Baixar aquí o pdf - Consello da Cultura Galega

Intrahistoria da casa dos poetas... 529
os derradeiros días da súa vida. Pero isto verémolo máis polo
miúdo, máis adiante.
3 de maio de 1927. Unha pensión para a muller de Curros:
Que a situación económica na que quedara a muller de Curros en
Madrid non era nada boa era do coñecemento de todos cantos tiveran
algunha relación con el. Baseándose nisto e nun telegrama do
alcalde da Coruña –como se ve Manuel Casás continuaba liderando
as iniciativas en favor de Curros– a Deputación Provincial de
Ourense decide concederlle “a Modesta Vázquez, viuda del insigne
e ilustre poeta Curros Enríquez, la pensión vitalicia de doscientas
cincuenta pesetas anuales...”.
11 de agosto de 1934. Inauguración do monumento na
Coruña: Cos anos e coas lóxicas variacións persoais provocadas
polo tempo, a corporación municipal acabará por asumir as súas
obrigas con Curros e, co fin de manterse á altura das circunstancias,
o alcalde en funcións deste momento, Alberto Moreiras, e o
secretario do Concello, José Reza Ulloa, desprázanse á Coruña
para participar na inauguración do monumento que a cidade
coruñesa lle levantou ó escritor, obra de Francisco Asorey, e na
que participou o mesmísimo presidente da República, Manuel
Azaña.
26 de maio de 1935. A casa como centro de peregrinación:
Aínda sen estar acondicionada para iso, e cunha parte en mans dun
particular alleo completamente ós sentimentos literarios de Galicia,
a casa convértese nun centro de peregrinación obrigado para todos
aqueles que se achegan por algún motivo cultural a Celanova. O
xornal La Zarpa do 29 de maio deste ano informa dunha velada
que a Coral De Ruada celebrou o domingo anterior en Celanova,
precisamente no Teatro Curros Enríquez, e di:
...Seguidamente De Ruada, acompañado de las autoridades y del
pueblo dirigiose a la casa donde nació el insigne vate Curros Enríquez
y después de depositar unos magníficos ramos de claveles con
preciosos lazos de cintas de seda azul y blanca, entona las notas recias
y vibrantes del Himno gallego, que fue muy aplaudido. A
continuación, el conocido galleguista y notable orador don José Velo,