Yannis Mouzakitis_Doctoral_Thesis.pdf - Nemertes - Πανεπιστήμιο ...

Κεφάλαιο 5
την (έτσι κι αλλιώς παραµεληµένη 5 ) κοινωνική διάσταση των βιοµηχανικών
οικοσυστηµάτων, τα προβλήµατα παραµένουν. Για παράδειγµα, στην
περίπτωση της αειφόρου ανάπτυξης, ο ορισµός είναι δεδοµένος και ευρέως
αποδεκτός, ενώ στο πεδίο της βιοµηχανικής οικολογίας, ο µεγάλος αριθµός των
σχετικών ορισµών καθιστά το επίθετο ‘οικοβιοµηχανικός’ αρκετά ασαφές ως
προς την ερµηνεία, άρα και ως προς την διατύπωση συγκεκριµένων στόχων.
96
Σε κάθε περίπτωση το τρίπτυχο στόχοι-απόδοση-δείκτες, έχει
απασχολήσει τη διεθνή βιβλιογραφία και υπάρχουν ορισµένες προσεγγίσεις
που εστιάζουν κυρίως στον περιβαλλοντικό χαρακτήρα της οικοβιοµηχανικής
προσέγγισης (βλέπε σχήµα 5.3). Χαρακτηριστικά αναφέρουµε τους Martin et al.
(1996), οι οποίοι εξετάζουν τη περιβαλλοντική απόδοση ενός οικοβιοµηχανικού
πάρκου, και τους Dewulf and van Langenhove (2005), οι οποίοι αναφέρονται στην
περιβαλλοντική επίδοση ενός προ�όντος µε βάση της αρχές της βιοµηχανικής
οικολογίας. Και στις δυο περιπτώσεις, η ασάφεια αποτελεί ένα βασικό
πρόβληµα (τουλάχιστον για συγκεκριµένους υποστόχους): για παράδειγµα, πως
είναι δυνατόν να υπολογισθεί η αλληλεπίδραση της περιοχής µε την άγρια ζωή
(wildlife) ή να µετρηθεί η αποδοτικότητα µιας διαδικασίας (process efficiency).
Τέλος, σε επίπεδο αξιολόγησης συγκεκριµένων περιπτώσεων πρακτικής
εφαρµογής, υπάρχει η εργασία των Eilering and Vermeulen (2004), οι οποίοι
βαθµολογούν την απόδοση των βιοµηχανικών οικοσυστηµάτων µε ένα θετικό (+)
ή αρνητικό πρόσηµο (-), ανάλογα µε το αν οι δράσεις που είχαν εξαγγελθεί από
τους εκάστοτε φορείς ανάπτυξης υλοποιήθηκαν ή όχι.
Όλα τα παραπάνω καθιστούν ιδιαίτερα δύσκολο το εγχείρηµα του
προσδιορισµού συγκεκριµένων στόχων και εν γένει της αξιολόγησης της
οικοβιοµηχανικής απόδοσης, γεγονός που προσδίδει στο συγκεκριµένο πεδίο
ιδιαίτερο ερευνητικό ενδιαφέρον.
5 Για µια κριτική στη κοινωνική διάσταση της βιοµηχανικής οικολογίας, βλέπε και παράγραφο 2.5.