Baixar aquí o pdf - Consello da Cultura Galega

Curros Enríquez e o seu cabodano... 367
papel no que nos vimos obrigados a imprentar os números derradeiros
d’este boletín, fose cativo e impropio d’unha revista”. O 15
de marzo de 1921 (n.º 136) reitéranse os comentarios semellantes
ao que xa coñecemos e na páxina catro insístese, en prosa cerimoniosa
e apaixonada propia de arenga, no enxalzamento das figuras
de Curros, Pondal e Chané.
O punto de inflexión nestas homenaxes, ou cando menos
na súa dimensión pública, prodúcese no ano 1922, que ademais
coincide co nomeamento de Víctor Casas como director do semanario.
No número 159 (15 de marzo de 1922) o tratamento informativo
que se lle outorga ao cabodano cambia radicalmente. Así
pois en portada insírese unha fotografía de Curros, baixo o título
“Conmemorando aos nosos mortos” e antes de reproducir poemas
de Rosalía, Curros, Pondal, Lamas, García Ferreiro, Leiras,
Aureliano F. Pereira, Golpe e Brañas, ao longo de tres páxinas,
nunha nota previa pode lerse:
D’este mes de Marzo, no que temos de rexistrar as luctuosas
efemérides da perda dos dous grandes poetas, Manuel Curros
Enríquez e Eduardo Pondal, fíxose, entre nós, o mes consagrado â
remembranza de todol-os mortos fillos da nosa meiga terra e que á ela
consagraron os seus talentos para a mais alta grorificación das letras
galegas.
Tralas composicións insírese un longo artigo baixo o título
de “Un gran día nacionalista na Cruña. O homenaxe a Curros
Enríquez, Pondal e Chané. O banquete ós Catedráticos de Santiago”.
Nesa crónica é onde se ofrece un dato clave como é o seguinte:
Como todol-os anos dende que se fundou a Irmandade acordou
esta celebrar con toda solemnidade o homenaxe aos tres ilustres
galegos que rendiron seus corpos á Terra nai no mesmo mes e que
repousan no mesmo cimeterio.
Isto é, desde a fundación das Irmandades da Coruña, ano
1916, e trala morte de Pondal e Chané no ano seguinte, instáurase
esta homenaxe cívica que, segundo se deduce da crónica, era