Baixar aquí o pdf - Consello da Cultura Galega
Baixar aquí o pdf - Consello da Cultura Galega Baixar aquí o pdf - Consello da Cultura Galega
Curros lector, traductor e imitador... 231 NA MORTE DE MIÑA NAI Escribe Curros en este conmovedor poema: ¡Cómo recordo aquelas noites craras en que ó fulgor da prateada lúa me arrulabas o sono, dos teus cantos coa doce música! ¡Cómo recordo aquelas tardes tristes en que os tronos sintindo, rezabamos porque Dios leve ós probes mariñeiros a porto salvo! Polos necesitados camiñantes, polos vellos sin pan e sin abrigo, polos nenos sin pai... abandonados... ¡como os teus fillos! lo que es una paráfrasis de una parte del poema de Guerra Junqueiro “Aos simples”, introducción a A velhice do Padre Eterno: Minha mãe, minha mãe! ai que saudade immensa, do tempo en que ajoelhava, orando, ao pé de ti... Eu balbuciava a minha infantil oração, pedindo a Deus que está no azul do firmamento que mandasse un alivio a cada sofrimento... Por todos eu orava e por todos pedia. Pelos mortos no horror da terra negra e fria, por todas as paixões e por todas as mãgoas... Pelos míseros que entre os uivos das procellas vão en noite sem lua e n’un barco sem vellas errantes atravez do turbilhão das aguas.
232 Gregorio San Juan NOUTURNIO No voy a cometer la ofensa de recordaros el poema de Curros, que está en la mente y en el corazón de todos mis oyentes. De él dijo Segismundo Moret, político y correligionario algún tiempo de Curros, que “la paz y el reposo” que se desprende de estos versos: Da aldea lexana fumegan as tellas; detrás dos petoutos vai póndose o sol; retornan prós eidos coa noite as ovellas tiscando nas beiras o céspede mol... contrasta con el dolor de los que le siguen: Un vello, arrimado nun pau de sanguiño, o monte atravesa de cara ó piñar... al que sigue el diálogo con un sapo, de una desolación infinita: Soliños estamos entrambos na terra, mais nela un buraco ti alcontras i eu non. A ti non te morden os ventos da serra i a min as entranas e os ósos me ron... “Aquella silueta del mendigo errante, dice Moret, parece la síntesis de la existencia humana. Sublime pesimismo que solo encuentra semejante en el Risorgimento de Leopardi”. Nunca se ha expresado la indiferencia de la creación ante el dolor humano como en el canto del sapo: on sapo, que o oía, repuxo: ¡Cro, cro! Este poema tiene su antecedente en el poema de Guerra Junqueiro “Fiel”, de su libro A musa em férias, que, por cierto, fue traducido por Curros con el título “Lealtad”, y publicado en El Heraldo Gallego, el 15 de febrero de 1880.
