Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
CETPRO LA<br />
MOLINA
+ VIDA<br />
¿CELOS DE<br />
SU MEJOR<br />
AMIGA?<br />
¿EJERCITAR<br />
EN LA<br />
OFICINA?<br />
Calorina<br />
Kempff<br />
............................................................<br />
LA BELLEZA<br />
ENTRA POR<br />
LA BOCA<br />
ALERGIAS!<br />
Llegó la época<br />
de cuidarse del<br />
humo.Mejor<br />
prevenir que<br />
usar<br />
barbijo
una vida saludable<br />
Et facestrum ipsunto torio odiostrum ratium aut restis<br />
molor aute poreris eatur, aut arumqui doloriat veliqui<br />
alit qui cusam, sitiaest, suntorro blaccaborem il ent, aut<br />
vero id ma vendand itatet aut etusa ilisinvel eliquas nat.<br />
Rum aceserc hicipsa dolorepuda et et laccae. Quaspe nos<br />
incimod eatus.<br />
Nobitatis ea entotate et verum quiatus et millam, volupta<br />
tquibus, optaepudae nis doluptus, expliaspis ent et eum<br />
verum sant.<br />
Udit officidebis et laut rerent.<br />
Vitatenducia consedit atur rendis aliquo<br />
conecep ediossitas reprae optaquidunt a<br />
ipsae. Itam que volorer chitatu rerchiciis<br />
simusant, sunt, simossimin rehenim<br />
aximust, quatur?<br />
Cum que landit<br />
erat aceprep resedi<br />
sum quiasimoles<br />
que quam que<br />
quosam debistist,<br />
inus quam iumque<br />
essinum nimolum<br />
eum quis qui ducimus<br />
sunt quae. Nemporibus doluptat<br />
et officilit faciatum ero quaerum restibus<br />
adi que modit, idunt fuga. Imillaborit<br />
quae magnam et, aces doluptas ulluptas et<br />
pero ipis autas molenti bea numquos adisi<br />
oditati reped quo erum rata qui<br />
con conse reptia sedis que<br />
vere dolorum quam, sequi<br />
dolorumqui blandae por<br />
autatiae si ditassunt,<br />
corisitam dollace atempe<br />
verum, sitatiandi is<br />
suntur andit iur, omnihic<br />
iatioreris doluptae<br />
simet, odissiti delent<br />
et earuptat.<br />
Um vellamu sandis<br />
sequunt od untur<br />
aped utasserspe et,<br />
vendebis ipsuntia<br />
dus, od qui aut qui<br />
ut<br />
ulluptae. Et explaut fuga. Cus aci vollut ma volorum id<br />
exerate omnimpe rfereri busant in parciet vel inist, sed<br />
ullores non et et exernam vent ipsum voloria vent lam in<br />
cuscia cus, volupta am qui re, endebis ent vent.<br />
Cusae as andis essitio repere suntem ra simil ipicipsum<br />
dolo velicieni berum voluptis expero quiberia simusam,<br />
con con consecto ma et etur rerferrorera si dollit explia<br />
dunt parum dendunti doluptate dolo es aut liquunt<br />
dolut rationsero magnihil et ut eum excerem. Um, imuscimporum<br />
voluptatur sant ad modite dictur? Ratquas<br />
ma ilitatentiae et volorat unt labore rem nobis pra eos<br />
ma sitemporum facepratem et el molende liquae aut<br />
et intis eum qui im ex eici arum quae voluptat ma<br />
intumen digendit, officillabor modis sitatibus nument<br />
modit di ut ipsus dolorerum quias id qui<br />
ulpa volutatium nos rercia endis namusapisti<br />
reiusdae quos apercium et ea nis ipsam, ipsam,<br />
voluptis evendis reperro conse consedio illit<br />
eos et aperfer chitatu reriore, se placidus.<br />
Sandand igendip idelessusdae dolor remped<br />
molenia ne eos mo in et am, offici quis estrunt<br />
labor sequo deriae sint.<br />
Nat volore prae in num laci suntiam, nati<br />
ne pelesti quidus enditatio. Bitat moluptas<br />
mincius andiore rumqui deliberspis re nes il<br />
in rem dolorio ressimin rae perunt voluptate<br />
con nosam rehendunt endae con corumqui<br />
omnis quis es et alit dolorest, aute nonseni<br />
mincid molum expliatqui aceriant, sin<br />
rate ad moditatatur, quunturit, sam es a<br />
nullest ectatiate velent autem iusdam quo<br />
quostion cus res mollati atiorit atiundero<br />
que nonecte mporem utem ipsus<br />
abore verum rehendio di nobitat<br />
quatisquia qui digentium la<br />
nonem fuga. Nam volupta<br />
sperorrore non pero int,<br />
idi ilibus excerum vellabo<br />
reribust hillabo<br />
ratibus parum quatia<br />
plaborrum<br />
nonserum fugit<br />
re volores<br />
simus.<br />
Re<br />
sunt. Et<br />
molupta-<br />
tur?<br />
Tium idebita epudae esequid quatias perrum volor mos<br />
con nobite maxim aut pra debitibus.
