Baixar aquí o pdf - Consello da Cultura Galega

Curros Enríquez: Cronobiografía 617
de Curros Enríquez. Este texto poético (“A Alborada”) foi
publicado por primeira vez o 29 de xaneiro de 1910 na
revista Galicia (La Habana, n.º 5) e incluído no conxunto
das Obras completas de Curros.
1908 Curros publica o traballo “Al desembarcar”, na obra colectiva
El base-ball en Cuba y América, La Habana, s. d. De
acordo con Calveiro, o 11 de febreiro publica a súa última
colaboración no Diario de la Marina, na que se ocupa da
política cubana e refírese a José Varona, José Miguel
Gómez, Alfredo Zayas e o xeneral gobernador Charles
Magoon. Curros séntese indisposto esa mesma tarde de
febreiro e, segundo o mesmo biógrafo, ó día seguinte
(12/02/1908) o Diario de la Marina faise eco, dentro da sección
“La Prensa”, do delicado estado de saúde do poeta.
Ante o agravamento dos problemas de asma e reumatismo
que padecía, o 27 de febreiro Curros Enríquez
ingresa na “Quinta de Salud Covadonga” (pavillón “Ramón
Pérez”) do Centro Asturiano, por mante-las súas desavinzas
co Centro Gallego e non querer acudir á súa Casa de Saúde.
O 7 de marzo prodúcese o falecemento do poeta. De acordo
co testemuño recollido por Carré Alvarellos e outros
autores, a morte debeuse a unha complicación cardíaca. Ás
11 da mañá, o corpo sen vida de Curros Enríquez foi trasladado
ós salóns do Diario de la Marina, onde se instalou a
capela ardente. Tras ser embalsamado por médicos da
“Casa de Salud” do Centro Gallego, o escultor vigués
Mariano Miguel sacou en xeso unha máscara facial de
Curros.
Ás 8.30 da mañá do día seguinte, 8 de marzo, iniciouse
o cortexo fúnebre, que acompañaría o féretro desde
o Diario de la Marina ata o Centro Gallego. Practicamente
a totalidade da prensa cubana (máis de noventa publicacións
que por entón vían a luz en Cuba, acredita Calveiro)
e outras do estranxeiro recollen a noticia do seu pasamento.
O mesmo autor sostén que o Diario de la Marina publica
centos de cartas sobre Curros, tanto de particulares
coma de institucións. Na Habana, enloitáronse os balcóns