- Page 179 and 180: 180 Olivia Rodríguez González ¿Q
- Page 181 and 182: 182 Olivia Rodríguez González en
- Page 183 and 184: 184 Olivia Rodríguez González luc
- Page 185 and 186: 186 Olivia Rodríguez González Se
- Page 187 and 188: 188 Olivia Rodríguez González nov
- Page 189 and 190: 190 Olivia Rodríguez González xes
- Page 191 and 192: 192 Olivia Rodríguez González Poi
- Page 193 and 194: 194 Olivia Rodríguez González AP
- Page 195 and 196: 196 Olivia Rodríguez González O B
- Page 197 and 198: 198 Olivia Rodríguez González Tom
- Page 199 and 200: 200 Olivia Rodríguez González Cas
- Page 201 and 202: 202 J. Fernando Román Alonso proxe
- Page 203 and 204: 204 J. Fernando Román Alonso Celso
- Page 205 and 206: 206 J. Fernando Román Alonso Mis d
- Page 207 and 208: 208 J. Fernando Román Alonso Daque
- Page 209 and 210: 210 J. Fernando Román Alonso píde
- Page 211 and 212: 212 Gregorio San Juan Diz que por b
- Page 213 and 214: 214 Gregorio San Juan “La poesía
- Page 215 and 216: 216 Gregorio San Juan sagastina, en
- Page 217 and 218: 218 Gregorio San Juan probar que de
- Page 219 and 220: 220 Gregorio San Juan ¡Irrompa do
- Page 221 and 222: 222 Gregorio San Juan Hubo toda una
- Page 223 and 224: 224 Gregorio San Juan Por eso las f
- Page 225 and 226: 226 Gregorio San Juan malo es obra
- Page 227 and 228: 228 Gregorio San Juan Se refiere, e
- Page 229: 230 Gregorio San Juan mal en el mun
- Page 233 and 234: 234 Gregorio San Juan Cuán rara se
- Page 235 and 236: 236 Gregorio San Juan o espíritu d
- Page 238 and 239: CURROS E FLORENCIO VAAMONDE Isabel
- Page 240 and 241: Curros e Florencio Vaamonde 241 rec
- Page 242 and 243: Curros e Florencio Vaamonde 243 com
- Page 244 and 245: Curros e Florencio Vaamonde 245 est
- Page 246 and 247: Curros e Florencio Vaamonde 247 cre
- Page 248 and 249: Curros e Florencio Vaamonde 249 A v
- Page 250 and 251: Curros e Florencio Vaamonde 251 REF
- Page 252: VIII. RECEPCIÓN
- Page 255 and 256: 256 Silvia Alonso O poema de Hugo p
- Page 257 and 258: 258 Silvia Alonso to de desexo do e
- Page 259 and 260: 260 Silvia Alonso voz que canta Et
- Page 261 and 262: 262 Silvia Alonso no mundo románti
- Page 263 and 264: 264 Silvia Alonso No primeiro caso,
- Page 265 and 266: 266 Silvia Alonso APÉNDICE
- Page 267 and 268: 268 Silvia Alonso
- Page 269 and 270: 270 Silvia Alonso
- Page 271 and 272: 272 Silvia Alonso
- Page 274 and 275: CARVALHO CALERO E O DIVINO SAINETE
- Page 276 and 277: Carvalho Calero e O Divino Sainete
- Page 278 and 279: Carvalho Calero e O Divino Sainete
Curros lector, traductor e imitador... 231<br />
NA MORTE DE MIÑA NAI<br />
Escribe Curros en este conmovedor poema:<br />
¡Cómo recordo aquelas noites craras<br />
en que ó fulgor <strong>da</strong> pratea<strong>da</strong> lúa<br />
me arrulabas o sono, dos teus cantos<br />
coa doce música!<br />
¡Cómo recordo aquelas tardes tristes<br />
en que os tronos sintindo, rezabamos<br />
porque Dios leve ós probes mariñeiros<br />
a porto salvo!<br />
Polos necesitados camiñantes,<br />
polos vellos sin pan e sin abrigo,<br />
polos nenos sin pai... abandonados...<br />
¡como os teus fillos!<br />
lo que es una paráfrasis de una parte del poema de Guerra<br />
Junqueiro “Aos simples”, introducción a A velhice do Padre Eterno:<br />
Minha mãe, minha mãe! ai que sau<strong>da</strong>de immensa,<br />
do tempo en que ajoelhava, orando, ao pé de ti...<br />
Eu balbuciava a minha infantil oração,<br />
pedindo a Deus que está no azul do firmamento<br />
que man<strong>da</strong>sse un alivio a ca<strong>da</strong> sofrimento...<br />
Por todos eu orava e por todos pedia.<br />
Pelos mortos no horror <strong>da</strong> terra negra e fria,<br />
por to<strong>da</strong>s as paixões e por to<strong>da</strong>s as mãgoas...<br />
Pelos míseros que entre os uivos <strong>da</strong>s procellas<br />
vão en noite sem lua e n’un barco sem vellas<br />
errantes atravez do turbilhão <strong>da</strong>s aguas.