Baixar aquí o pdf - Consello da Cultura Galega

382 Ramón Nicolás Rodríguez
APÉNDICE
Texto 1. Vidal Pita, N., “Curros Enríquez”, A Nosa Terra, n.º 47-48,
10 de marzo de 1918, p. 7.
Tes moi probe leito
n-o teu niño patreo:
n-o chao, entr’as herbas
durmes sono brando,
cand’a fama teus cantos mais tenros
que trinos de páxaros,
mais tristes q’os ayes
dos peitos xeados,
van pro mundo dicindo quen fuches
tuas queixas contando.
-
Tes moi probe leito
n-o teu niño patreo...
Tí non lle roubaches
o pan a-os escravos,
nin deixache n-a terra un regueiro
de sangue, de loito, de morte, d’espanto,
e non che levantan
menumentos altos;
xa non te recordan
n’aquel rinconciño que quixeras tanto...
-
¡Pobriño poeta!
Si teu sono prácedo
deixaras e viras
os homes que ingratos,
¡ay! de novo morreras de pena
sintindo crebado
teu peito ferido
por tristes enganos;
que non valen os homes as houras
que por eles vivimos penando