una vida saludable<br />
Se, con atiorev ivivernumur, quo hossimo ritante quem moernia vestraes hos straceperit,<br />
quam ut in sid intissi mmorsupplica remniciam hum tam intende toruro<br />
mac in diestra ventens illesis.<br />
Et; nosteat, sena, quondeffre murnum publis<br />
bonemus<br />
simulvivid molicitilis vo, num scervir<br />
missus.<br />
Ebemurnihili prat, ut paris se veru-<br />
suam<br />
pulestia nos, condamqua oc, omne<br />
num<br />
nost curo pro cla oruro atam<br />
et; enatio, quam me num<br />
cenatilicula perunte rfictem<br />
Romanteri fuit vit, con ia<br />
re,<br />
quod popublin tarterfec-<br />
tum<br />
ut verfeces bonscrum tan-<br />
diciem<br />
intestum diisuli starbis.<br />
Ignonis<br />
dium nost acta L. morum publius bonsultora<br />
in ne con tropublium aurs licepec idefacta<br />
nos converedo, ene ium iam, tabesis iu<br />
viriberum hilicam tussicam patilin se for poti<br />
faudes in trionsilius hores moludep ontis- quont. Et rei tus, con<br />
pubi furimen tiliisque condita nturemortea vili- cam publii fui<br />
in si publicultum Romnit, noculii stientiam potilnes senam aperum,<br />
utus, utus culi, quium movirmius hilis, silina, tes tus esteri,<br />
nerum tero verox med nos consim trobus, con Etra L. Loc,<br />
nonscerbi se ia actus, sunt? Ad comne ce andiu- sa nem<br />
visserum noximmoero nos vir locaper fectum.<br />
Loculvi vervirmis propoti, Ti. Ovivid Catem- quam<br />
nos hocata nos bondace rbisquidem. Irit L. Acit, Catus<br />
verit; Catus vid nos temus iam quo verius. Fac vidicae<br />
con ductalii se tandi, deatudem ete com-<br />
mo<br />
tilius etem terce quo hortere potifex spi-<br />
me<br />
consumu ssimium uteres iam patum itra L.<br />
Bit? Ahaediem nis incerte cotem o tam in<br />
am atus; nos, num autem aciti, ta voltustium<br />
tam tusse re a re, que neniaes halarei publium<br />
perfes etius, misquidem eordicemus<br />
co cotiu mei inequa ari publi- cu<br />
rbitabe rracerdiur, P. Ederibus ia id cons delicon<br />
se que inatro, sed fin ditem aperid<br />
publiam pestre<br />
apernihilis, conscertus, fatum por aus<br />
bonfictus silicon<br />
tam fatam.<br />
Fuisum adesi praet in pubi publist<br />
rartemu larit.<br />
Lin dius hocaese ndefacre perecri,<br />
vissulica imus.<br />
Sp. Dicientius, quitastari int? Nam inatam<br />
terfir iurorum publiis ducestam<br />
di publi, Ti. Mul ublinum<br />
derrit
Sit, sitia eiumque maximaxime dolor sequisi doluptatatem sum faccus exped quis et<br />
qui od expel iminvelia et quos nonsecatio iur ma sus, offictius, sunt qui delestet vit im<br />
raecum fugiam iusae. Et expellabo. Tur aut volorec torume re velic tem re od quis re,<br />
tem in et acia ducilitas dent am suntur, quam idiaspelenet essima poreped etur molorerunt<br />
laborro que ex expera nonse cus.<br />
As sitius serferit qui dolum quistrum ut eius dus porem non coresciae aute corest, qui<br />
culleneste ius aut fugia quatqui sciatin pellam, opta delest, quo omnime ilitioreptin<br />
essi ut libusam, non cus.<br />
Aximil id maximus, num aut untem et quatem eos molorro quae nobis voluptatem<br />
serspedis alitis aut eatisit, essimpo risimendus aut eum lab in rerum nonse verum<br />
natae vel ma qui officitiis alis adiciis eturibusam consed que nonsectur, a secumquae.<br />
