Baixar aquí o pdf - Consello da Cultura Galega

98
Belén Fortes
publicación de un Diccionario de la lengua gallega”, aparecido en
La Temporada en Mondariz o 18/9/1904 e reproducido despois na
prensa cubana), indicando que fora Fontenla Leal quen llo dera a
coñecer e deixando constancia de como este traballo os esporeara a
ambos (enténdese que a loitar por sacar adiante o organismo académico).
Na súa misiva, Curros tamén alude a unha carta do seu
interlocutor recibida dous días antes na que –deducimos– este lle
debía encomendar algunha xestión co Centro Galego da Habana.
Cómpre preguntarse, chegados a este punto, qué era o que
unía a Curros e Murguía deste xeito tan íntimo, á parte do feito de
profesar mutua admiración. A pouco que se analice, descubrirase
que, malia a diferencia de idade, os aspectos que ámbolos dous
teñen en común son múltiples e variados. Entre os de menor
importancia cómpre citar que un e outro teñen unha personalidade
forte e un carácter recto e íntegro, características ambas que os
levarán a verse a miúdo rodeados de polémica; que mantiñan unha
relación difícil ou imposible cos seus respectivos proxenitores; e
que os dous marchan sendo moi novos a Madrid, onde se inician
no periodismo. Coinciden así mesmo na súa admiración por
Eduardo Chao, protector de Murguía á súa chegada á capital, a
quen Curros biografaría en 1893, dous anos despois do artigo de
Murguía “La estatua de Chao” (La Patria Gallega n.º 12,
15/11/1891) 12 . Hai que citar, de igual xeito, no capítulo de coincidencias,
que no artigo “La Academia Gallega”, publicado por
Curros Enríquez en La Tierra Gallega n.º 3, 15/4/1894, atopamos
unha idea tipicamente murguiana 13 que viría apoia-la necesidade
de creación desta institución en Galicia: a de que “ningún pueblo
–e cita como exemplos a Irlanda e Hungría– alcanzó su renacimiento
político sin el renacimiento literario”. Así mesmo, nun
polémico artigo de Curros, publicado no periódico La Tierra
12. Murguía, a quen a amizade de Chao lle abrirá as portas de importantes periódicos
liberais madrileños, foi tamén amigo íntimo do irmán deste, Alejandro, e frecuentou o
seu domicilio madrileño, o cal lle permitiu acceder ós volumes da súa biblioteca, unha
das mellores da época segundo algúns autores.
13. Vid. entre outros o artigo de La Ilustración Gallega y Asturiana correspondente ó
30/7/1879, titulado “Desaparecerán los dialectos?”.