Baixar aquí o pdf - Consello da Cultura Galega

Intrahistoria da casa dos poetas... 559
preferencial na Casa-Museo de Curros Enríquez –ou na Casa dos
Poetas, como tamén lle chamamos moitas veces– porque todos eles,
xentes desa Celanova “impar entre as vilas do mundo”, que dixera
Pepe Velo, son dalgún xeito, literariamente os seus fillos.
Son conceptos dos que me gustaría falar no coloquio e que polo
tanto deixo abertos aquí para que se me pregunte sobre todo canto
teña intrigado nestas medias palabras ás que xoguei con certa
deliberación, porque se o título da mesa redonda era “A posta en
marcha dunha casa museo, as relacións institucionais”, despois de
máis de setenta anos, un, que afortunadamente non morreu no
intento, non pode menos que ler en letras maiúsculas que a poesía
como ferramenta eficaz da palabra, e a complexa e inanimada
maquinaria da Administración dificilmente poden ser termos
solubles no líquido común dos intereses civís.
Que llo pregunten, senón, ó espírito de Curros, que leva máis
de setenta anos penando por aquelas habitacións da “calle Arriba”
mirando ó chau e dicindo, “se o que fixeron comigo foi xusto ¡que
o demo me leve!”.