Untitled - Revista Pensamiento Penal
Untitled - Revista Pensamiento Penal Untitled - Revista Pensamiento Penal
260 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ que deviene imposible de realizar en la práctica, con lo que se incrementa esa idea de expulsión de toda colectividad conocida. 203 En consecuencia, como suma de todo este catálogo de desastres, apartamientos, separaciones y maldiciones, el destino final que le resta al ser humano que infringe los mandatos divinos se materializa en la ausencia del paraíso. El castigo no es sólo terrenal, sino que afecta al núcleo básico de la creencia cristiana. Desaparece la vida eterna, el consuelo perpetuo, la contemplación sempiterna de Dios: “Et non habeat partem cum sanctis in paradiso, sed cum diabolo luat penas in inferno dimersus”. 204 Desaparece cualquier huella del bautismo en cuanto que integración en la comunidad. 205 El Antiguo Testamento cobra vida de nuevo recordando, como sucede con algún documento ya mencionado, el pasaje del libro de Job de aquellos que decía al señor que se apártase de ellos, el famoso “Qui dixerunt a Deo: Recede a nobis, et scientiam viarum tuarum nolumus”. 206 Es lo que nos dice, a modo de explicación gráfica, el Fuero de Logroño, concedido por Alfonso VI en el año 1095, con su finalización sancionadora plena de maldiciones: Unde coram vivo Deo ego Aldefonsus rex de Castella et uxor mea Regina anmonemus nostri regni succesores, ut nullus eorum tan grandis quam nulli personae hoc factum notri regali authoritate in presencia donata eet confirmata et in hanc paginam scriptum, et sine aliquo quolibet perverso ingenio para la redención: “infernalibus, ubi nulla constat redemptio”, en Alfonso VIII, núm. 953 (fecha incierta), p. 655. Donación a la Orden de Calatrava de unas huertas previamente confiscadas; Castañeda, núm. 13, 1033, p. 46: “Et non resurgat in die magno iudici”, y núm. 14, 1103, p. 48: “Et non resurgat in die iudicii quando Dominus uenerit iudicare seculum per ignem”. 203 Arlanza, núm. 15, 937, p. 44: “Et in finem vite sue non abeat locum penitencie nec peccatorum suorum remissionem, sed cum Juda Domini proditore lugeat penam in eternam damnationem”, y Siresa, núm. 1 (primera mitad del siglo IX), p. 12: “Si quis sane quod fieri minime credo, contra hanc scripturam voluntatis et distractionis mee ire fuerit conatus, primitus iram omnipotentis Dei incurrat, et neque in isto neque in futuro seculo nullam inveniat remissionem peccatorum, et a liminibus sacris vestris efficiatur extraneus, quod nec dissimile pena debet suscipere qui res Deo sacras connatur aufferre, stante et permanente huius scripture serie cum omni robore”. 204 León V, núm. 1.420, 1138, p. 186. 205 Sahagún II, núm. 381, 1003, p. 25: “Obtamus uiuens a corpore extraneatus sit ad sacrasancta babtisma et a cetu sinu matris eglesie et a fronte careat ambobus lucernis et nemo sit qui illi misereatur et in futuro saeculo cum Iudas Domini traditore teneat sociatum”. 206 Job 21, 14.
