06.01.2013 Views

Francisco Petrarca, con los seys Triunfos de toscano - eHumanista

Francisco Petrarca, con los seys Triunfos de toscano - eHumanista

Francisco Petrarca, con los seys Triunfos de toscano - eHumanista

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

30 Roxana Recio<br />

<strong>de</strong> la escuadra 39 <strong>de</strong>l ayuno<br />

rey <strong>de</strong> lágrimas que vi.<br />

A ninguno <strong>con</strong>oscí;<br />

y si alguno ove hallado<br />

<strong>de</strong> la noticia <strong>de</strong> mí,<br />

él <strong>de</strong>l todo estava allí<br />

por muerte o presión mudado.<br />

Como nuestro poeta dize que se retraxo por no ser uno <strong>de</strong> aquél<strong>los</strong>, <strong>de</strong>vemos saber, como<br />

arriva <strong>de</strong>ximos, que fue salteado <strong>de</strong>l Amor y tuvo <strong>con</strong>stancia para <strong>de</strong>fen<strong>de</strong>rse, <strong>de</strong> don<strong>de</strong> paresce<br />

claro y cosa <strong>con</strong>veniente el no <strong>con</strong>ocer a ninguno <strong>de</strong> <strong>los</strong> que allí venían, porque aquél<strong>los</strong> eran<br />

vencidos <strong>de</strong>l appetito, y así tenían mudada su naturaleza, por lo cual eran diversos <strong>de</strong> <strong>los</strong> ombres<br />

<strong>con</strong>tinentes, porque <strong>los</strong> ma<strong>los</strong> procuran <strong>de</strong> es<strong>con</strong><strong>de</strong>rse <strong>de</strong> <strong>los</strong> buenos, y <strong>los</strong> buenos ligeramente se<br />

apartan <strong>de</strong> <strong>los</strong> ma<strong>los</strong>. Y por <strong>de</strong>mostrarnos nuestro poeta esta natural división, affirma en este<br />

lugar no aver <strong>con</strong>oscido a ninguno, mas, <strong>de</strong>spués que en otro capítulo <strong>de</strong> este Triumpho se<br />

enamoró, allí <strong>con</strong>fiessa <strong>con</strong>oscer<strong>los</strong> a todos por su propria vista, sin relación que nadie le hiziese.<br />

Dize también miser <strong>Francisco</strong> <strong>Petrarca</strong> este rey ser ayuno <strong>de</strong> lágrimas por <strong>de</strong>mostrar la<br />

inmensa passión y grandíssimo tormento <strong>de</strong> <strong>los</strong> hombres luxuriosos, porque así el <strong>de</strong>sseo como<br />

el disfavor <strong>los</strong> atrae muchas vezes a llorar pr <strong>de</strong>masiada passión, y <strong>de</strong>spués que posseen lo que<br />

tanto <strong>de</strong>ssearon tampoco son libres <strong>de</strong> semejantes lloros por el miedo <strong>de</strong> per<strong>de</strong>llo. Y por esto<br />

Cicerón en las Paradoxas, queriendo universalmente <strong>de</strong>clarar tal effecto, dize <strong>de</strong> esta manera:<br />

Nunquam Hercule pecunias istorum, neque tecta magnifica, neque opes, neque<br />

imperia, neque ea, quibus maxime astricti sunt, voluptates, in bonis rebus aut<br />

expetendis esse duxi. Quippe cum vi<strong>de</strong>rem, homines circumfluentes his rebus,<br />

tamen maxime <strong>de</strong>si<strong>de</strong>rare, quibus abundarent. Neque enim unquam expletur,<br />

neque satiatur cupiditas sitis, neque ea solum quem habent libidine augendi<br />

cruciantur, sed etiam amittendi metu.<br />

Quiere <strong>de</strong>zir: Nunca por cierto <strong>los</strong> tesoros <strong>de</strong> <strong>los</strong> codiciosos, ni sus ricos palacios, ni<br />

gran<strong>de</strong>s averes, ni señoríos, ni las carnales <strong>de</strong>letaciones que <strong>los</strong> hombres más son dados tuve yo<br />

por buenas, pues veo que, cuanto más <strong>los</strong> hombres tienen, más <strong>de</strong>sean, y su codicia siempre está<br />

sedienta, porque no sólo se <strong>de</strong>svelan como allegaran hazienda, mas se <strong>con</strong>goxan como no la<br />

pierdan. Adon<strong>de</strong> por esta ocassión amor siempre es ayuno <strong>de</strong> lágrimas y muy vazío, comoquiera<br />

que nunca se harta, mas <strong>de</strong> <strong>con</strong>tino se <strong>de</strong>muestra <strong>con</strong> mayor hambre.<br />

Prosigue más a<strong>de</strong>lante nuestro poeta, y dize que <strong>de</strong> entre aquellas gentes salió una sombra<br />

algo menos triste o <strong>con</strong>goxada que las otras, la cual le llamó por su nombre propio y le dixo<br />

cómo aquellas penas se ganavan por amar. De lo cual se maravilló <strong>Petrarca</strong> y le dixo: “¿Cómo<br />

es possible que tú me <strong>con</strong>ozcas a mí, y que no te <strong>con</strong>ozca yo a ti”. Entonces aquella sombra<br />

respondió que aquello acaescía por la ocasión que arriva <strong>de</strong>ximos, lo cual es por las ataduras y<br />

por el aire escuro que estava en medio, en el cual vive la gente viciosa, mas <strong>con</strong> todo eso afirma<br />

averle sido amigo en la vida presente, y ser <strong>de</strong> una misma naturaleza y lengua toscana.<br />

39 escuadra: R “escadra”.<br />

Una sombra que salió,<br />

algo menos triste en vista,<br />

por mi nombre me llamó,<br />

y diziendo <strong>de</strong> claro:<br />

“Esto por amar se aquista”.<br />

<strong>eHumanista</strong> 2012

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!