apoio social e hipertension arterial esencial - Universidade de Vigo

Os AVE pódense clasificar segundo os problemas psicosociais/ambientais como fai o
Manual Diagnóstico y Estatístico de los Trastornos Mentales (DSM-IV). Heller, sen embargo,
atende a un criterio máis amplo e establece tres grandes grupos de factores estresantes: o
ambiente físico ( ruido, amoreamento, cambios intensos de temperatura. . . ), a estructura social
(cambios na estructura económica, laboral) e os eventos vitais ou situacións conflictivas
(embarazo non desexado, enfermidade grave, mala relación familiar. . . ).
Á parte da importancia da clasificación, tamén resulta relevante coñecer non só o tipo
de AVE senon tamén a súa frecuencia, duración ou acumulación. Co obxecto de medir os
acontecementos con independencia da percepción subxetiva do individuo teñense elaborado
escalas que intentan medir a magnitude dos cambios vitais, así, por exemplo, o inventario de
experiencias recentes (SRE) de Hawkins , a escala de avaliación do reaxuste social (SRRS) de
Holmes e Rahe onde cada evento ten unha puntuación denominada unidade de cambio vital
(LCU) que oscila de 100 no acontecemento máis grave (morte do conxuxe) a 11 no menos
relevante (leves transgresións da lei).
Na década dos anos setenta, os investigadores decátanse de que o estado de saúde se
pode ver afectado por unha serie de factores, antes descoñecidos, agrupados baixo o concepto
de apoio social. A partir de aquí o apoio social entra a formar parte das variables
sociofamiliares utilizadas nos estudio de investigación en traballos que amosan que o apoio social
ten un efecto protector ou benefactor sobre múltiples parámetros relacionados coa saúde, como
por exemplo a morbilidade psiquiátrica, resultados obstétricos, desenvolvemento infantil,
recuperación de enfermidades, suicidios, accidentes ou trastornos crónicos. Este crecente interese
de sociólogos, psicólogos e epidemiólogos sobre o estudio do apoio social pódese deber, entre
outras cousas, ás posibilidades terapéuticas como as técnicas preventivas encaminadas a ensinar,
durante o proceso educativo dos nenos, a fornecer as súas redes sociais, a crear novos lazos nos
adultos para obter o apoio social necesario, e prestar coidados anticipatorios nas familias de risco
identificadas. Un bo exemplo destas posibilidades ou abordaxes terapéuticos son os grupos de
autoaxuda, que basean a súa intervención no aumento do apoio social en pacientes con problemas
ou en situacións semellantes.
16