ET CUM JUDA TRADITORE DOMINI: LENGUAJE BÍBLICO 261 perturbare audeat; et si quod percentaverit atque per virtum ne de nullius ocasione disrumpere voluerit ex parte domini omnipotentis, et beata Dei genitricis virgo semper Maria, et ex parte beatorum Apostolorum et omnium Sanctorum eius sit maledictus et confusus cum iis, qui dixerunt Domino Deo: recede á nobis. 207 El hombre solo, separado de los demás hombres justos, se expone a la ausencia total de compasión y de piedad. Todos los castigos imaginables se proyectan sobre ese sujeto ausente de cualquier atisbo de misericordia: un cuerpo que arderá perpetuamente en las llamas del infierno, 208 con enfermedades eternas por las que perezca, 209 la ausencia de reposo alguno o refrigerio para su alma, 210 la imposibilidad de escuchar las palabras piadosas que Dios pronuncia para procurar su salvación o que ésta se haga real, 211 la atribución a cada cual según sus obras, en este caso, 207 Muñoz Romero, Colección, pp. 340 y 341. Esos a los que se refiere son, entre otros, los “quasi judeus haereticus ab omni getu Christianorum anathematizatus”. También lo hace constar el propio Alfonso VI en el Fuero de Miranda de Ebro, en Alfonso VI, núm. 150, 1099, pp. 389 y 390: “Et si uoluerint hoc frangere per uiolenciam aut alia ocasione quacumque, sit maledictus et confusus ex parte Dei omnipotentis et beati Petri et aliorum apostolorum, et sit cum illis quibus Deus dixerit: Discedite a me, et sit sicut iudeus et hereticus a tota communione christianorum separatus, et post mortem sit cum diabolo et Iuda proditore in profundo infernorum semper et perpetuo”. 208 Con fuegos atroces y perpetuos. León I, núm. 55, 921, p. 92: “Atrocibus et perpetuis ignis exurendus”; núm. 75, 927, p. 127: “In ignem eternus iturus”, y Tumbo A Santiago, núm. 27, 915, p. 107: “Et post discessum a corpore igni perpetuo sit perhenniter mancipandus”. 209 Tumbo A Santiago, núm. 31, 919, p. 116: “Si quis sane contra hanc nostram deuocionem contrarius aduenerit in hoc presenti seculo amborum oculorum careat luminibus morboque ualidissimo pereat”, y núm. 33, 922, p. 120: “Et post uermibus scaturiens cum impiis et sceleratis in inferni antro dimersus cum Datan et Abiron eternas sustineat penas luiturus”. 210 Tumbo A Santiago, núm. 50, 927, p. 152: “Et anima eius cruciatu a corpore euulsa nunquam refrigerium acipiat”; y núm. 65, 1028, p. 186: “Et in inferno dimersus refrigerium nunquam accipiat sed in secula seculorum penas eternas sustineat”. 211 Tumbo A Santiago, núm. 64, 1024, p. 184: “Atque in die examinacionis tartareas cum Iuda patiatur penas et non audiat uocem dicentis: Venite benedicti Patris mei”, y, en este caso con sentido positivo que justifica la confirmación de los Fueros de Santiago operada por el conde Raimundo de Borgoña, núm. 75, 1105, p. 204: “Sicut ceteri ingenui, ut intercessionibus et meritis eiusdem apostoli et orationibus clericorum huius loci in die iudicii audiamus uocem Domini dicentis: Venite benedicti patris mei, precipite regnum uobis ab origine mundi preparatus”, frase tomada de Mateo 25, 34: “Tunc dicet rex his,
- Page 234 and 235: 210 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ ac
- Page 236 and 237: 212 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ es
- Page 238 and 239: 214 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ li
- Page 240 and 241: 216 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ lo
- Page 242 and 243: 218 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ ma
- Page 244 and 245: 220 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ te
- Page 246 and 247: 222 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ in
- Page 248 and 249: 224 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ po
- Page 250 and 251: 226 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ la
- Page 252 and 253: 228 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ cr
- Page 254 and 255: 230 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ ne
- Page 256 and 257: 232 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ ta
- Page 258 and 259: 234 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ no
- Page 260 and 261: 236 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ Co
- Page 262 and 263: 238 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ si
- Page 264 and 265: 240 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ Al
- Page 266 and 267: 242 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ re
- Page 268 and 269: 244 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ fr
- Page 270 and 271: 246 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ vo
- Page 272 and 273: 248 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ co
- Page 274 and 275: 250 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ es
- Page 276 and 277: 252 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ De
- Page 278 and 279: 254 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ te
- Page 280 and 281: 256 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ di
