leibniz in seinem Brief vom 13. September (s. o.) mitgeteilt, einen vorangegangenen Brief Papebrochs nicht erhalten zu haben. Dessen Inhalt wird hier im folgenden resümiert. 8 Francofurto: zur Ostermesse 1701; vgl. I, 19 N. 46507 (Leibniz – Papebroch 23. Februar 1701). 8 Constantiensibus Actis: H. v. d. Hardt [Hrsg.], Magnum oecumenicum Constantiense concilium, 1697(1696)–1700. 8 f. aliisque . . . lucubrationibus: Leibniz, Cod. jur. gent. dipl., 1693, und Mantissa, 1700; vgl. I, 19 N. 46507 (Leibniz – Papebroch 23. Februar 1701). 10 Chronicon: Ranulphus Higden, Polychronicon; bei der zur Lektüre angebotenen Handschrift handelt es sich um das Exemplar aus der Bibliothek der Bollandisten, heute in Brüssel Bibliothèque Royale Albert I er ms. 9890–92 (vgl. zu dessen Geschichte J. van den Gheyn, Note sur le manuscrit n o 9890–92 de la Bibliothèque royale de Belgique, in: Analecta Bolandiana 23, 1904, S. 455–458). 15 Wartinenses chartas: nicht ermittelt. 18. 7. 2005

528 ii. allgemeiner und gelehrter briefwechsel 1701–1702 N. 303 futurum vix puto, retinebis quam diu voles. Eliense Chronicon jam recepi. Litteras ad P. Hannibalem Marchetti destinabit per proximum Cursorem P. Janningus, nec dubitat quin recte perferenda[e] si[n]t, et responsum habitura[e]. Ill mus Magliabechius vivit et valet: sed postquam insidentes Mantuam Franci occasionem dederunt postariis Florentinis 5 duplicandi imo triplicandi portorii epistolarum ex et per Imperium venientium, abrupit omne ad amicos scribendi commercium, nec adhuc resumpsit etiam post mitigatam difficultatem illam: ego certe nihil exinde litterarum accepi, ne quidem responsorias. Iisdem litteris de quibus supra, pollicebar exemplar Legum Palatinarum Jacobi Regis Maioricensis, quales praemittuntur tertio nostro tomo Junii: sed cum hujus ipsius Tomi exemplaria 10 ad hasce Nundinas Francofurtenses delata ibi jam prostent, futurum existimo, ut inde accipias citius. Itaque exemplar quod seorsim Tibi mitterem, servare malo, donec impressio nostra non tam bene accurata quam optasse[m] denuo collata fuerit cum originali. Ante eumdem Tomum tertium invenies breve elogium P. Francisci Verhovii, immatura morte operi 15 nostro subtracti, cui substituendus alius Roma advenit, sed prius absolvet tertiam in societate consuetam probationem, et tunc demum nobis adjungetur. Hoc tempore nullus apud Nos permittitur vacare studio Mat[h]ematico, propter parcitatem personarum et earum alibi majorem necessitatem. Vitam S. Antonii Patavini a Sicchone vel Eiccherone quodam scriptam, nec nominari quidem audivi: beneficium faciet, qui illam nobiscum 20 communicabit. Causa nostra Romae fere quiescit, dum acrior cura urget vindicandi polyticos Sinarum ritus, quos nonnulli homines per fas et nefas conantur persuadere idolo- 1 Eliense Chronicon: Thomas von Ely, Liber Eliensis, druckt Papebroch auszugsweise in A c t a Sanctorum, Juni T. 4, 1707, S. 493–582, unter Zugrundelegung eines nicht identifizierten Manuskripts aus Douai (hierauf bezieht sich wohl ” recepi‘‘). Da es unwahrscheinlich ist, dass Leibniz Papebroch auf eine der diesem wohl bekannten Sammlungen aufmerksam gemacht haben sollte, in denen bereits früher Auszüge dieses Textes erschienen waren ( A c t a Sanctorum Ordinis Sancti Benedicti, Saec. II, 1669, S. 738–774; H. Wharton, Anglia sacra, 1691, T. 1, S. XXXIX–XLII; 593–681), muss ihm eine andere Handschrift zur Verfügung gestanden haben, über die allerdings nichts ermittelt wurde. 4 insidentes . . . Franci: Am 4. April 1701 hatte Mantua 5 000 Mann französische bzw. spanische Truppen eingenommen; vgl. T h e a t r u m Europaeum 16, 1717, S. 321–324. 9 tertio . . . Junii: A c t a Sanctorum, T. 3, 1701; vgl. dort S. V–LXXXII. 14 immatura morte: F. Verhoeven war am 19. April 1701 verstorben. 15 alius: J.-B. Du Sollier, ab 1702 Mitarbeiter bei den A c t a Sanctorum. 16 f. Hoc . . . Mat[h]ematico: vgl. bereits I, 19 N. 15684 (Papebroch – Leibniz 7. März 1701). 18 Vitam: Sicco Ricci Polentone, Sancti Antonii Confessoris de Padua vita, (um 1435); vgl. V. Gamboso, in: Il Santo 11, 1971, S. 199–222 (Textgeschichte) u. S. 223–283 (Edition). 20 Causa nostra: der Streit mit den Karmeliten. 18. 7. 2005

