06.01.2013 Views

Francisco Petrarca, con los seys Triunfos de toscano - eHumanista

Francisco Petrarca, con los seys Triunfos de toscano - eHumanista

Francisco Petrarca, con los seys Triunfos de toscano - eHumanista

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

216 Roxana Recio<br />

terrenas, diziendo: “Nolite thesaurizare vobis thesauros in terra, ubi erugo et tinca <strong>de</strong>molitur, et<br />

ubi fures effodiunt et furantur”. Dize: “No agáys vuestros thesoros en la tierra, don<strong>de</strong> se puedan<br />

per<strong>de</strong>r, o la polilla <strong>los</strong> gaste, o <strong>los</strong> ladrones <strong>los</strong> allen y <strong>los</strong> urten”. Y por esto estando <strong>los</strong> hombres<br />

muy arraygados <strong>de</strong> coraçón en la tierra, forçadamente les á <strong>de</strong> doler al tiempo <strong>de</strong> la partida<br />

quando la muerte <strong>los</strong> <strong>de</strong>sarrayga. Esta diversidad <strong>de</strong> <strong>de</strong>sseos affirma Pithágoras a Leonte<br />

príncipe <strong>de</strong> <strong>los</strong> philiasios quando le preguntó qué importava o qué quería <strong>de</strong>zir nombre <strong>de</strong><br />

philósopho, al qual respondió lo que cuenta Tulio en el quinto <strong>de</strong> las Tosculanas en esta forma:<br />

“Pithagoram autem respondisse fertur similem sibi vi<strong>de</strong>ri vita hominum et mercatum eum, qui<br />

habentur maximo ludorum apparatu totius Graeciae celebritate; nam et ut illi alii corporibus<br />

exercitatis gloriam et nobilitatem corone peterent, alii emendi aut ven<strong>de</strong>ndi questu ducerentur,<br />

esse quodam genus eorum, idque vel maxime ingenuum, qui nec plausum nec lucrum quererent,<br />

sed visendi causa viverent studioseque prospice, quid ageretur et quomodo, item nos quasi in<br />

mercatis quandam celebritate et urbe aliquia in hanc vitam ex alia vita et natura profectos alios<br />

glorie servire, alios pecunie, raros esse quosdam, qui ceteris omnibus pro nihilo habitis rerum<br />

nostram naturam studiose intuerentur; hos se appellare sapientie studiosos enim phi<strong>los</strong>ophos”.<br />

“Respondió Pithágoras a la questión que le parescía la vida <strong>de</strong> <strong>los</strong> hombres semejante a un<br />

mercado abundoso <strong>de</strong> todos <strong>los</strong> juegos y riquezas <strong>de</strong> Grecia, porque, así como allí se ayuntavan<br />

unos para alcançar fama y onra <strong>con</strong> exercitar sus fuerças, otros veniendo a comprar y ven<strong>de</strong>r, y<br />

otros venían más nobles que todos y ni querían comprar, ni ven<strong>de</strong>r, ni jugar, sino sólo ver lo que<br />

pasava, y así nosotros somos venidos a esta vida como a mercado <strong>de</strong> otra cibdad y vida, y<br />

naturaleza muy más perfecta, unos para alcançar fama, otros riquezas; y pocos son <strong>los</strong> que,<br />

menospreciadas estas cosas, se ponen a <strong>con</strong>templar nuestra naturaleza, y éstos se llaman sabios y<br />

philósophos, que era la questión o pregunta”. Y por este <strong>de</strong>seo <strong>de</strong> enten<strong>de</strong>r <strong>de</strong>vemos creer que<br />

<strong>los</strong> hombres se hazen a Dios más semejantes, porque, según el philósopho en el XII <strong>de</strong> la<br />

Methaphísica, Dios propriamente es nombrado entendimiento <strong>de</strong> <strong>los</strong> entendimientos.<br />

Dize agora nuestro poeta en lo que se sigue que allen<strong>de</strong> <strong>de</strong> lo passado le dixo Laura lo<br />

[fol. lxxvi r] que aquí se sigue, que si <strong>Petrarca</strong> sintiesse una parte sola <strong>de</strong> mill <strong>de</strong>l sobrado plazer<br />

que ella sentía en ser passada <strong>de</strong> esta vida, que él estaría muy más alegre que nadie podía star; y<br />

que hablando esto ella tenía <strong>los</strong> ojos muy puestos en el cielo <strong>de</strong>votamente y, acabada su habla,<br />

puso en silencio sus hermosos labrios rosados hasta que <strong>Petrarca</strong> le preguntó lo que se sigue.<br />

“Como agora mi morir<br />

te entristece, te haría<br />

tener alegre bivir<br />

si podiesses tú sentir<br />

lo menor <strong>de</strong> mi alegría”.<br />

Vi sus ojos elevados<br />

en el cielo hasta allí,<br />

y luego le vi cerrados<br />

sus lindos labrios rosados,<br />

hasta que yo respondí:<br />

Quiere por esto nuestro poeta <strong>de</strong>clarar el alegría que madona Laura tenía en ser passada<br />

<strong>de</strong> esta vida a la otra. Y allen<strong>de</strong> <strong>de</strong> esto muestra una gran amargura en la muerte, así por <strong>los</strong><br />

crueles tormentos dados a <strong>los</strong> ombres como por las passiones naturales que muchas vezes vienen<br />

antes <strong>de</strong>l morir. Don<strong>de</strong> por exemplo <strong>de</strong> la romana república introduzirá en su <strong>de</strong>manda lo que en<br />

la copla <strong>de</strong>spués <strong>de</strong> ésta se seguirá. Bástenos en ésta el sentido literal, <strong>con</strong>si<strong>de</strong>rando que, en ser<br />

glorificada el ánima <strong>de</strong> madona Laura, <strong>de</strong>sseava mucho que <strong>Petrarca</strong> sintiesse en sí alguna<br />

<strong>eHumanista</strong> 2012

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!