Baixar aquí o pdf - Consello da Cultura Galega

AIRES DE MI TIERRA (1892): NOTAS A PROPÓSITO DA
TRADUCCIÓN DE CONSTANTÍ LLOMBART
Juan M. Ribera Llopis
Universidade Complutense de Madrid
Como valenciana, renaixencista e liberal pódese presentar a
traducción de Aires da miña terra de Manuel Curros Enríquez en
Aires de mi tierra. Poesías gallegas traducidas en verso castellano en
1892 por Constantí Llombart, pseudónimo de Carmel Navarro i
Llombart (1848-1893). As tres apreciacións xustifícanse por unha
cadea de feitos que explican que a versión fose ó castelán e non ó
catalán. O pé de imprenta sitúanos nunha coordenada de espacio
común catalán, a valenciana, na que o uso indistinto da variante
dialectal e do castelán confluían á hora de facer Renaixença e de
feito o devandito traductor instalouse na dobre lingua para tratar
como autor cuestións rexeneracionistas catalanas desde Valencia.
Dese valencianismo e o seu consecuente renaixencisme ás veces en
castelán, xorde como corolario esta versión que é dunhas “poesías
gallegas” –procedentes dunha patria irmá, tamén en proceso de
rexurdimento– que se transvasan ó castelán porque así é posible
que o faga un home da Renaixença valenciana ou, seica porque
comungando co irmán liberal, se prevé para el unha proxección
peninsular. Valenciano, renaixencista e liberal é igualmente este
volume de Curros polo seu prologuista: Vicente Blasco Ibáñez,
valenciano de nacemento, ideoloxicamente liberal aínda que non
precisamente afín á Renaixença, si o é nesta ocasión. Éo cando
emparenta a Curros Enríquez con Jacint Verdaguer polos seus respectivos
papeis en Galicia e Cataluña, e cando considera que só
eles xa xustifican o renacemento das chamadas literaturas rexionais;
cando se expresa en contra da versión literaria do centralismo
e cando se amosa contrario ó reduccionismo folclorista ou medievalizante
dos “dialectos”; cando se declara, en suma, en defensa das
“lenguas propias” (M. Curros Enríquez, 1892: XI, IX-X, XIV, X-XI).
Agora ben, ¿cal foi a xénese desta traducción? A coroación
poética de Curros Enríquez organizada para 1893 (G. E. G., VIII,