528 ii. allgemeiner und gelehrter briefwechsel 1701–1702 N. 303<br />

futurum vix puto, retinebis quam diu voles. Eliense Chronicon jam recepi. Litteras ad<br />

P. Hannibalem Marchetti destinabit per proximum Cursorem P. Janningus, nec dubitat<br />

quin recte perferenda[e] si[n]t, et responsum habitura[e]. Ill mus Magliabechius vivit et valet:<br />

sed postquam insidentes Mantuam Franci occasionem dederunt postariis Florentinis<br />

5 duplicandi imo triplicandi portorii epistolarum ex et per Imperium venientium, abrupit<br />

omne ad amicos scribendi commercium, nec adhuc resumpsit etiam post mitigatam difficultatem<br />

illam: ego certe nihil exinde litterarum accepi, ne quidem responsorias. Iisdem<br />

litteris de quibus supra, pollicebar exemplar Legum Palatinarum Jacobi Regis Maioricensis,<br />

quales praemittuntur tertio nostro tomo Junii: sed cum hujus ipsius Tomi exemplaria<br />

10 ad hasce Nundinas Francofurtenses delata ibi jam prostent, futurum existimo, ut inde<br />

accipias citius.<br />

Itaque exemplar quod seorsim Tibi mitterem, servare malo, donec impressio nostra<br />

non tam bene accurata quam optasse[m] denuo collata fuerit cum originali. Ante eumdem<br />

Tomum tertium invenies breve elogium P. Francisci Verhovii, immatura morte operi<br />

15 nostro subtracti, cui substituendus alius Roma advenit, sed prius absolvet tertiam in<br />

societate consuetam probationem, et tunc demum nobis adjungetur. Hoc tempore nullus<br />

apud Nos permittitur vacare studio Mat[h]ematico, propter parcitatem personarum et<br />

earum alibi majorem necessitatem. Vitam S. Antonii Patavini a Sicchone vel Eiccherone<br />

quodam scriptam, nec nominari quidem audivi: beneficium faciet, qui illam nobiscum<br />

20 communicabit. Causa nostra Romae fere quiescit, dum acrior cura urget vindicandi polyticos<br />

Sinarum ritus, quos nonnulli homines per fas et nefas conantur persuadere idolo-<br />

1 Eliense Chronicon: Thomas von Ely, Liber Eliensis, druckt Papebroch auszugsweise in A c t a<br />

Sanctorum, Juni T. 4, 1707, S. 493–582, unter Zugrundelegung eines nicht identifizierten Manuskripts aus<br />

Douai (hierauf bezieht sich wohl ” recepi‘‘). Da es unwahrscheinlich ist, dass Leibniz Papebroch auf eine der<br />

diesem wohl bekannten Sammlungen aufmerksam gemacht haben sollte, in denen bereits früher Auszüge<br />

dieses Textes erschienen waren ( A c t a Sanctorum Ordinis Sancti Benedicti, Saec. II, 1669, S. 738–774;<br />

H. Wharton, Anglia sacra, 1691, T. 1, S. XXXIX–XLII; 593–681), muss ihm eine andere Handschrift<br />

zur Verfügung gestanden haben, über die allerdings nichts ermittelt wurde. 4 insidentes . . . Franci:<br />

Am 4. April 1701 hatte Mantua 5 000 Mann französische bzw. spanische Truppen eingenommen; vgl.<br />

T h e a t r u m Europaeum 16, 1717, S. 321–324. 9 tertio . . . Junii: A c t a Sanctorum, T. 3, 1701; vgl.<br />

dort S. V–LXXXII. 14 immatura morte: F. Verhoeven war am 19. April 1701 verstorben. 15 alius:<br />

J.-B. Du Sollier, ab 1702 Mitarbeiter bei den A c t a Sanctorum. 16 f. Hoc . . . Mat[h]ematico: vgl.<br />

bereits I, 19 N. 15684 (Papebroch – Leibniz 7. März 1701). 18 Vitam: Sicco Ricci Polentone, Sancti<br />

Antonii Confessoris de Padua vita, (um 1435); vgl. V. Gamboso, in: Il Santo 11, 1971, S. 199–222<br />

(Textgeschichte) u. S. 223–283 (Edition). 20 Causa nostra: der Streit mit den Karmeliten.<br />

18. 7. 2005

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!