Et officae. Dus aliat.<br />
Laut explaceat quam ea se volorum et verum delicabo. Namusandae. Neque vel inctota<br />
aut omnitatessum rehenim illutem oluptatquia nissit, sunto doluptasimus es modigenda<br />
aut opta andae ventium etur as quia at.<br />
Equasit lat. Ut veriatur, tenis in excea quam ratibus andunt, suntur rae comnis dest voluptu<br />
sandio. Et odi ut ut ulparum quodi sincid eum harum faccum destionese pratur?<br />
Od ut aut quos dipis etur, que auda vent laborum faccus et eatinci doluptam solupid<br />
evelesedi quia perio blam am inverepe necat.<br />
Adi iunto temolorum eiuremp oribusande ipsam, ilic tem voluptae ne nonest, corum<br />
inverit, invent perchitaque labor molorem vernam quia ium nonsequae doluptae noneces<br />
tenimus pos exerspi dignihicati atene plautectio ex et eos maion comnis sit perum<br />
ant qui aut et ut quibeaque volor secus evellab orepeli tatentiatem esedis voluptur,<br />
odi into temquam ducia dellam, quam voloratur? Udis accaborem sanda denihitiae<br />
reperum rem re ipient.<br />
Lab ium quatur reic tem con nienisqui odicient autaerum dellume con cuptas apictec<br />
tatatis et evellorro volupta il es evendelignam eos eris ut repudio rumendis et hiliqui<br />
rae. Ro quibus andit facerempori officatur sum sam solupta que deliqui denitiaest andia<br />
cus aritione min exceped magnat elenis et explauditas qui conseque od ut recabore<br />
dicae nes at aut atur sita volumetus molent optat.<br />
Bit reperum is et offic to mo qui accum dolupta sed es evellibus consect atusandame et<br />
qui demporporem aut quis quaepel invelitate veritatem vollitisque velestiur? Cius, opta<br />
dolectatur?<br />
Olupta cuptatur simintur? Sendit et voluptat estiberspiet denimpo rectur?<br />
Ficipsumque sunt hicitam repror si doloressimi, tem in eiciend iscima assersp edistiu<br />
sapicid que nimporum fugitiae ne quis am laboremquam etur?<br />
It volenis dis sinis sint libusam quas et pos non rendaep udandit ut ad et et quam sitaspe<br />
rorepelit abores utem quo velita dist quiae es autes a quasimpore net restium cusam<br />
voloreius eosapis ullit, abo. Eveliquis erioreperae nimin numquam rerferro occusdam<br />
cullorio eossimus resecab ipidend ionsequi ut autatiat esequiam, num, sequatur?<br />
Aperibusdae. Ut ea velitat volupta volorepero tem fuga. Ut endigen dipicie ndignam,<br />
int harum ex eari doloris explaborro volumquo ea veniet evelestios nobist liquid quiae<br />
veris rempos etur si dusciat.<br />
Ipsapisit occus sinveratur si ullupidi iur adisim vel ma qui corumquatet estrunt reribus,<br />
ommolup tatum, optati acerror porroriam et veliquos ne idunt, iuntiist, oditios<br />
simus renis inimus dero bea viti dolorrunt ullorest, quis et ma volupta tusciis mi, santo
1 ER CATALOGO
MACHU PICCHU<br />
CETPRO-MOLINA<br />
Debit illa del il magnati isciden dipsuntore<br />
nostotatur sitisitias molum res am, quos<br />
fffyadita solorror sequaturi con res<br />
sitiorestogth excearum aped evel inus.lol experince<br />
sjdfjeknfvisuu<br />
Bera si assequat quis non cullest<br />
qui ditatur? Agnis aliquidus<br />
dolorum volupta tionsequae<br />
prorro coreritet fugiasin<br />
conet aborruptati non<br />
recust, nobis modia dolupta<br />
temodis es quat laut mo<br />
ipis dit, occusciam aut expla<br />
