Untitled - Revista Pensamiento Penal

450
FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ
Bernardo de Claraval (1091-1153), afirmará asimismo que hay una ley
natural estable, inviolable, incommutable, que no ha sido promulgada ni
sancionada; no obstante lo cual, no puede ser ignorada por los hombres,
de ninguna clase, condición o credo. Su ejemplo máximo es la regla de
oro en su vertiente negativa. 157 He aquí un nuevo ejemplo de esa identificación
entre naturaleza y regla de oro, dentro del campo jurídico, a pesar
del diferente peso que Bernardo y Abelardo concedían a la razón humana,
subyugada en el primero por la titánica dominación de la fe, amiga en el
segundo de una capacidad discursiva un poco más autónoma.
Sigamos con más autores y autores relevantes por su profundidad intelectual.
Toca el turno al más original de los pensadores políticos del
ficandam, aut sola consuetudine aut scripti nititur auctoritate, utpote poenae vindictarum
vel in examinandis accusationibus sententiae judiciorum, cum apud alios ritus sit duelorum
vel igniti ferri; apud alios autem omnis controversiae finis sit juratum, et testibus
omnis discussio circumferatur. Unde fit fi t ut cum quibuscumque vivendum est, nobis eo- eo-
rum quoque instituta, quae diximus, sicut et naturalia jura teneamus. Ipsae quoque leges
quas divinas dicitis. Vetus scilicet ac Novum Testamentum, quaedam naturalia tradunt
praecepta, quae moralia dicitis, ut diligere Deum vel proximum, non adulterari, non furari,
non homicidam fieri, quaedam vero quasi positivae justitiae sint, quae quibusdam
ex tempore sun accommodata, ut circumcisio Judaeis et baptismus vobis et pleraque alia
quorum figuralia vocatis praecepta. Romani quoque pontifices vel synodales conventus,
quotidie nova condunt decreta, vel dispensationes aliquias indulgent, quibus licita pris
jam illicita, vel e converso fieri autumatis, quasi in eorum potestate Deus posuerit vel permissionibusm
ut bona vel mala esse faciant, quae prius non erant et legis nostrae possit
eorum auctoritas praejudicare. Superest autem nunca ut post considerationem justitiae ad
reliquas duas virtutis species stylum convertamus”. El texto en Migne, J.-P. (ed.), Patrologia
latina, t. CLXXVIII.
157 Claraval, Bernardo de, S. Bernardi Abbatis ad Hugonem de Sancto Victore Epistola
seu Tractatus, de Baptismo aliisque Quaestinionibus ab ipso propositis, capítulo I, 2:
“Quanti namque interim toto orbe non baptizati moriuntur, profecto ignorantes, quid cum
Nicodemo Jesus noctu secretoque confabuletur? Quid ergo? Necdum lex promulgatur, et
jam praevaricantes tenentur? Et quomodo, inquit, credent in eum quem non audierunt?
Quomodo vero audient sine praedicante? Quomodo autem praedicabunt nisi mittantur?
(Rom. X, 14, 15). Necdum injuncta, necdum vulgata, necdum audita praedicatio est:
et juxta pigri ac nequam servi sententiam tam durus est Dominus, ut necdum sata jam
metere velit, et non sparsa colligere? Absit. Sed audi magis hujus rei veritatem. Qui unus
est Magister in coelo et in terra, ei qui magister tantum in Israel erat, familiari privatoque
colloquio tradebat quod traderet; docebat quod doceret, non quod exigeret et ab absentibus,
non unde praescriberet et his qui non audierant. Valde quippe injuste exigitur obeditio,
ubi non praecessit auditio. Neque enim tal est hoc, quod et absque promulgatione
naturalis lex ignorare non sincret, quale, verbi gratia, illud est: Quod tibi non vis fieri, alii
ne feceris (Tob. IV, 16)”. El texto en Migne, J.-P. (ed.), Patrologia latina, t. CXXXII.