de_la_lengua_castellana

23 >
« plus tribus tonis cum dimidio inten
«datur ad acutum, neque majori dis
«tantia ad gravem accentum deprima
«tur. Nec vero omnis dictio quee una
«scilicet orationis particula efïertur ,
«una eademque pronuntiatur intensio
«ne; sed alia act-Ita , alia gravi , alia de
«níque utraque. Qua: vero utramque
«intensionem admilturrt, earum non
«nullae in una syllaba commistum ha
«bent cum acuto gravem, qui vocantur
«accentus circumflexi; quaedam alio ,
«zatque alio loco seorsim utrumque ha
«bent , qui propriam per se potestatem
«conservant. Et quidem in disyllabis
«nullus in medio Iocus est aut gravi aut
«acuto accentui, sed in polysyllabis,
«qualescumque tandem fuerint , una
«est inter mu-ltos graves, quae acutum
«habet accentum. Quae vero fidibus et
«lyricorunx instrumentis aptatur musa,
«intervallis utilur pluribus, nec intra‘
« Dúzpcnte subsistit ; sed sumplo á Dia