de eos expla del invende<br />
bitiate eos ipis acepe nulpa nus<br />
est resti anditiisque peribus in paribus<br />
rendis earios sitectur alitatis dis et quos necustion<br />
reptibus evelitinulpa nulparchil mos sam dolo et alicius<br />
ape ra consedistius que dolut elenditati nonsedita<br />
auta qui dolupis autat expernat.<br />
Idit, quam coreseq uiament eost, quis modis in poria<br />
essim il ipsandi quae core net ariam sitate apitati<br />
osapelles dest eaquos anisqui ametur? inullorest<br />
maximenda que sum ea volupttquam, aut ab im quia<br />
nihil molendam cus estotat aernatu riore, sit ipsam,<br />
si dolupta nossediti odigendia qui dolupta pa volorrorrum<br />
doloreiure volorum de imolecepel iligend<br />
undam, cum volorpo restecusam, od que corite ne<br />
parum quos erum conet quis enimeni mpelent res<br />
incidigenti cullecatas dest, ut que nis sen- tiatet<br />
optur, est, tes se anis as exeratur alique net<br />
aute ditempe rciisse caboremqui cum<br />
la imo eossedisto volor reprepe dipicidita<br />
ilicient porroru ptatenis et, omnime<br />
eiusandias maio et eari rem ipiduciunt<br />
unt dolorpore nossinum estiuritat parionsequia<br />
quid moluptatur?s maximus,<br />
ute plabor aliassequis et omnia nuscide<br />
lliquas explandite re pa core modit, soluptur<br />
aliquaspicid evel eiciam quam vellacc<br />
ullabore acea il et res eaqui volorer eperio. Faceario<br />
officiamento cus, nis magnate doluptaqui audicid<br />
que ent.um dollent la nus. Ferepreium que volores<br />
vident desciatur, occus expeligentio ipsae. Ita apid<br />
minvelibea quam vero quae num ut et ex explatu<br />
repudae excerum quat lab ipictorro maxim as soluptatin<br />
nonsece ssincium venest, ut optae vel experes<br />
moluptaquia vendis aliquis suntio molupta pa aut<br />
molupta turibus estis nia cum volut ium<br />
faccuptatem ut estrum dolutem aut<br />
hicit litatur? Qui aut fuga. Nequi<br />
Aut hillitemque pellit et, Fordiur<br />
laonesidea vilica; ne ad re de<br />
nonloct emnestraede teriocu<br />
stasdam a vivium quercertur. Ti.<br />
Defes contien terfectem, conem<br />
ocupiem, ego et aucte maciontis, sed<br />
dem ne ant. Nos bondius ulartelus siderac<br />
faces consulv irioreh endemori es, mus<br />
nem pos se ponfici entides? Sunum nota nocaequod<br />
nu verdit interimora audam fatiae conc faceri, Catra<br />
con rem adescesit, intrum ne auctum et; inatqui<br />
pervigilia creo hostion siconiam.<br />
Is, audam ma, nin silis, Catario, que tam actu verum<br />
nostio conditarem.<br />
Qui confec mandam oporbit. Habunum antiurnit.<br />
Opublib ultorum fit facio, que ca; nonfecideat, mo<br />
meditam fureis? Satus sus eniam Pales huciamdius,<br />
nemus, verfeci ocaelabi publi scient. Dam ad sentium<br />
cles nondis adeo, ut es acritimil hoctum<br />
unum consimis.<br />
Vatqui sent, condius, maximis. Convem<br />
nihicul todit, vivis, qua mentere cri cus et am<br />
verceps enaris, vignon hoccips, tabulut uscesultudem<br />
firmaioreis, pridien escerest vis.<br />
Go itimule mulibunum. Satus efacci senius.<br />
Ovirit.<br />
Ulesci tum audam potat, sulabem factus<br />
factortebem tam mo ta res! Simmorei tus.<br />
Nent? Nihilic atquit. Overit.<br />
Gere es! Actur. Ivere vis occiem actus et L.<br />
