Maka-Oalketan - Euskaltzaindia

Orotariko Euskal Hiztegia 12. lib.: maka-oalketan
mihiki-saltsa (Sc ap. A). � "Reprensión; litm., salsa de carne de lengua" A. � Ukeiten dit / nik gordinik sopa, /
eta desertatako / mihiki saltsa. AstLas 53.
mihiko. "(BN-ciz), enfermedad del ganado; se les hinchan los ojos, orejas y sobre todo los cartílagos de la nariz"
A.
mihiku. v. mediku.
miillu. v. 1 milu.
mihimen (BN, S; Lecl, Arch VocGr, VocBN, Gèze, Dv (BN, S), H), mimen (V, BN, R; Lcq 153, Dv (BN, S), H,
Zam Voc), mimin (V-arr; Añ (V)), maimen (V-ger), bihimen (H s.v. zumea), bimen (A s.v. zumea). Ref.: Alth
Bot 16; A (maimen, mihimen, mimen, mimin); Lrq /m¸)h¸)men/. �1. Mimbre. Cf. A Morf 27: "Derivados
morfológicos propiamente tales, existentes en toponimia, no recuerdo más que tza y tzu, [...]: Okarantza,
Mimentza, Buztintza...". � Aiziak arbolerik handienak erruetarik egotzten edo aurtikiten; bena kanaberak,
arbole gazte mehiak eta mihimenak zalhutzen tuzu. AR 397. Entzuten dan zumenen (mimenen) brina zoliak
bildurtu lei. Zav Seerm I 52 (tbn. zumen ib. 75). Gain aldean, ingurua bazagokaten, azkargailu eta edergailu,
zume edo mihimen adar artharekin bihurtu batzuek. Prop 1899, 206. Ogüst [pilotaria] mihimena bezain zail,
bixta bezain zalhe, etsitü gabe pelotaren undotik. Eskual 14-2-1908, 3. Ara non ikusten dauan Bertoldin eskubete
mimenegaz bere burubari eiuak emoten. Otx 160. [Maskadako Zamaltzañak] gerrikuan estekirik ekhartzen dü
zamaia, mihimenez eginik eta oihal gorriz belhañetarano mandolatürik. J.B. Mazéris GH 1933, 301. Saratsak
mimenak ugari, zumarrak ostoak, mirtuak zigor sendoak, zuandorra, berriz, gudurako onena. Ibiñ Virgil 91. v.
tbn. Mimen: Pilota Heskual-herriko josteta nausia (1907) (ap. DRA). �2. + maimen (V-ger ap. A), bimin.
"Cordel, cuerda blanca que forma parte del aparejo de pescar merluza y otros peces" A. � Sansonek esan zion:
"Zazpi bimiñeko itsuta zee ta gordiñez lotu baniñute, beste edozein bezain makal nintzake". Ol Iud 16, 7. Zazpi
bimin eze ta gordin ekarri zizkioten. Ib. 16, 8 (Dv sokha, Ker soka). � "Maimenak, tiranteak, tirantes" Elizdo
EEs 1926, 31. � [Batel txikian] maimena deitzen zioten soka edo tirantea bear zan. Maimenaren seno edo
gerriyan kortxo bat ipintzen zuten, teinkean edo tesoan egon zediñ. Elizdo EEs 1926, 7.
� Etim. De lat. vimen, con asimilación de nasalidad. La forma mihimen puede deberse a cruce con mihi 'lengua'.
mihimenar. "Mimenar (V-arr, R-uzt), mimbre áspero y rompedizo; litm., mimbre macho. Hay en Bilbao un
paraje llamado por los naturales Mimenarreta y por los advenedizos 'los Mimbres'" A.
miin. v. mihi.
miinazkatu. v. miazkatu.
miingan(e). v. mingain.
mihiondo (L, BN, S ap. Lh), miñondo (V, BN ap. A). � "Base de la lengua" A.
mihiondoko (L, BN, S), minondoko (S, R, miñ- V-ger-m, Sal), miondoko (Sal). Ref.: A (minondoko,
miñondoko, miondoko); Lh. �1. "Frenillo de la lengua" A. v. mihipeko. �2. "Miondoko, glosantra[x] (Sal)" A
Apend. Cf. VocNav: "Miondoco, enfermedad de los bueyes que les ataca a los ojos (Valle de Urraúl Alto)".
mihipeko (BN, S), miinpeko (V), minpeko (V-m-gip, Sal; Zam Man 100), mipeko (R). Ref.: A (miinpeko,
minpeko, mipeko); Iz ArOñ (minpéeko); Elexp Berg (minpeko). �1. "Frenillo de la lengua" A. "Minpekoik ez
euki, no tener pelos en la lengua. Arraiñua! Kontzejal berrixorrek eztauka minpekoik" Elexp Berg. v.
MIHIPEKO ZAIN (s.v. mihi). �2. "Minpekua, glosantrax" Iz ArOñ. "Minpekua, naturia aundittu" Ib. � Txakur
amatua da, / ixena du Blanko, / eztauka minpekorik / artua [= artoa] badauko. Noe 93 (de interpr. no segura).
mihira(tu). � Venir a la lengua. � Jesus berari esan zerozten mihira zitzaizten blasfemi ta injuri guziak. Mb
IArg I 261.
miisa. v. mihise.
Creative Commons Aitortu-EzKomertziala-PartekatuBerdin baimen baten
mende.
399