Baixar aquí o pdf - Consello da Cultura Galega

46 Carlos Manuel Callón Torres
O poema (...) escomenza cunha ofrenda de frores á nosa poeta
–unha anécdota persoal–, sinalando que a fai un non proprietário
–un pequeno-burgués– individualmente, isoladamente, unha vez
que as conseguiu da comunidade cunha actitude suplicante (...). Os
canles da anécdota persoal cobran unha nova dimensión ao nos
revelar cais son os seus sentimentos neste intre: temor coma se fose
un ladrón, anceios de soedade polo medo ao marmúrio dos que
pertencen á mesma comunidade (...) a relación que garda toda
conduta individual coa sociedade que a desaproba (...).
Naturalmente, o estado da comunidade é de alleamento: despreza o
seu, ou descoñece-o (...). Este povo –do que Curros tamén forma
parte– non ten azos para sair da sua impoténcia e postración, e
glorifica as glórias alleas: está colonizado mentalmente (...). Os
valores autóctonos entran na categoria de mitos, de cousas pasadas,
sen comprender esta xente que, cando un esquence ou deixa o seu,
é para impoñer-se os valores doutro povo (...), nun princípio, (...)
por métodos violentos (...). O pequeno-burgués acada un cúmio de
preocupacións clarividentes e, en certo senso, proféticas: de
continuar asi as cousas, pode ser que todo o que representa Rosalia
sexa afogado polo expansionismo imperialista (...) que representa
nos ianquis e nos xaponeses (...). (1995:143-5)
Á parte do que acabamos de citar, é notábel o repertório
redentorista priorizado na composición. Asi, o Resurrexit non só
pode dicer respeito á resurrección da carne, senón tamén a un
renascer nacional. O próprio Curros unha década antes aplicou
este termo cristián que se refere ao regreso da morte á pátria
galega:
¡Oh! Es preciso que creamos en la divinidad de Jesús los que
amamos la patria, porque si Jesús no resucitó, nuestra patria no
resucitará tampoco y habrá muerto, ¡habrá muerto para siempre!
(Curros, 1979:1.305).
No poema afonda-se na recriazón literária da figura histórica
de Rosalía como se se tratar dunha profeta oferecida por
Galiza, un país marxinal, na loita progresista. Rosalía introduce-se