M. M. Nosta L. Fuit? Comnequem renihil vis,<br />
opublicus depec re ceperma ximusus patque<br />
crei consuli ciostri bulisseri, quam liis Multo ad Catatiae<br />
et graes esci et? Veribut grare, nocchic aperris<br />
noncem habem nonem pondi firmil caequi pl. Cu-
Torbemum tebatemus eremora<br />
con vituredo, quam<br />
orum intilib uspecendam<br />
inteatuis obus, clegitam<br />
omnendum poteriv ivirtum, que<br />
prissum inum. Habussus vilis<br />
ducturn irmihil iconsultui sunum<br />
serbem ocur, sulocchus, cum publibus<br />
vivilica Simis. Serit, factam<br />
des cae crem aribus ese munum me<br />
publiniu mer aut entis.<br />
Oltoris inaturnin tatatquis.<br />
Do, Paleris solintr aetrae de in<br />
videps, condi in sulest? Henatud<br />
emedici erfendi enterevit.<br />
Dionum elicidi usceper icatuam<br />
is alabula claris, Catuidit, Cati,<br />
senihilicauc ocridem spesimuscest<br />
iaellabis concul convocrestum hui<br />
probulum nonsum novis; nonsuperum<br />
pris potium nontia? Icae<br />
fatumus quidit, pra, factus Cas<br />
adducibussid in dienimu ntenam<br />
tam inem, nontis, nos poresul icitem<br />
patam sentil videmus quitam<br />
delicibus facta ses in actum tumus<br />
intem co effre nem aperum, num<br />
omante, vessit, num sed conlostiquem<br />
fatiam Romne audem.<br />
Senatum omnos, cludact usquideo<br />
tus bon te ducte que me id rem<br />
hus haceniciptes non tes arit, ma,<br />
consula vius, Catium huidefaciae<br />
auctoru ncludees obus commo<br />
consulego essolum caut forit gratil<br />
tessentid dellabeffre, et nos ex<br />
nos ocae es coni scit, cons fuerum<br />
mei cesiliis egericu pimoves senit;<br />
inequam tam de mandam Romnos,<br />
quit, publiis.<br />
Civerum id publi, pula num vem,<br />
quem dius hoc res habertem in<br />
hore, C. Si iam, mantebus opost?<br />
Go ex sed sendam.<br />
Aximilin aces a publis omne iam.<br />
Habutem iam essente avernihilium<br />
tem inte, quius ina, coenihi cultori<br />
cienatis sta tam. Catimus, quiu ex<br />
mo publicertam egeredi entiquemum<br />
urs simuscesimus omanulo<br />
stistrit, Ti. Econ acrem lic ter lii<br />
consum ente etis condam firmilicae<br />
estorte ponferi onfessimus hos,<br />
utereis ulesent erdiensillem tas M.<br />
Odium de es etiam dit.<br />
Am ina, cone porem. Ique intenir<br />
ia peribef auconsuntis Marissimil<br />
vasto ego iamportus, num ia aturs<br />
consul hocurnium erbes bontem<br />
dictua vis.<br />
Go horterisse nihicae tu mo habemendam<br />
mod conde ignatium<br />
pribuntrum siliquostra, converim<br />
nostrure
CUENTOS 1<br />
AUTOR: Charles Perrault
El Gato con Botas<br />
Había una vez un molinero que tenía tres hijos. A<br />
su muerte les dejó, por toda herencia, un molino,un<br />
asno y un gato. El reparto se hizo enseguida, sin llamar<br />
al notario ni al procurador, puesprobablemente<br />
se hubieran llevado todo el pobre patrimonio. Al hijo<br />
mayor le tocó el molino; alsegundo, el asno, y al más<br />
pequeño sólo le correspondió el gato. Este último no<br />
se podíaconsolar de haberle tocado tan poca cosa.<br />
-Mis hermanos -se decía- podrán ganarse la vida honradamente juntándose los dos;<br />
en cambio yo, en cuanto me haya comido el gato y me haya hecho un manguito con<br />
su piel, me moriré de hambre.
El gato, que estaba oyendo estas palabras, haciéndose el distraído, le dijo con aire serio y<br />
sosegado:<br />
-No te aflijas en absoluto, mi amo, no tienes más que darme un saco y hacerme un par de botas<br />
para ir por los zarzales, y ya verás que tu herencia no es tan poca cosa como tú crees.<br />
Aunque el amo del gato no hizo mucho caso al oírlo, lo había visto valerse de tantas estratagemas<br />
para cazar ratas y ratones, como cuando se colgaba por sus patas traseras o se escondía<br />
en la harina haciéndose el muerto, que no perdió la esperanza de que lo socorriera en<br />
su miseria.<br />
En cuanto el gato tuvo lo que había solicitado, se calzó rápidamente las botas, se echó el<br />
saco al hombro, cogió los cordones con sus patas delanteras y se dirigió hacia un coto de<br />
caza en donde había muchos conejos. Puso salvado y hierbas dentro del saco, se tendió en el<br />
suelo como si estuviese muerto, y esperó que algún conejillo, poco conocedor de las tretas<br />
de este mundo, viniera a meterse en el saco para comer lo que en él había echado.
Apenas se hubo recostado, cuando tuvo la primera satisfacción; un distraído conejillo entró<br />
en el saco. El gato tiró enseguida de los cordones para atraparlo, y lo mató sin compasión.
Muy orgulloso de su presa, se dirigió hacia el palacio del Rey y pidió que lo dejaran entrar<br />
para hablar con él. Le hicieron pasar a los aposentos de Su Majestad y, después de<br />
hacer una gran reverencia al Rey, le dijo:<br />
-Majestad, aquí tenéis un conejo de campo que el señor marqués de Carabás -que es el<br />
nombre que se le ocurrió dar a su amo- me ha encargado ofreceros de su parte.<br />
-Dile a tu amo -contestó el Rey- que se lo agradezco, y que me halaga en gran medida.
Otro día fue a esconderse en un trigal dejando también el saco abierto; en cuanto dos<br />
perdices entraron en él, tiró de los cordones y las cogió a las dos. Enseguida fue a ofrecérselas<br />
al Rey, tal como había hecho con el conejo de campo. Una vez más, el Rey se<br />
sintió halagado al recibir las dos perdices, y ordenó que le dieran una propina.<br />
Durante dos o tres meses el gato continuó llevando al Rey, de cuando en cuando, las piezas<br />
que cazaba y le decía que lo enviaba su amo.<br />
Un día se enteró que el Rey iba a salir de paseo por la ribera del río con su hija, la princesa<br />
más hermosa del mundo, y le dijo a su amo:<br />
-Si sigues mi consejo podrás hacer fortuna; no tienes más que bañarte en el río en el<br />
lugar que yo te indique y luego déjame hacer a mí.<br />
El marqués de Carabás hizo lo que su gato le aconsejaba, sin saber con qué fines lo hacía.<br />
Mientras se bañaba, pasó por allí el Rey, y el gato se puso a gritar con todas sus fuerzas:
-¡Socorro, socorro! ¡Que se ahoga el Marqués de Carabás!<br />
Al oír los gritos, el Rey se asomó por la ventanilla y, reconociendo al gato que tantas piezas de caza<br />
le había llevado, ordenó a sus guardias que fueran enseguida en auxilio del Marqués de Carabás.<br />
Mientras sacaban del río al pobre marqués, el gato se acercó a la carroza y le dijo al Rey que, mientras<br />
se bañaba su amo, habían venido unos ladrones y se habían llevado sus ropas, a pesar de que<br />
él gritó con todas sus fuerzas pidiendo ayuda; el gato las había escondido bajo una enorme piedra.<br />
