Maka-Oalketan - Euskaltzaindia

Orotariko Euskal Hiztegia 12. lib.: maka-oalketan
nakaiztasun (-kh- Dv � A (s.v. nakhaizgo), H). � "1. mauvais vouloir, disposition à résistance, à répugnance.
Aitak erranen egiteko nakhaiztasunik ez erakhustea, ne pas montrer de mauvaise volonté [...]; 2. disposition à
dégoût. Horrelako elhe tzarrek nakhaiztasun ematen dute, ces mauvais discours donnent du dégoût" H.
"Disgusto, repugnancia" A.
nakaiztu (L, BN ap. A; Lar, Dv (-kh-), H (+ -kh-)). �1. (Aux. trans. e intrans.). Repugnar, causar repugnancia,
dar asco. "Ce verbe prend l'aux. avoir et a un sens transitif, ou l'aux. être et a un sens intransitif. Nakhaizten nau,
cela me cause de l'éloignement, de la répugnance, du dégoût. Nakhaiztu naiz, j'éprouve de l'éloignement, de la
mauvaise volonté, de la répulsion, du dégoût" H. "Sentir repugnancia. Nakaizten nu (BN-baig), me da asco" A.
� Tr. Documentado en textos septentrionales. � Zeren eta Izairia beita bere desekiala nakaitzen. Egiat 165.
Janharirik gozoenek nakaizten dute. Dv Telem 47. Neguko arrats batez / senhar emazteak / nakhaizturik
zaduzkan / xardina jateak. Zby RIEV 1908, 772. Nakhaizten edo okhaztatzen zitzaiolarik barne guzia behinbethikotz.
Jnn SBi 365. Egia erratera bazen zertaz okhaztatu edo nakhaiztu. Prop 1891, 210. Ihardetsiko
dautzute, nakaizturik. JE Bur 165. Ez bainuke irakurlea den gutiena okaztatu edo nakaiztu nahi. Lf Murtuts 17.
Soinu bera maizegi edo hurbilegi aurkitzen delarik, gogor emaiten du, beharria nakaizten du. Lf ELit 94. �2.
"(B), hacerse raquítico" A. �3. "Mécontenter" Dv.
nakako. � "Burla" DRA. v. 2 naka. � Mattinek zer nakakoa bildu zuen azkenean! Leon GH 1924, 6.
nakan (G ap. A; Lar, H). � Peca. Azkue cita a Añibarro, pero en éste sólo hay nakandun. v. 1 naka.
nakanatsu. v. nakantsu.
nakandun (G ap. A � Añ; Lar), nakanadun (H). � Pecoso.
nakanti. "Pecoso" Lar.
nakantsu (Lh), nakanatsu (H). � "Qui a la peau pleine de rousseurs" H.
1 nakar (Lar). � Nácar. � Arrainak jaten zituzten eta maskorrak saltzen portuges tratularier: ez nola nahiko
maskorrak, perla edo nakara zariotenak. Ardoy SFran 162.
2 nakar (V-ger-arr-m ap. A; Lh), naikar. �1. "Desganado, sin voluntad" A. "Nakar (V-ger), naikar (V-al), nai
izate edo borondate otzekoagaitik esaten dira; zein da ian gitxikoari iankar esatea legez. Nagikorra ta nakarra
bat ete dira?" A BGuzur voc. � Bera zeinbat gogotsuago, beren arrebea ainbat nakarrago edo gogo bageago
egoten zan. A BGuzur 110. Dendak itxita, gizonak jankar da nakar, soñeko baltzak jantzirik. Ag Kr 206s. Egoak
moztutako txoria bezela geldituko zaitzute, jangar ta nakar. Ag G 79. Jateko beti nakar, gogorik gabe; egarria il
ezina. A Ardi 94. Zer egin, ordea, asto nakar ta temati orren aurrean? Ibiñ EG 1950 (11-12), 56. Nakar eta
nazkatuta nabil, bizitzeko gogoak arras itzaliak. Txill Let 96. �2. "Naikar (V-al), retraimiento, falta de
voluntad" A.
nakaratu. � "Nacrer" T-L. � "Nacarado, [...] nakaratua" Lar.
nakasta. "Inkaria [...], aho garbienak erran eta beharri minberenak adit dezaken hitza; bai eta ere nakasta, solas
irriz erraten den gaitzigarrria" Lander RIEV 1907, 432.
nakatu. "1.º tacher; 2.º bosseler" Lh.
nakazale. "Naka-zale, burlón (AN-larr)" Inza EsZarr 177.
nakazdura. v. nakaizdura.
namearra (det., Lar � H). � "Capillo de zapato" Lar.
nana (L-côte ap. A; Dv (L-côte)). � "Ven, tú, hembra; a diferencia de tana, ven, tú, hombre. De to + una
Creative Commons Aitortu-EzKomertziala-PartekatuBerdin baimen baten
mende.
879