Yannis Mouzakitis_Doctoral_Thesis.pdf - Nemertes - Πανεπιστήμιο ...

Κεφάλαιο 5
περιπτώσεις οικοβιοµηχανικής ανάπτυξης, αναδεικνύεται η συµµετοχή τοπικών
(Burstrom and Korhonen, 2001), περιφερειακών (Lowe et al. 1996) και εθνικών
κυβερνήσεων (Mirata, 2004). Οι δηµόσιοι φορείς παρέχουν οικονοµική στήριξη,
συµµετέχουν στα αντίστοιχα όργανα συνδιοίκησης και συντονισµού,
αναλαµβάνουν συντονιστικό/διαµεσολαβητικό ρόλο, ενώ συχνά αποτελούν και
βασικές µονάδες των συστηµάτων µέσω δηµοτικών (σταθµοί ανακύκλωσης,
µονάδες επεξεργασίας αποβλήτων) και εθνικών (σταθµοί συµπαραγωγής
ενέργειας) επιχειρήσεων.
104
Συχνή είναι επίσης και η άµεση εµπλοκή της τοπικής κοινότητας, η οποία
συµµετέχει ως αποδέκτης ενέργειας (σε δίκτυα τηλεθέρµανσης),
επεξεργασµένου νερού (για άρδευση), ή άλλων υλικών (λιπασµάτων για
καλλιέργεια κλπ.). Σε πολλές περιπτώσεις, κλειδί για την επιτυχία του
οικοβιοµηχανικού συστήµατος ήταν η συµµετοχή βιοτεχνικών/βιοµηχανικών
επιµελητηρίων, ερευνητικών κέντρων, πανεπιστήµιων, σύµβουλων
επιχειρήσεων, ακόµα και µη κυβερνητικών οργανισµών.
Οι Heeres et al. (2004) µελετώντας τη φάση του σχεδιασµού ενός
οικοβιοµηχανικού εγχειρήµατος, δεν αρκούνται στην απλή καταγραφή των
εµπλεκοµένων, αλλά αναφέρονται και στους ρόλους που µπορεί να
διαδραµατίσουν οι εµπλεκόµενοι. Πιο συγκεκριµένα, ένας εµπλεκόµενος µπορεί
να αποτελεί:
− οδηγό έργου (project initiator/commissioner),
− διαχειριστή έργου (project manager),
− µέλος της οµάδας σχεδιασµού (member of the planning group)
− ενεργό µέλος στην ανάπτυξη του έργου (active participant in project
development);
− µέλος που παρέχουν πόρους (provide funds to the project;)
− σύµβουλο του έργου (consultant to the project)
Στα πλαίσια της συστηµικής προσέγγισης, θα βασιστούµε στον Jackson
(2003), ο οποίος υποστηρίζει ότι σε ένα ένσκοπο σύστηµα, οι εµπλεκόµενοι
µπορούν να έχουν έναν ή περισσότερους από τους παρακάτω ρόλους: