Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Haritzaren</strong><br />
<strong>aterpean</strong>
Bienvenidos y bienvenidas al maravilloso<br />
mundo del cuento ilustrado.<br />
Apuleyo Ediciones desea a todos los niños<br />
y niñas una feliz lectura que inspire vidas<br />
y llene de valores sus sueños.<br />
¡Comenzamos!
Urteak joan urteak etorri, lehorte-sasoiak iritsi ziren, hainbat urtez luzatu zirenak.<br />
Nekazariak dirurik gabe gelditu ziren. Biltzeko uztarik ez zegoenez eta beren<br />
etxeak mantentzeko adina irabazi ez zutenez, utzi egin zituzten lurrak.<br />
Gizonak Europako beste leku batzuetara joan ziren lan bila,<br />
beren familiak mantendu ahal izateko.<br />
—Zabaldu atea, ez dugu<br />
hemen itxita egon nahi!<br />
Tenperatura jasateko modukoa zen iraileko arratsalde batean, leku zoragarri batera eramaten<br />
zuen errepiderantz joan ginen. Lurrezko bide bat hartu genuen kortijo baten bila<br />
eta, urrutian, gaztelu bat ikusi genuen. Aspaldi ipuin bat kontatu zidaten, eta, agian, hura<br />
izan zitekeen ipuin hartan azaltzen zen tokia. Hurbildu ginenean ate bat ikusi genuen.<br />
Burdin hesi herdoildua eta baldarra zuen. Bazirudien ez zela inor bizi. Barrurantz begiratu<br />
genuen, eta, kortijoaren patioan, zaindu gabeko zakurrak, ahateak, oiloak eta lurrean<br />
mokoka ari ziren indioilarrak ikusi genituen. Oso zikin zegoen dena. Pena sentitu genuen,<br />
hain bakarrik eta giltzapeturik zeuden animalia haiengatik.<br />
Bat-batean, zakurretako bat guregana etorri zen:
Gizon bat etortzen zaigu<br />
arratsaldero janaria eta ura<br />
ekartzera. Baina ez gara<br />
patio honetatik irteten eta<br />
aspertu egiten gara.<br />
Gabonetan saltzeko<br />
ere ez gaituzte<br />
hazten jada<br />
Animaliak kontatu zigun bere bizitza jada ez zela amestutakoa, bere aiton-amonen<br />
garaian hango animalien bizitza hobea zela. Gazteluan jende asko bizi zela ere kontatu<br />
zigun, nagusiak eta morroiak zeudela, eta alai eta oparo bizi zirela.<br />
Baina beste garai batzuk iritsi ziren eta lekua abandonatuta geratu zen. Jabeak hil<br />
ondoren, oinordekoek landan bizitzeari utzi zioten, eta lurrak arduradun gabe gelditu<br />
ziren. Gazteluan bizi zirenek ere soroarekiko interesa galdu zuten.<br />
— Eta nor arduratzen da orain honetaz guztiaz? — galdetu nuen.
Bazter batean George Orwellen “Abereen etxaldea” liburua<br />
irakurtzen zegoen oiloetako batek zera esan zuen:<br />
Liburu honetako etxaldean<br />
egin zutena egingo dugu,<br />
iraultza bat. Eta zarata<br />
egiten badugu, entzun egingo<br />
digute.
kua... kua...<br />
kuaaaa...<br />
Ahatetxoak lurra mokoka ari ziren etengabe, eta, oiloari<br />
entzun ziotenean, baietz egin zuten buruaz, eta poz-jauziak<br />
egin zituzten oihuka, kua... kuaaaaa.
