Baixar aquí o pdf - Consello da Cultura Galega
Baixar aquí o pdf - Consello da Cultura Galega Baixar aquí o pdf - Consello da Cultura Galega
A relación de Curros con Lugrís Freire... 59 ao Rexurdimento establece paralelismos entre Valentín Lamas e Antonio Feliciano del Castillo, entre Murguía e Herculano de Carvalho e, como non, entre Curros e Guerra Junqueiro nestes termos: o noso Curros Enríquez, sinteu tremar na súa lira torva os mesmos acentos de libertade, as mesmas arelas de redención, as estourantes protestas contra tódalas explotacións, que ese voso poeta, para cuya gabanza non hacho verbas, que se chamou Guerra Junqueiro, e que él só vale por toda unha literatura 13 . Un paralelismo entre estes dous poetas cívicos que xa anticipara Asieumedre un ano antes en A Nosa Terra coas seguintes palabras: Guerra Junqueiro, como Gomes Leal e como o noso grande autor de “Quebrar as liras”, foron poetas, fillos direitos da revolución e da enciclopedia, que prestaron á humanidade grandes servicios. Inda que pareza paradóxico, a musa deles estaba envolta na máis pura e nidia aspiración relixiosa, libre de sectarismos e indireitada decote ao ideal máis redentor e xeneroso 14 . Ao longo dos anos vinte, son moitas as manifestacións públicas, quer escritas quer orais, nas que Lugrís citou a Curros como un exemplo que cumpría seguir, como un modelo para ser imitado polos novos valores que se estaban a incorporar ao aínda feble sistema literario galego. Así, en A Nosa Terra 15 xustifica os éxitos de Rosalía e de Curros do seguinte xeito: Dicir que un poeta é tanto menos poeta canto máis sona ou popularidade ten, é unha parvada filla dunha alma cativa ou dun corazón inzado d’envexa. Os poetas de lingua galega, cando acadan o posto máis ergueito na alma das multitudes, é porque souperon interpretar as arelas, as saudades e as esperanzas da raza. 13. Íbidem, p. 263. 14. Vid. nota 11. 15. N.º 189, 25 xullo de 1923, p. 5.
60 Xabier Campos Villar Rosalía Castro e Curros Enríquez son, pois, os dous luceiros máis relumantes no ceo da literatura galega. Posibelmente a referencia máis extensa sexa un artigo que co título “Curros Enríquez” 16 publicou Lugrís Freire coa sinatura Asieumedre. Comeza aludindo aos malos tempos que daquela estaba a padecer a literatura galega, indicando que a semente xa estaba no fondo da veiga e só cumpría agardar que algún día aflorase. Aquela situación lévao a pensar no momento da publicación de Aires da miña terra, “naqueles días de tiranía e servidume en que vivía a poboación labradora”. Considera que foran claves naquel momento a guerra carlista e a intransixencia relixiosa, exemplificando neste último caso co padre Cesáreo, o bispo de Ourense que “ceibou a pauliña” sobre o autor de Celanova. A terceira das grandes “pestes” que “atafegaba, entullaba e afundía o pobo galego”, segundo Asieumedre, era “o caciquismo”. Nese viciado ambiente, anteriormente descrito, era preciso que unha alma honrada e podente erguera a súa voz, unxida polos óleos da divina poesía, con acentos de universalidade –que Galicia era un pobo afectado polos problemas europeos– e ao mesmo tempo vibrando na espiritualidade galega, no seu propio verbo, tanxendo na mesma lira dos trovadores galaicos, que outrora impuxeran á toda a península as nosas arelas civilizadoras. Curros Enríquez foi o poeta providencial, o verbo redentor, o ¡ea! que espertou tódalas almas dormentes e fallas de esperanza acuciadora. Compara Aires da miña terra co teatro de Esquilo, cos Prometidos de Manzoni e co Quixote en canto a libro “eterno, inesquecente, que amostrará ás xeracións vindeiras como sofría, como amaba, como sentía as saudades de redención a sagrada e sempre quirida Nai Terra”. Sitúao ao lado de Pondal e Rosalía como a “trinidade sagra, que decote recibirá a nosa máis agarimosa devoción”. Finalmente, afirma que Curros será sempre o noso poeta nacional, 16. A Nosa Terra, n.º 198, 1 de marzo de 1924.
- Page 8 and 9: Andrés Pociña O divino sainete de
- Page 10 and 11: Xesús Rábade Paredes Rosalía vis
- Page 14: VII. CURROS ENRÍQUEZ E OUTROS ESCR
- Page 17 and 18: 18 Carlos Manuel Callón Torres Non
- Page 19 and 20: 20 Carlos Manuel Callón Torres pro
- Page 21 and 22: 22 Carlos Manuel Callón Torres cam
- Page 23 and 24: 24 Carlos Manuel Callón Torres da
- Page 25 and 26: 26 Carlos Manuel Callón Torres men
- Page 27 and 28: 28 Carlos Manuel Callón Torres A c
- Page 29 and 30: 30 Carlos Manuel Callón Torres do
- Page 31 and 32: 32 Carlos Manuel Callón Torres Rod
- Page 33 and 34: 34 Carlos Manuel Callón Torres se
- Page 35 and 36: 36 Carlos Manuel Callón Torres Cap
- Page 37 and 38: 38 Carlos Manuel Callón Torres O p
- Page 39 and 40: 40 Carlos Manuel Callón Torres nos
- Page 41 and 42: 42 Carlos Manuel Callón Torres pas
- Page 43 and 44: 44 Carlos Manuel Callón Torres ci
- Page 45 and 46: 46 Carlos Manuel Callón Torres O p
- Page 47 and 48: 48 Carlos Manuel Callón Torres sub
- Page 49 and 50: 50 Carlos Manuel Callón Torres REF
- Page 51 and 52: 52 Carlos Manuel Callón Torres Ló
- Page 53 and 54: 54 Xabier Campos Villar da miña te
- Page 55 and 56: 56 Xabier Campos Villar porque el a
- Page 57: 58 Xabier Campos Villar enteira, qu
- Page 61 and 62: 62 Xabier Campos Villar Chegou por
- Page 64 and 65: DE PONDAL PARA CURROS: APOSTILAS A
- Page 66 and 67: De Pondal para Curros: apostilas a
- Page 68 and 69: De Pondal para Curros: apostilas a
- Page 70 and 71: De Pondal para Curros: apostilas a
- Page 72 and 73: De Pondal para Curros: apostilas a
- Page 74 and 75: De Pondal para Curros: apostilas a
- Page 76 and 77: De Pondal para Curros: apostilas a
- Page 78 and 79: De Pondal para Curros: apostilas a
- Page 80 and 81: De Pondal para Curros: apostilas a
- Page 82: De Pondal para Curros: apostilas a
- Page 85 and 86: 86 Belén Fortes Cando consultes Mu
- Page 87 and 88: 88 Belén Fortes Galegas”, que se
- Page 89 and 90: 90 Belén Fortes Así pois, Rosalí
- Page 91 and 92: 92 Belén Fortes xírico do escrito
- Page 93 and 94: 94 Belén Fortes Iniciadora y Prote
- Page 95 and 96: 96 Belén Fortes Enríquez, que pro
- Page 97 and 98: 98 Belén Fortes publicación de un
- Page 99 and 100: 100 Belén Fortes ria e adaptándoo
- Page 101 and 102: 102 Belén Fortes do poeta na Coru
- Page 103 and 104: 104 Belén Fortes APÉNDICES I. “
- Page 105 and 106: 106 Belén Fortes merecedor de tant
- Page 107 and 108: 108 Belén Fortes tezas que infunde
A relación de Curros con Lugrís Freire... 59<br />
ao Rexurdimento establece paralelismos entre Valentín Lamas e<br />
Antonio Feliciano del Castillo, entre Murguía e Herculano de<br />
Carvalho e, como non, entre Curros e Guerra Junqueiro nestes<br />
termos:<br />
o noso Curros Enríquez, sinteu tremar na súa lira torva os mesmos<br />
acentos de libertade, as mesmas arelas de redención, as estourantes<br />
protestas contra tó<strong>da</strong>las explotacións, que ese voso poeta, para cuya<br />
gabanza non hacho verbas, que se chamou Guerra Junqueiro, e que<br />
él só vale por to<strong>da</strong> unha literatura 13 .<br />
Un paralelismo entre estes dous poetas cívicos que xa anticipara<br />
Asieumedre un ano antes en A Nosa Terra coas seguintes<br />
palabras:<br />
Guerra Junqueiro, como Gomes Leal e como o noso grande autor<br />
de “Quebrar as liras”, foron poetas, fillos direitos <strong>da</strong> revolución e <strong>da</strong><br />
enciclopedia, que prestaron á humani<strong>da</strong>de grandes servicios. In<strong>da</strong><br />
que pareza paradóxico, a musa deles estaba envolta na máis pura e<br />
nidia aspiración relixiosa, libre de sectarismos e indireita<strong>da</strong> decote ao<br />
ideal máis redentor e xeneroso 14 .<br />
Ao longo dos anos vinte, son moitas as manifestacións<br />
públicas, quer escritas quer orais, nas que Lugrís citou a Curros<br />
como un exemplo que cumpría seguir, como un modelo para ser<br />
imitado polos novos valores que se estaban a incorporar ao aín<strong>da</strong><br />
feble sistema literario galego. Así, en A Nosa Terra 15 xustifica os éxitos<br />
de Rosalía e de Curros do seguinte xeito:<br />
Dicir que un poeta é tanto menos poeta canto máis sona ou<br />
populari<strong>da</strong>de ten, é unha parva<strong>da</strong> filla dunha alma cativa ou dun<br />
corazón inzado d’envexa.<br />
Os poetas de lingua galega, cando aca<strong>da</strong>n o posto máis ergueito<br />
na alma <strong>da</strong>s multitudes, é porque souperon interpretar as arelas, as<br />
sau<strong>da</strong>des e as esperanzas <strong>da</strong> raza.<br />
13. Íbidem, p. 263.<br />
14. Vid. nota 11.<br />
15. N.º 189, 25 xullo de 1923, p. 5.