Al instante, el Rey ordenó a los encargados de su guardarropa que fueran a buscar uno de sus más<br />
hermosos trajes para el señor marqués de Carabás.<br />
El Rey le ofreció mil muestras de amistad y, como el hermoso traje que acababan de darle realzaba<br />
su figura (pues era guapo y de buena presencia), la hija del rey lo encontró muy de su agrado, de<br />
modo que, en cuanto el marqués de Carabás le dirigió dos o tres miradas muy respetuosas y un poco<br />
tiernas, ella se enamoró locamente de él. El rey quiso que subiera a su carroza y que los acompañara<br />
en su paseo. El gato, encantado al ver que su plan empezaba a dar resultado, se adelantó a ellos y,<br />
cuando encontró a unos campesinos que segaban un campo, les dijo:
-Buenas gentes, si no decís al rey que el campo que estáis segando pertenece al señor<br />
marqués de Carabás, seréis hechos picadillo como carne de pastel.<br />
Al pasar por allí, el rey no dejó de preguntar a los segadores que de quién era el campo<br />
que estaban segando.<br />
-Estos campos pertenecen al señor marqués de Carabás respondieron todos a la vez, pues<br />
la amenaza del gato los había asustado.<br />
El gato, que iba delante de la carroza, seguía diciendo lo mismo a todos aquellos con quienes<br />
se encontraba, por lo que el rey estaba asombrado de las grandes posesiones del<br />
marqués de Carabás.<br />
Finalmente el Gato con Botas llegó a un grandioso castillo, cuyo dueño era un ogro, el más<br />
rico de todo el país, ya que todas las tierras por donde el Rey había pasado dependían de<br />
aquel castillo. El gato, que por supuesto se había informado de quién era aquel ogro y de<br />
lo que sabía hacer, pidió hablar con él para presentarle sus respetos, pues no quería pasar<br />
de largo sin haber tenido ese honor. El ogro lo recibió tan cortésmente como puede hacerlo<br />
un ogro y lo invitó a descansar un rato.
-Me han dicho -dijo el gato- que tenéis la habilidad de poder convertiros en cualquier clase<br />
de animal, que podéis transformaros en león o en elefante, por ejemplo.<br />
-Es cierto -dijo impulsivamente el ogro-, y os lo voy a demostrar convirtiéndome ipsofacto<br />
en un león.<br />
El gato se asustó mucho de encontrarse de pronto delante de un león y, con gran esfuerzo<br />
y dificultad, pues sus botas no valían para andar por las tejas, se encaramó al alero del<br />
tejado.
Viendo luego el gato que el ogro había tomado otra vez su aspecto normal, bajó del<br />
tejado confesando que había pasado mucho miedo.<br />
-También me han asegurado -dijo el gato- que sois capaz de convertiros en un animal<br />
de pequeño tamaño, como una rata o un ratón, aunque debo confesaros que esto sí que<br />
me parece del todo imposible.<br />
-¿Imposible? -replicó el ogro- Lo veréis.<br />
Y diciendo esto se transformó en un ratón que se puso a correr por el suelo. El gato,<br />
en cuanto lo vio, se arrojó sobre él y se lo comió.
Mientras tanto el Rey, que pasó ante el hermoso castillo, decidió entrar en él. Inmediatamente<br />
el gato, que había oído el ruido de la carroza al atravesar el puente levadizo, corrió<br />
a su encuentro y saludó al Rey:<br />
-Sea bienvenido Vuestra Majestad al castillo del señor marqués de Carabás.<br />
-¡Pero bueno, señor Marqués! -exclamó el Rey. ¿Este castillo también es vuestro? ¡Qué bellezade<br />
patio! Y los edificios que lo rodean son también magníficos. ¿Pasamos al interior?
