Baixar aquí o pdf - Consello da Cultura Galega

92 Belén Fortes
xírico do escritor, de quen destaca a súa vea cívica e reivindicativa.
Neste texto alude a el como un dos novos poetas que, secundando
o labor iniciado por Rosalía, contribuíra a ergue-lo nome de
Galicia; fai referencia ó relevo que tomaba directamente das mans
desta (pois mentres o astro da poeta declinaba o de Curros non
facía máis que despuntar no horizonte), e así mesmo pon en relación
os seus libros máis importantes, aparecidos ámbolos dous en
1880, Follas Novas e Aires d’a miña terra, que define como “dos
libros distintos y un mismo empeño”; evitando por tódolos medios
referirse ó terceiro poemario aparecido neste annus mirabilis para as
letras galegas: Saudades gallegas de Valentín Lamas Carvajal, xa que
mantiña un enfrontamento persoal co seu autor.
Así mesmo, cómpre incluír nesta relación o “Discurso de D.
Manuel Murguía”, lido na velada celebrada na Coruña o 8 de marzo
de 1914 con motivo do sexto aniversario do falecemento de Curros
Enríquez, texto publicado no BRAG n.º 82, do 1/4/1914, e reproducido
en Manuel Murguía. Instantes dunha vida, Deputación da
Coruña, 2000, indicando que procede do Arquivo de Manuel Casás
e consignándose por erro que se trata dun inédito do Patriarca. Nel
dedica numerosos eloxios tanto ó poeta coma ó home que foi Curros
Enríquez e menciona a axuda que este lle prestara nos momentos
difíciles (“lo que mi gratitud le debió asimismo, cuando en amargos
momentos vino lealmente, fraternalmente en mi ayuda”).
Existen aínda outros textos, como o “Discurso de Murguía”
lido por Lugrís Freire na velada en honor de Curros Enríquez celebrada
na Coruña o 7/3/1915 con motivo do VII aniversario da
morte do poeta (BRAG n.º 92, do 1/4/1915), ó cal pertence este
fragmento: “No lágrimas, sino aplausos venimos a rendirte; no tristezas,
antes el regocijo que nos causa el ver que no te olvidan”, e no
cal se felicita de que a obra de Curros Enríquez florecese en Galicia
e de que o nome do poeta fose un emblema que lles lembrase eternamente
ós galegos “lo que sufriste por ellos y las esperanzas que
pusiste en la exaltación de Galicia y en su más fecundo porvenir”.
No BRAG n.º 116, do 1/4/1917, dentro do apartado titulado
“En honor de Curros Enríquez. Homenajes en conmemoración