Orduan esan nien:<br />
—Oso ideia ona da, hemendik ateratzen lagunduko dizuegu. Gizon hori datorrenean,<br />
beldurtu egingo dugu irteten utz diezazuen; eta zuek aprobetxatu aukera ihes egiteko.<br />
Handik gutxira, gizona iritsi zen eta galdetu genion:<br />
—Zuk ematen diezu jaten animalia hauei?<br />
— Bai! Baina hau desastre hutsa da! Inor ez da etortzen, ezta jabeak ere, animalia gaixo<br />
hauei jaten ematera. Niregatik ez balitz, aspaldi desagertu ziren. Landako bizitza jada ez<br />
da lehen zena Toki honen jabe berriak Madrilen bizi dira, eta lurrak hainbat nekazariri<br />
alokatu zizkieten. Lana makinekin egiten da eta jada ez da animaliarik erabiltzen. Lehen<br />
hemen landatik bizi ziren, eta ematen zuenarekin familia askok lortzen zuten mantenua.<br />
Gazteluko jabeek neskame asko zituzten eta festa asko egiten ziren. Bizitasun handia<br />
zegoen, animalia asko: zaldiak, astoak, ahuntzak, ardiak, zezenak, behiak, katuak... eta<br />
denetatik ateratzen ziren etekinak. Gaur egun zakur hauek bakarrik geratzen dira, bi<br />
indioilar hauek, ahate hauek eta oilo gutxi batzuk; denak bakarti eta triste.<br />
A zer pena bertako<br />
jendea joan izana
Aitonak Kea!<br />
—Kea aitonak kontatu zidan garai batean oso zoriontsuak zirela. Animalia guztiak oso alai<br />
zeuden —gogoratu zuen zakurretako batek—. Arratsaldero ateratzen ziren gaztelutik<br />
paseatzera, asto baten gainean ur bila zihoan neskato batekin; animalia guztiak kantari<br />
joaten ziren haren atzetik.<br />
—Baina gizona! Animalia hauek aske bizi nahi dute, ez dute hemen bizi nahi, beti<br />
giltzapetuta —bota nion—. Atea ireki zeniezaieke noizean behin<br />
zelaian paseatzera irten daitezen.<br />
— Baina ohituta daude horrela bizitzera, eta gauez etxera itzultzen dira. Erosoak dira!<br />
Edaria eta janaria ekartzen diedan bitartean — kexatu zen gizona.<br />
— Bai, baina nahiago lukete bizitzeko beste modu bat, dinamikoagoa, asperduraz kexatu<br />
besterik ez baitute egiten — saiatu nintzen...<br />
—Joan daitezela! Horrela ez dut etorri beharko haiei jaten ematera. Orduan ikusiko dugu<br />
nola moldatzen diren.
Animaliatxoak irten eta denak batera joan ziren arte handi bat zegoen errekasto baten<br />
ertzeraino. Artearen azpian babestu ziren eta bertan pasa zuten gaua. Egunez, landan<br />
ibiltzen ziren korrika, eta beroa zutenean, artearen itzala bilatzen zuten.<br />
—Tira, lagunok, ea nor den bizkorrena! Goazen ibaira bainatzera eta, agian,<br />
karramarroren bat ere harrapatuko dugu —esan zuen zakurrak.<br />
Eguerdi partean beroak gogor jo zuenean, arte zaharrera itzuli ziren. Baina jada ez<br />
zeuden bakarrik; txerri iberikoen talde bat ezkurrak jaten ari zen patxadaz. Txerri<br />
zaharrenak esan zien:<br />
—Artea oso handia da eta denok sar gaitezke, baina arau batzuk jarriko ditut.<br />
—Zer arau? —galdetu zuen zakurrak jakin-minez.<br />
—Atsedenerako espazioa eta ordua errespetatu beharko dituzue, zaratarik egin gabe.<br />
Zein arau?<br />
Tira, lagunok, ea nor den<br />
bizkorrena! Goazen ibaira<br />
bainatzera eta, agian,<br />
karramarroren bat ere<br />
harrapatuko dugu<br />
Zein arau?<br />
Eta kronikek diotenez, oso pozik eta zoriontsu bizi izan ziren horrela; aske. A, eta ipuin<br />
guztietan bezala, eperrak jan zituzten.
Irakaspena:<br />
“Zuhaitz onak, itzal ona”
©María del Carmen Pirez García (de la obra)<br />
©Apuleyo Ediciones (de esta edición)<br />
©María del Carmen Pirez García (de las ilustraciones)<br />
Primera edición en Apuleyo Ediciones: Julio 2023<br />
Diseño de cubierta: Claudia Álvarez Vega<br />
Corrección: Isidoro Cidre González<br />
Maquetación: Francisco José Cordero Mora<br />
Coordinación editorial: Isidoro Cidre González<br />
info@apuleyoediciones.com<br />
www.apuleyoediciones.com<br />
ISBN: 978-84-19648-74-7<br />
Depósito Legal: H 182-2023<br />
No está permitida la reproducción total o parcial de este libro, ni su tratamiento informático, ni la transmisión de ninguna forma o por cualquier medio, ya<br />
sea electrónico, mecánico, por fotocopia, por registro u otros métodos, sin permiso previo y por escrito de los titulares del copyright<br />
Hecho e impreso en España - Made and printed in Spain
Zer gerta daiteke baserriko animalia batzuk giltzapetuta egon eta aske<br />
izan nahi badute? Eskubiderik al dute landatik korrika egiteko?<br />
Istorio honetan zerbait gertatzen da, ametsetako askatasun hori<br />
lortzera bultzatzen dituena.
Change language