Baixar aquí o pdf - Consello da Cultura Galega

24 Carlos Manuel Callón Torres
da recepción social que vai máis alá dos seus textos e, nese sentido,
é inegábel que Curros foi o autor máis popular na Galiza do
último cuarto do século XIX, ademais de ser un autor referencial
para os poetas novos do país na altura.
3 O RECOÑECIMENTO DE ROSALÍA NA OBRA DE CURROS
3.1 A “influéncia” de Rosalía
Itamar Even-Zohar fala de dous usos diferentes do termo
canonicidade: a canonicidade estática (static canonicity), que se daria
no nível dos textos: “a certain text is accepted as a finalized product
and inserted into a set of sanctified texts literature (culture)
wants to preserve”, e a canonicidade dinámica (dynamic canonicity),
no nível dos modelos: “a certain literary model manages to establish
itself as a productive principle in the system through the latter’s
repertoire” (Even-Zohar, 1990:19). A denominada canonicidade
dinámica é a que xenera o cánone, ao marcar os produtos
máis nítidos de modelos exitosos. Debemos ter presente que ser
recoñecido como “grande escritor” ou “grande escritora” e ser
rexeitado como modelo implicaria un valimento nulo no sistema.
Asi, vamos diferenciar entre o que se pode denominar
“influéncia” rosaliana en Curros –patentizada no uso dos textos da
escritora como modelos, e que supón un determinado proceso
canonizador– e a reivindicación da escritora, para o cal a converterá
nun elemento do repertório (un repertorema) 15 dos textos de
Curros.
A influéncia da escritora en Curros observa-se case exclusivamente
nos seus escasos poemas de valor etnográfico (tamén
denominada, quizais non moi acaidamente, literatura “costumista”).
Estas composicións popularistas serian basicamente as suas
composicións de 1877 e virian motivadas, ademais, polas bases do
certame que asi o demandaban16 . Iso non quita que as tres compo-
15. Vid. Even-Zohar, 1999.
16. Curros manifesta nun artigo de 1891 que, para el, o galego é válido para todas as
temáticas, ainda que comece a impor-se un uso diglósico que permitiria a existéncia
de obras escritas en galego sempre e cando fosen ruralistas ou popularistas: “Todavía