Yannis Mouzakitis_Doctoral_Thesis.pdf - Nemertes - Πανεπιστήμιο ...

Κεφάλαιο 5
112
Η µελέτη 11 του πίνακα 5.7 καταδεικνύει τα εξής:
­ Οι πλέον δηµοφιλείς δραστηριότητες είναι οι επενδύσεις σε υποδοµές
µεγάλης κλίµακας, γεγονός που επιβεβαιώνει τη θέση των Eilering and
Vermeulen (2004) σύµφωνα µε την οποία τέτοιου είδους ενέργειες είναι πιο
εύκολο να υλοποιηθούν (συγκρινόµενες µε την ανάπτυξη συµβιωτικών
σχέσεων ανταλλαγής) και αποτελούν το πρώτο βήµα προς ένα
ολοκληρωµένο βιοµηχανικό οικοσύστηµα.
­ Παράλληλα παρατηρείται µεγάλος αριθµός βιοµηχανικών οικοσυστηµάτων
που βρίσκονται (συχνά για µεγάλο χρονικό διάστηµα) ‘υπό-δηµιουργία’,
γεγονός που επιβεβαιώνει από τη µια το δύσκολο του εγχειρήµατος (ΡΕΦ),
και από την άλλη τη διείσδυση που έχει η βιοµηχανική οικολογία σαν άξονας
άσκησης πολιτικής.
­ Συχνό επίσης είναι και το φαινόµενο όπου βιοµηχανικές περιοχές, έχοντας
κάνει επεµβάσεις µόνο σε επίπεδο αρχιτεκτονικής και χωροταξίας,
αυτοπροσδιορίζονται ως οικοβιοµηχανικά συστήµατα, χωρίς να υπάρχουν
ουσιαστικά δείγµατα (αλλά ούτε και προοπτικές) συνεργασίας. Πρόκειται
για ένα φαινόµενο που έχει επισηµανθεί στη σχετική βιβλιογραφία (Baas and
Boons, 2004) και αποδίδεται σε λόγους µάρκετινγκ και διαφήµισης.
­ Μια άλλη διαπίστωση σχετίζεται µε την πολυσυλλεκτικότητα, δηλαδή µε το
πλήθος των διαφορετικών δραστηριοτήτων κάθε οικοβιοµηχανικού
συστήµατος. Στις περιπτώσεις όπου παρατηρείται ο µεγαλύτερος αριθµός
αναδυόµενων δραστηριοτήτων, το πιο πιθανόν είναι η περιοχή να λειτουργεί
σαν ερευνητικό/εκθεσιακό κέντρο, όπου τα κτίρια έχουν κατασκευαστεί µε
βάση αρχές τις πράσινης αρχιτεκτονικής, χωρίς ουσιαστική παρουσία
συµβιωτικών σχέσεων. Το φαινόµενο ισχύει και αντίστροφα: οι περιπτώσεις
11 Στον πίνακα 5.7, το σύµβολο x υποδηλώνει την εµφάνιση της συγκεκριµένης αναδυόµενης
ιδιότητας, στη συγκεκριµένη περίπτωση οικοβιοµηχανικής ανάπτυξης. Η τελευταία στήλη του
πίνακα δίνει τον συνολικό αριθµό των αναδυοµένων ιδιοτήτων (σε δύο επίπεδα: τύπους και
υποκατηγορίες) για κάθε βιοµηχανικό οικοσύστηµα, ενώ η τελευταία γραµµή δίνει τη συχνότητα
εµφάνισης κάθε ιδιότητας στο σύνολο των εξεταζόµενων βιοµηχανικών συστηµάτων (και πάλι σε
δυο επίπεδα).