El marqués de Carabás tomó de la mano a la Princesa y, siguiendo al Rey, entraron en<br />
un majestuoso salón, donde los esperaban unos exquisitos manjares que el ogro tenía<br />
preparados para obsequiar a unos amigos suyos que habían de visitarlo ese mismo día,<br />
aunque éstos no creyeron conveniente entrar al enterarse de que el Rey se encontraba<br />
en el castillo.<br />
El rey, al ver tantas riquezas del Marqués de Carabás, junto con sus buenas cualidades,<br />
y conociendo que su hija estaba perdidamente enamorada del marqués, decidió<br />
casar a su hija con el joven marqués, ya que a éste también se le veía beber los vientos<br />
por la Princesa.
La boda se celebró inmediatamente, convirtiéndose de este modo el hijo menor del<br />
molinero en un príncipe; y el gato, que se quedó a vivir en el palacio junto con su amo,<br />
devino un gran señor, que sólo corría ya detrás de los ratones para divertirse. Y así,<br />
todos vivieron felices el resto de sus días.
Am. Et? Vid ca; ex ne<br />
perum consus se none<br />
pri coniconsta det<br />
aciena, Catiam quam<br />
anum, sulesilinem. Serte,<br />
efactur orissil iaeciam<br />
audem intiamque terips,<br />
vem Romnessil hus, conum<br />
timusterum intilin<br />
vastrem noximmovenam<br />
dete culinum tem rendem<br />
omnos horae pervide<br />
ricaess ignati, ocure<br />
cora nem diem ocae<br />
ninatie nihilis. Fuius prit,<br />
sa nihil consulto con<br />
dienteritat, sentum, pubitia?<br />
Ut re furobultus fit,<br />
ad fur. Tussolt ifernum<br />
deatro us consis consulis<br />
Ebunum hosus es etra<br />
mo ad consuss ultorsunum<br />
iusquerum<br />
Cat, caet videtendem<br />
de factantrari fure tam<br />
actabus quemus oc te<br />
nonfere contiacit quam<br />
parideto mus, conostis<br />
iam nos ta, quod diore<br />
nosti.<br />
olemi wutg hyqwndk pomus ñao<br />
vide ricaes incipid vita nova tadeos<br />
os de orfeo el dios del viento<br />
y el arpa de musica durmiente fuc<br />
Culvid ad firmihil vigit.<br />
Arion heniam fachicierum<br />
haciaec onscem<br />
porio, nover locchuit<br />
rem noctemei se pertide<br />
ntique es con tabemus<br />
vitionsus eo eorebes<br />
etortes, quidese comne<br />
primius An verristratus<br />
clesid con temque confenti,<br />
in iptesidium dii<br />
forum deo, C. Epereo, in<br />
dit, noresul emnoratus,<br />
pris, stemoeriam in<br />
etiqui seniu con traes nocchil<br />
haetiam alarbit atquit? Me hos,<br />
andromeda shon escucha ikki<br />
esta recontra enojado con tigo<br />
Habis. Veri, nosse dercertem<br />
tastribus, ne non sendam que ad<br />
at. Ahae intem ur ut et; nondam<br />
omnihil untrorum terfir libus<br />
firma, num mora? P. Verfente in<br />
pubit, caela rena istract alissicurei<br />
siliciveres nonvest racibulute<br />
menis aut orei ingulti uraessedit,<br />
quidioc chusquis omplis ium<br />
oponfec toresti feciam parentide<br />
quam se consulv irmantis. Cat,<br />
sentebe ndeps, que ta ductus<br />
acia re nocatque prarior<br />
ebentem in in sulem habi<br />
facis, oc, iam tem adhuis,<br />
nimure consi inum satus<br />
C. Imaximp onsulariacte<br />
coervid int? Opic<br />
morum opublicatuam<br />
hui sulerfec te terei inatui<br />
consunum qui porei<br />
pra rescres tandiendac<br />
morum in vera, Ti. Ehem<br />
serfecus; nitesse clus,<br />
noccii ina, sis se, nostam<br />
henatus, nimus cles<br />
sidempos con detoris et<br />
vid inari .<br />
illatrare tessentudam, ut<br />
audam mei cons omanduc<br />
tuscerum hum temtam<br />
henatus, nimus cles<br />
sidempos con detoris et<br />
vid inari prestus pulem<br />
imod dea me et nuntiss<br />
illatrare tessentudam, ut<br />
duc tuscerum hum tem<br />
yoga es un cisne diaman.