06.01.2013 Views

Francisco Petrarca, con los seys Triunfos de toscano - eHumanista

Francisco Petrarca, con los seys Triunfos de toscano - eHumanista

Francisco Petrarca, con los seys Triunfos de toscano - eHumanista

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

249 Roxana Recio<br />

victoria, Claudio se partió la noche siguiente <strong>de</strong> Lombardía, y el sexto día se halló <strong>con</strong> sus<br />

cavalleros en el cabo <strong>de</strong>l Reame <strong>de</strong> Nápoles <strong>con</strong> la cabeça <strong>de</strong> Hasdrúbal, la qual hizo levar al<br />

campo <strong>de</strong> Haníbal, don<strong>de</strong>, como la ovo visto, llegole tanto su muerte como se pue<strong>de</strong> pensar que<br />

<strong>de</strong> tal hermano le llegaría. Así que tuvo ojos Claudio para ver y plumas para volar, socorriendo a<br />

la república en tan extrema necesidad.<br />

Prosigue nuestro poeta diziendo que cabe Claudio venía un gran viejo, el qual era Quinto<br />

Fabio Máximo, que <strong>con</strong> industrioso saber y caute<strong>los</strong>as mañas tenía a raya <strong>con</strong>tinuamente a<br />

Haníbal; y cabe él yvan otros dos Fabios, y dos Catones, dos Pau<strong>los</strong>, dos Brutos y dos Marcel<strong>los</strong>,<br />

y Régulo tanbién venía en compañía <strong>de</strong> aquél<strong>los</strong>, el qual amó a Roma más que a sí mesmo.<br />

Un gran viejo junto estava,<br />

que <strong>con</strong> arte singular<br />

Haníbal embaraçava.<br />

Otros dos Fabios levava,<br />

y dos Catones a par,<br />

dos Pau<strong>los</strong>, dos Brutos son,<br />

y dos Marcel<strong>los</strong> tanbién;<br />

Régulo por affición<br />

amó el bien <strong>de</strong> su nasción,<br />

y así se tuvo en <strong>de</strong>sdén.<br />

Quinto Fabio Máximo, muy noble cibdadano romano, siendo Haníbal cartaginés passado<br />

a Ytalia y vencido ya tres cónsules, <strong>los</strong> quales eran Publio Scipión, Tito Sempronio, Gneo<br />

Flaminio, y sus exércitos <strong>de</strong>rramados por muchas partes, y <strong>de</strong>spués passado en el reyno <strong>de</strong> Pulla,<br />

fue por <strong>los</strong> romanos electo cónsul Quinto Fabio <strong>con</strong>tra Haníbal. El qual viendo <strong>los</strong> africanos<br />

muy alegres por las victorias passadas y sus romanos algo hostigados y medrosos, <strong>de</strong>terminó <strong>de</strong><br />

no romper totalmente <strong>con</strong> Haníbal, sino ponerse en parte don<strong>de</strong> pudiese poco a poco ofen<strong>de</strong>r sin<br />

ser offendido, paresciéndole a él que era harto bien quitalle <strong>de</strong> pasar a<strong>de</strong>lante y hazelle<br />

<strong>con</strong>sumirse a su paso, pues estava tan lexos <strong>de</strong> Cartago que no le podían socorrer tan presto<br />

como sería menester. Fue tan discreta obra la suya que se podría bien <strong>de</strong>zir que fue la salud <strong>de</strong> la<br />

romana república. Finalmente él se sabía dar tal maña que Haníbal no podía offen<strong>de</strong>lle en<br />

manera <strong>de</strong>l mundo por la vezindad que él tenía <strong>con</strong> <strong>los</strong> exércitos affricanos, por lo qual Haníbal<br />

estava en gran trabajo y peligro.<br />

La prueva <strong>de</strong> la discreción <strong>de</strong> Fabio Máximo se vee muy manifiesta en Minucio, maestro<br />

<strong>de</strong> <strong>los</strong> cavalleros que eran so el imperio <strong>de</strong> Fabio Máximo, el qual <strong>de</strong>spreciando la tardança <strong>de</strong><br />

Fabio se puso en dar batalla a Haníbal; don<strong>de</strong> ya <strong>de</strong>scendido en el campo, vio muy presto su gran<br />

error, porque cercado <strong>de</strong> cartagineses vio que no podía escapar <strong>de</strong> muerto o preso. Quinto Fabio<br />

viendo a Minucio en tan grave peligro, bolviose a sus cavalleros y díxoles estas palabras: “Non<br />

celerius quam timui <strong>de</strong>prehendit fortuna temeritatem”. Dize: “La adversa fortuna ha castigado el<br />

loco atrevimiento tan presto como yo lo avía pensado”. Y <strong>de</strong>spués esforçando sus cavalleros fue<br />

a socorrer a Minucio, el qual <strong>de</strong>spués <strong>de</strong> ser libre por la pru<strong>de</strong>ncia <strong>de</strong> Fabio dixo a sus cavalleros:<br />

“Sepe ego audivi, milites, eum primum esse virum qui bene <strong>con</strong>sulat quid in re sit. Secundum<br />

eum qui bene monenti obediat. Qui 335 nec ipse <strong>con</strong>sulere, nec alteri parere scit, eum extremi<br />

ingenii esse. Nobis quoniam prima animi ingeniique negata sors est, secundam ac mediam<br />

teneamus, et dum imperare discimus, parere pru<strong>de</strong>nti animo iudicamus. Castra cum Fabio<br />

iungamus, ad pretorium eius signa cum tulerimus. Ubi ego eum parentem quod beneficio eius<br />

335 Qui: RB “Cui”.<br />

<strong>eHumanista</strong> 2012

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!