- Page 282 and 283: 258 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ co
- Page 286 and 287: 262 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ ne
- Page 288 and 289: 264 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ in
- Page 290 and 291: 266 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ ne
- Page 292 and 293: 268 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ Se
- Page 294 and 295: 270 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ po
- Page 296 and 297: 272 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ do
- Page 298 and 299: 274 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ di
- Page 300 and 301: 276 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ Co
- Page 302 and 303: 278 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ co
- Page 304 and 305: 280 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ in
- Page 306 and 307: 282 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ ut
- Page 308 and 309: 284 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ A
- Page 310 and 311: 286 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ sy
- Page 312 and 313: 288 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ ut
- Page 314 and 315: 290 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ ac
- Page 316 and 317: 292 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ El
- Page 318 and 319: 294 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ ex
- Page 320 and 321: 296 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ su
- Page 322 and 323: 298 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ ti
- Page 324 and 325: 300 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ pr
- Page 326 and 327: 302 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ in
- Page 328 and 329: 304 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ la
- Page 330 and 331: 306 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ Es
- Page 332 and 333: 308 FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ Bu
260<br />
FAUSTINO MARTÍNEZ MARTÍNEZ<br />
que deviene imposible de realizar en la práctica, con lo que se incrementa<br />
esa idea de expulsión de toda colectividad conocida. 203<br />
En consecuencia, como suma de todo este catálogo de desastres, apartamientos,<br />
separaciones y maldiciones, el destino final que le resta al ser<br />
humano que infringe los mandatos divinos se materializa en la ausencia<br />
del paraíso. El castigo no es sólo terrenal, sino que afecta al núcleo básico<br />
de la creencia cristiana. Desaparece la vida eterna, el consuelo perpetuo,<br />
la contemplación sempiterna de Dios: “Et non habeat partem cum sanctis<br />
in paradiso, sed cum diabolo luat penas in inferno dimersus”. 204 Desaparece<br />
cualquier huella del bautismo en cuanto que integración en la comunidad.<br />
205 El Antiguo Testamento cobra vida de nuevo recordando, como<br />
sucede con algún documento ya mencionado, el pasaje del libro de Job<br />
de aquellos que decía al señor que se apártase de ellos, el famoso “Qui<br />
dixerunt a Deo: Recede a nobis, et scientiam viarum tuarum nolumus”. 206<br />
Es lo que nos dice, a modo de explicación gráfica, el Fuero de Logroño,<br />
concedido por Alfonso VI en el año 1095, con su finalización sancionadora<br />
plena de maldiciones:<br />
Unde coram vivo Deo ego Aldefonsus rex de Castella et uxor mea Regina<br />
anmonemus nostri regni succesores, ut nullus eorum tan grandis quam nulli<br />
personae hoc factum notri regali authoritate in presencia donata eet confirmata<br />
et in hanc paginam scriptum, et sine aliquo quolibet perverso ingenio<br />
para la redención: “infernalibus, ubi nulla constat redemptio”, en Alfonso VIII, núm. 953<br />
(fecha incierta), p. 655. Donación a la Orden de Calatrava de unas huertas previamente<br />
confiscadas; Castañeda, núm. 13, 1033, p. 46: “Et non resurgat in die magno iudici”, y<br />
núm. 14, 1103, p. 48: “Et non resurgat in die iudicii quando Dominus uenerit iudicare<br />
seculum per ignem”.<br />
203 Arlanza, núm. 15, 937, p. 44: “Et in finem vite sue non abeat locum penitencie<br />
nec peccatorum suorum remissionem, sed cum Juda Domini proditore lugeat penam in<br />
eternam damnationem”, y Siresa, núm. 1 (primera mitad del siglo IX), p. 12: “Si quis<br />
sane quod fieri minime credo, contra hanc scripturam voluntatis et distractionis mee ire<br />
fuerit conatus, primitus iram omnipotentis Dei incurrat, et neque in isto neque in futuro<br />
seculo nullam inveniat remissionem peccatorum, et a liminibus sacris vestris efficiatur<br />
extraneus, quod nec dissimile pena debet suscipere qui res Deo sacras connatur aufferre,<br />
stante et permanente huius scripture serie cum omni robore”.<br />
204 León V, núm. 1.420, 1138, p. 186.<br />
205 Sahagún II, núm. 381, 1003, p. 25: “Obtamus uiuens a corpore extraneatus sit ad sacrasancta<br />
babtisma et a cetu sinu matris eglesie et a fronte careat ambobus lucernis et nemo<br />
sit qui illi misereatur et in futuro saeculo cum Iudas Domini traditore teneat sociatum”.<br />
206 Job 21, 14.