Baixar aquí o pdf - Consello da Cultura Galega

Curros Enríquez e o seu cabodano... 375
emoción la gran figura gallega de Curros nacida para cantar en versos
que no morirán nunca la libertad, la democracia y el santo amor a
nuestra tierra gallega.
Nestes ecos das homenaxes currosianas cómpre dicir que
no ano 1931, co pensamento na inmediatez da chegada da
República, correspóndelle a Salvador Mosteiro, por parte das
Irmandades, participar naqueles actos (A Nosa Terra, n.º 282, 1 de
abril de 1931). De novo Xosé Búa polo Círculo de Artesanos e
agora o alcalde, o Sr. Asúnsolo, acompañan a Mosteiro, quen articula
un discurso (cfr. apéndice, texto 7) xa enteiramente político,
de xorne combativo, diante da inminencia daquel cambio de réxime.
Deste xeito, fóra de valorar o pensamento dos homenaxeados
como “precursor de vizosas realidades que non tardarán en cristalizar”,
subliña a realidade plurinacional do estado español e a inexcusable
reestructuración que ha sufrir atendendo a estes parámetros
diferenciais. No que se refire a Galicia afirma:
¿Que galego hai hoje que, pol-o menos, non esteña d’acordo
conque Galicia ten dereito a se regir autonómicamente? (...)
E nós temos confianza, unha confianza fundamentada en feitos
indiscutibres, de que non pasará moito tempo en que Hespaña será
constituída con arreglo ao mandato imperativo da Naturaleza, e
Galicia acadará o régime de liberdade que necesita para desenrolar
intensamente a súa vida particular.
Este é o feito fondamente afagadeiro que compre resaltar no día
de hoje:
O triunfo próisimo das ideas generosas dos ilustres galegos que
aquí repousan. E tamén o millor homaje que lles podemos render.
Continuar con entusiasmo o vieiro que eles nos deixaron trazado.
A derradeira referencia sobre estas homenaxes ofrécea A
Nosa Terra (n.º 293, do 15 de abril de 1932), xa subtitulado como
“Boletín do Partido Galeguista”, desde a entrega anterior coa que
comeza outra etapa. Nun lugar máis discreto infórmase dos actos
realizados –de novo interviñeron Búa Carou, o alcalde coruñés e,
agora, Víctor Casas–. Deste último recóllese (cfr. apéndice, texto