06.01.2013 Views

Francisco Petrarca, con los seys Triunfos de toscano - eHumanista

Francisco Petrarca, con los seys Triunfos de toscano - eHumanista

Francisco Petrarca, con los seys Triunfos de toscano - eHumanista

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

416 Roxana Recio<br />

Para entendimiento <strong>de</strong> <strong>los</strong> versos siguientes, aunque paresca mirable cosa dos <strong>con</strong>trarios<br />

juntos por su <strong>con</strong>tradictión, siendo la natura <strong>de</strong> el<strong>los</strong> juntamente echar y corromper, así como es<br />

difinido <strong>de</strong>l philósopho en <strong>los</strong> Postpredicamentos y en el quinto <strong>de</strong> la Phísica, <strong>de</strong>vemos saber<br />

que, siendo el tienpo <strong>de</strong>l año una <strong>con</strong>tinuación, y las cosas <strong>con</strong>tinuas son aquéllas <strong>de</strong> las quales el<br />

último término es un mismo punto, como escrive el philósopho en el quinto <strong>de</strong> la Phísica, así<br />

muy justamente dize nuestro micer <strong>Francisco</strong> <strong>Petrarca</strong> quasi en un punto ser el yelo, que se haze<br />

por fuerte <strong>con</strong>gelación y gran fialdad, y la rosa, que se haze por calor <strong>de</strong>l tiempo y por obrar el<br />

sol sobre lo húmido terrestre, y ni más ni menos las otras disposiciones <strong>con</strong>trarias <strong>de</strong>l año.<br />

Tanbién escrive Salomón esta súpita y <strong>con</strong>tinua successión al tercio <strong>de</strong>l Ecclesiastés, quando <strong>los</strong><br />

tiempos <strong>de</strong> toda <strong>con</strong>traria operación cuenta ser unos a otros muy cercanos; quando dize:<br />

“Tempus nascendi et tempus moriendi, tempus plantandi et tempus evellendi, quod plantatum<br />

est. Tempus occi<strong>de</strong>ndi et tempus sanandi”. Dize: “Tiempo ay <strong>de</strong> nacer y tiempo <strong>de</strong> morir, y<br />

tiempo <strong>de</strong> plantar y tiempo <strong>de</strong> arrancar lo que está plantado, y tiempo <strong>de</strong> matar y tiempo <strong>de</strong><br />

sanar”. Semejantemente Ovidio en el XV <strong>de</strong>l Methamorphoseos, en esta mesma yrremediable<br />

celeridad <strong>con</strong>tando, dize: “Nichil est togo, quod potest, in orbe cuncta fluunt, ominisque vagans<br />

formatur imago; ipsa quoque assiduo labuntur tempora motu, non secus ac flumen; neque enim<br />

<strong>con</strong>sistere flumen nec levi hora potest, sed ut unda impellitur unda urgeturque ea<strong>de</strong>m veniens<br />

urgetque priorem, tempora sic fugiunt pariter pariterque sequuntur et nova sunt semper; nam<br />

quod fuit ante, relictum est, fitque haud fuerat momentaque 910 cuncta novantur”. Dize: “No es<br />

nada lo que el hombre pue<strong>de</strong> este mundo, porque todas las cosas sin sentir se passan como una<br />

vana sombra, y <strong>de</strong> esta manera se pasan <strong>los</strong> tiempos <strong>con</strong> <strong>con</strong>tino movimiento, así como el río que<br />

no pue<strong>de</strong> parar, ni la hora tanpoco. Y así como una ola <strong>de</strong> agua echa la otra <strong>de</strong>lante que pasava<br />

primero, bien así <strong>de</strong> esta manera se pasan <strong>los</strong> tiempos y suce<strong>de</strong>n <strong>los</strong> nuevos, porque <strong>los</strong> pasados<br />

ya no son, y así es lo que no hera, pasando nuevos momentos”. Así que queda manifiesta la mui<br />

gran celeridad <strong>de</strong>l tiempo por las dichas sentencias, que casi no pue<strong>de</strong> ser distinctión <strong>de</strong> algún<br />

effecto que en el mundo provenga, aunque <strong>con</strong>trario. ¿Quién pue<strong>de</strong> dudar, o se le pue<strong>de</strong> ofrecer<br />

ocasión <strong>de</strong> duda, <strong>de</strong> nuestra vida ser en duración otra cosa que un instante, a respecto <strong>de</strong> la que<br />

nos es certeficada que <strong>de</strong>spués <strong>de</strong> ésta se nos á <strong>de</strong> seguir? Por lo qual según esta proporción cada<br />

qual <strong>de</strong>vría estar atento y disponer la mente y propósito a <strong>con</strong>seguir el fin para que fuimos<br />

criados, <strong>con</strong>si<strong>de</strong>rando la brevedad <strong>de</strong> nuestro bivir. Y por tanto justamente reprehen<strong>de</strong> el poeta a<br />

sí mesmo, enojándose <strong>con</strong>tra sí por no aver visto esta celeridad <strong>de</strong>l tiempo; en lo qual amonesta a<br />

<strong>los</strong> otros <strong>de</strong>ver mirallo y <strong>con</strong>si<strong>de</strong>rallo <strong>con</strong> juyzio más sano y más entero.<br />

Aña<strong>de</strong> agora quál fuese el efecto por el qual fuese traído a tanta negligencia, diziendo que<br />

siguió las speranças vanas, aunque ya tenía espejo don<strong>de</strong> mirar sus errores y persona, por lo qual<br />

se aparejava quanto podía a morir poco a poco viendo que avía poco tiempo que era moço y se<br />

hallava ya <strong>de</strong>l todo puesto en la vejez, llamando a la mocedad mañana y a la vejez tar<strong>de</strong>.<br />

Seguí vano <strong>de</strong>ssear<br />

y esperanças <strong>con</strong> dolores,<br />

mas agora sin dudar<br />

tengo espejo do mirar<br />

mi persona y mis errores;<br />

y quanto puedo a morir<br />

poco a poco me aparejo,<br />

viendo mi breve bivir,<br />

910 momentaque: R “mmenota que”.<br />

<strong>eHumanista</strong> 2012

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!